Ο παλαίμαχος τερματοφύλακας κάνει λόγο για κοροϊδία από την πλευρά των «πράσινων» στη διαπραγμάτευση για την ανανέωση του συμβολαίου του, ενώ αναφέρεται και στη βοήθεια που είχε από τον Ντούσαν Μπάγεβιτς στο να αντιμετωπίσει την ατμόσφαιρα του γηπέδου του Παναθηναϊκού.

Αποσπάσματα από την αυτοβιογραφία του Νικοπολίδη δημοσιεύονται στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα» της Κυριακής:

Για το διαζύγιο με τον Παναθηναϊκό: «Εκείνη την εποχή δεν πίστευα ότι ο Ολυμπιακός θα ενδιαφερθεί για μένα. Και επειδή ήμουν αρκετά μεγάλος, αλλά και γιατί προερχόμουν από τον Παναθηναϊκό, τον οποίο θεωρούσαν κατώτερο. Είχα αποφασίσει να μείνω και με 500.000 ευρώ. Όμως, εκείνη τη μέρα όλη τη συζήτηση την έκανε ο Ζάετς. Αυτός είχε τον τελευταίο λόγο στα συμβόλαια και τις μεταγραφές.

Η πρόταση του ήταν 250.000 για τετραετές συμβόλαιο. Μου είπε ότι η ομάδα είχε χρέη και δεν μπορούσε να μου κάνει μεγαλύτερη προσφορά. Πιθανόν γιατί είχε υπόψη του κάποιον άλλο τερματοφύλακα με αυτά τα χρήματα και θεωρούσε πως είναι προτιμότερο να έχει δύο τερματοφύλακες με 500.000.

Αυτή ήταν η δουλειά του, να μειώσει τα κόστη. Ο Ζάετς, μάλιστα, μου είπε ότι θα ήμουν ελεύθερος να φύγω για ομάδα του εξωτερικού οποιαδήποτε στιγμή έβρισκα ομάδα στη διάρκεια του συμβολαίου μου, το οποίο μπορούσα να το πάρω στο σπίτι. Αρκεί να υπέγραφα ένα χαρτί που να έλεγε ότι δεν θα πήγαινα σε καμία άλλη ελληνική ομάδα.

Αυτή η συμπεριφορά με ενόχλησε. Ήμουν τόσα χρόνια στην ομάδα. Δεν μου άξιζε κάτι τέτοιο. Έτσι, επέμεινα στην αρχική μου θέση, από πείσμα και επαγγελματική αξιοπρέπεια. Βέβαια, η ανακοίνωση που μοίρασε μετά η ΠΑΕ έλεγε ότι η πρόταση ήταν τριετές συμβόλαιο με 400.000 τον χρόνο και το δικαίωμα να μείνω ελεύθερος, αν έρθει πρόταση από το εξωτερικό».

Για το πρώτο παιχνίδι στη Λεωφόρο: «Ο Μπάγεβιτς με βοήθησε πάρα πολύ, ειδικά στο πρώτο παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο, το οποίο ήταν ένα παιχνίδι με πολλές ιδιαιτερότητες απ' όλες τις πλευρές. Σε κάθε ντέρμπι αιωνίων υπάρχει μία ένταση, αλλά σε εκείνο το συγκεκριμένο θα περπατούσα σε ένα χώρο που πριν λίγους μήνες ένιωθα σπίτι μου, γνωρίζοντας ότι θα με αντιμετώπιζαν σαν εχθρό.

Εκείνο το βράδυ άκουσα βρισιές και διάφορα συνθήματα, όπως το «πού είναι η κότα», αλλά ακόμη και με εκείνες τις συνθήκες αποφάσισα να βγω μόνος, χωρίς την ομάδα, για τους δείξω ότι δεν τους φοβόμουν. Και όχι μόνο αυτούς, αλλά και το ίδιο το παιχνίδι, που ήταν ένα παιχνίδι τίτλου. Δεν είμαι υπεράνθρωπος. Την ώρα που ανέβαινα τα σκαλιά για να βγω έξω, είχα έναν εκνευρισμό και μια ανησυχία.

Βγήκα στο γήπεδο και προσπάθησα να κρατήσω λίγο χαμηλά το κεφάλι, για να μη δω τι συνέβαινε στις εξέδρες και επηρεαστώ. Ήταν φυσικά αδύνατο. Είδα λοιπόν ένα γήπεδο που έβραζε και φωτοβολίδες να πέφτουν από παντού. Στο τέρμα από πίσω, είδα και δύο ανεγκέφαλους που με σημάδευαν με πιστόλια φωτοβολίδων, αλλά θες το πείσμα μου, η υπερηφάνεια μου, η ανοησία μου, δεν έκανα καμία προσπάθεια να τους αποφύγω. Έλεγα μέσα μου ότι προτιμώ να με χτυπήσουν από το να τους δείξω ότι τους φοβόμουν».

Πηγή: sentra-goal.gr

Ποδόσφαιρo Ολυμπιακός