Κεντρικό θέμα του η κατάσταση του οργανισμού των ποδοσφαιριστών πριν από την έναρξη του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος.

«Οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές στο Παγκόσμιο Κύπελλο και στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα κουβαλάνε μικρούς τραυματισμούς που, αν και όχι τόσο σοβαροί ώστε να τους αφήσουν εκτός παιχνιδιών, θα τους προκαλούν δυσφορία και θα είναι πιθανό να υποτροπιάσουν. Αυτά τα τουρνουά διεξάγονται μετά το τέλος σεζόν πενήντα και εξήντα παιχνιδιών, αλλά οι ποδοσφαιριστές είναι αποφασισμένοι να παίξουν διότι τα θεωρούν σπουδαία για την καριέρα τους. Η χρήση μη απαγορευμένων ουσιών με αντιφλεγμονική δράση και άλλων φαρμάκων μείωσης του πόνου είναι πολύ δημοφιλής για αυτούς σε τέτοιες περιπτώσεις και οι γιατροί των ομάδων τις παρέχουν, διότι γνωρίζουν ότι θα ανακουφίζουν τους αθλητές.
Κι αυτοί ακούνε χαρμόσυνες καμπάνες

Ολοι τους όμως οφείλουν να γνωρίζουν πως θέτουν τον εαυτό τους σε μελλοντικό ρίσκο. Ειδικά οι μικρής ηλικίας ποδοσφαιριστές πρέπει να πάρουν το σαφές μήνυμα ότι αυτά τα φάρμακα δεν είναι αβλαβή και πρέπει να χρησιμοποιούνται μόνο σποραδικά. Οχι σταθερά. Το κύριο πρόβλημα που μπορεί να προκαλέσουν στο μέλλον είναι γαστρική ανεπάρκεια και αιμορραγίες. Μακρόχρονη χρήση τους, δε, έχει συνδεθεί σε μερικές περιπτώσεις με προβλήματα στο συκώτι, στα νεφρά και στην καρδιακή λειτουργία. Οι γιατροί των ομάδων οφείλουν να γνωρίζουν πότε ένας ποδοσφαιριστής πάει να το παρακάνει με αυτά».

Εμείς προσθέτουμε εδώ πως, σύμφωνα με σχετική έρευνα που είχε γίνει στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010, το 39% των ποδοσφαιριστών που πήραν μέρος σε αυτό έκανε χρήση τέτοιων «παυσίπονων» και το 71,7% έκανε γενικά χρήση κάποιας φαρμακευτικής ουσίας, λιγότερο ή περισσότερο ισχυρής, ώστε να αντιμετωπίσει κάποιον τραυματισμό. Υποχρεούμαστε να γράψουμε ξανά πως το πρόγραμμα των παιχνιδιών είναι απάνθρωπο, πως υποχρεώνει τους επαγγελματιες ποδοσφαιριστές να οδηγήσουν τον οργανισμό τους στα άκρα και πολλές φορές να ρισκάρουν τον «βιασμό» του ώστε για εμπορικούς ή απλά εγωιστικούς λόγους να παίζουν σε υψηλό επίπεδο ακόμα και σε όλη τη διάρκεια της σεζόν και ότι πρέπει επιτέλους να μικρύνει.

Γιατί να παίζει συνέχεια ο Τζον Τέρι, ο Μπάστιαν Σβάινσταϊγκερ και ο Νταβίδ Σίλβα; Ποδοσφαιριστές που απ' όσα διαβάσαμε ή έχουμε διαβάσει έχουν συχνά υποχρεώσει τον εαυτό τους να αγωνιστεί κι ας μην είναι 100% έτοιμοι. Και ασφαλώς δεν είναι μόνο αυτοί. Είναι δεκάδες και υπάρχει τουλάχιστον ένας σε κάθε εθνική ομάδα που θα παίξει στο επερχόμενο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα έτοιμος και πρόθυμος να παίξει επιχειρώντας να αγνοήσει τον όποιο τραυματισμό και πόνο. Γιατί; Για την υστεροφημία; Επειδή τα συμβόλαια που έχει με διαφημιστικές εταιρείες πρέπει να ικανοποιηθούν; «Δυστυχώς επικρατεί η τάση αύξησης της χορήγης φαρμάκων» σχολίασε στο BBC ένας άλλος γιατρός και ο Χανς Γκάιερ, βοηθός διευθυντής στα εργαστήρια της WADA στην Κολωνία, μίλησε για «ανησυχητικό φαινόμενο που πρέπει να κάνει τον συναγερμό να χτυπήσει».

Για την ώρα, ο συναγερμός χτυπάει μόνο όταν βλέπουμε ποδοσφαιριστή να ξεψυχάει στον αγωνιστικό χώρο. Τα αυτιά της FIFA παραμένουν «κουφά» και αυτά της UEFA και της Ευρωπαϊκής Ενωσης Συλλόγων νόμισαν πως άκουσαν χαρμόσυνες καμπάνες επειδή κατάφεραν να «κόψουν» τα φιλικά παιχνίδια των εθνικών ομάδων στα μέσα του Αυγούστου. Τρίχες κατσαρές.

Πηγή: Goal

Ποδόσφαιρo