Ο Γιάννης Αλαφούζος βγήκε μπροστά σε μία στιγμή που ο Παναθηναϊκός έμοιαζε χαμένος από χέρι... Εγκλωβισμένος σε μία κατάσταση διαμάχης και διχόνοιας, χωρίς ελπίδα να εξασφαλίσει την αδειοδότηση για τη Superleague και το Champions League της σεζόν 2012-2013...
Εμφανίστηκε στην καθημερινότητα μας ενώ φαινόταν πως δεν υπήρχε πρόσωπο κοινής αποδοχής, άφθαρτο και με διάθεση και όρεξη να σύρει το κάρο από τη λάσπη. Αρέσει σε κάποιους ή όχι, ο Παναθηναϊκός αναρρώνει από την ασθένεια του χάρη στις προσπάθειες του Γιάννη Αλαφούζου και των συνεργατών του.
Ακόμα είναι στην εντατική, ακόμα δεν έχει διαφύγει από τον κίνδυνο, ακόμα ο δρόμος προς την πλήρη ανάρρωση είναι μακρύς και δύσκολος. Αλλά τουλάχιστον, δείχνει ότι έχει μπει σε μία σειρά και πως η ομάδα μπορεί να ανακάμψει και να δημιουργήσει κάτι καλό.
Όσοι πιστέψετε ότι εξυμνώ τον Αλαφούζο, πιστέψτε το. Εγώ δεν το βλέπω έτσι. Θεωρώ ότι αποτυπώνω την πραγματικότητα. Και στο δικό μου το μυαλό, εάν ο Αλαφούζος δεν είχε εμφανιστεί στο προσκήνιο, τώρα ο Παναθηναϊκός δεν θα είχε δικαίωμα μεταγραφών και ανανεώσεων και στο τέλος του μήνα, δεν θα είχε το δικαίωμα να παίξει στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις.
Το εγχείρημα της λαϊκής βάσης δεν παρέχει καμία εγγύηση ότι θα πετύχει ή ότι θα διατηρήσει τον Παναθηναϊκό σε ανταγωνιστικό επίπεδο απέναντι στον Ολυμπιακό. Είναι ένα εγχείρημα πρωτόγνωρο, σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες. Και πιο πιθανό μοιάζει να αποτύχει, παρά να συμβεί το αντίθετο.
Όμως είναι μία προσπάθεια. Και ένας άνθρωπος ανέλαβε να την υλοποιήσει, αποδεχόμενος την ευθύνη. Από την αρχή στάθηκε ειλικρινής απέναντι μας, δεν μας έταξε λαγούς και πετραχήλια, κράτησε τον πήχη χαμηλά και συνεχίζει τις ενέργειες του, με σκοπό να διαμορφώσει τις ευνοϊκότερες συνθήκες.
Σαφώς, όπως όλοι σας, έτσι και εγώ, θέλω έναν Παναθηναϊκό πανίσχυρο, οικονομικά, αγωνιστικά και διοικητικά. Για την ώρα όμως, τον Αλαφούζο έχουμε και αυτόν πρέπει να στηρίξουμε. Όσο και όπως μπορεί ο καθένας. Θα είμαστε τουλάχιστον αγνώμονες εάν ξεχάσουμε ότι αυτός έτρεξε και βοήθησε την ομάδα, όταν κανείς άλλος επώνυμος φίλαθλος ή μέτοχος δεν το έκανε.
Όλοι θέλουμε τα πολλά και μακάρι να έρθουν για τον Παναθηναϊκό. Όμως ας έχουμε το νου μας ότι μπορεί να χάσουμε τα λίγα. Μπορεί πάλι να βρεθούμε σε καθεστώς αβεβαιότητας και να καταλήξουμε να έχουμε τη μοίρα της ΑΕΚ... Στο φινάλε, μήπως να του ζητήσουμε τα ρέστα του Αλαφούζου;
Υ.Γ.: Προσωπικά, η σκέψη μου για τον Φεϊζάλ είναι η εξής. Ας καταθέσει τα 55 εκατομμύρια ευρώ που παρουσίασε στην ΕΕΑ στην τράπεζα Πειραιώς (δεν χρειάζεται να είναι δεσμευμένα υπέρ της ΠΑΕ) και ας πάει με το βιβλιάριο ανά χείρας, να ζητήσει ραντεβού από τον Αλαφούζο.
Έπειτα, ας του ζητήσει να υπογράψουν συμφωνία, με τον ίδιο ή τον Τζίγγερ, ότι πρέπει να γίνει γιατί η κατάσταση είναι και λίγο μπερδεμένη. Η συμφωνία να προβλέπει ότι τα χρήματα δεσμεύονται άμεσα για την ΠΑΕ, όταν οι μετοχές περάσουν στην κατοχή του Σαουδάραβα.
Εάν δεν τον δεχτεί ο Αλαφούζος σε συνάντηση ή εάν αρνηθεί τη συμφωνία, τότε ας δώσει το έγγραφο στη δημοσιότητα, μαζί με την πρόταση. Σε μία τέτοια περίπτωση, νομίζω θα ξεσηκωθούν άπαντες και θα συστρατευτούν... Αλλά πρώτα, ας δούμε, επιτέλους, τα λεφτά...
Υ.Γ.2: Εάν προχωρήσουμε με το σωματείο, νομίζω πως η καλύτερη καλοκαιρινή μεταγραφή θα είναι η επαναδραστηριοποίηση του Νικόλα Πατέρα. Έστω απλά για να στηρίξει, ακόμα και αν δεν αναμειχθεί ενεργά.
Υ.Γ3: Ο Ζοτς θα μείνει...
Υ.Γ.4: Χαίρομαι που ήρθαν έτσι τα πράγματα και βλέπουμε όλοι τι εστί Χρυσή Αυγή και ποιο είναι το ποιον των μελών της. Αλλά και η υποκρισία των άλλων περισσεύει. Έσπευσαν αμέσως μετά να καταδικάσουν το γεγονός άνθρωποι που έχουν πιει το αίμα μας και φιλοδοξούν να συνεχίσουν να το κάνουν.
Για να μην αναφέρουμε ότι διάφοροι τύποι, θυμήθηκαν να το παίξουν άντρες. Στις Εκλογές της 17ης Ιουνίου, ας φρεσκάρουμε τη μνήμη μας και ας προσέξουμε τις επιλογές μας.
Πηγή: prasinanea.gr