Γιατί αυτό που έκανε ο Αβραάμ δείχνει και το μεγαλείο της ελληνικής ψυχής. Παρά τους αφόρητους πόνους στο γόνατο από έναν τραυματισμό που φαινόταν από την αρχή ότι είναι σοβαρός, αποφάσισε να συνεχίσει τον αγώνα για να μη στερηθεί η ομάδα τις πολύτιμες υπηρεσίες του.

Όταν, βέβαια, το γόνατό του διέλυσε, έγινε αναγκαστική αλλαγή. Και ενδεχομένως να μην είχε πάθει τόσο χοντρή ζημιά αν δεν έπαιρνε την ηρωϊκή και σχεδόν τρελή απόφαση να συνεχίσει τον αγώνα.

Τώρα ο Αβραάμ παίρνει πρόωρα και άδοξα το δρόμο της επιστροφής για την Ελλάδα. Θα μείνει για 5-7 μήνες εκτός δράσης και θέλει πολύ κουράγιο και υπομονή για να επιστρέψει και πάλι δυνατός στα γήπεδα.

Ίσως αυτό το καλοκαίρι να έκανε και το μεγάλο βήμα με μια καλή μεταγραφή στην Ευρώπη, αλλά αυτό θα πάρει για λίγο αναβολή. Ο Αβραάμ είναι σκληρό παιδί και θα καταφέρει. Δεν τον φοβόμαστε. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα γυρίσει ακόμα καλύτερος για να κάνει τα όνειρά του πραγματικότητα και εμείς να τον απολαμβάνουμε να παίζει στην Εθνική και την ομάδα του.

Ένα μεγάλο μπράβο στον ανυπέρβλητο ζήλο του Αβράμη που αντικατοπτρίζει απόλυτα τη θαρραλέα ψυχή που έχει αυτή η ομάδα.