«Ο αγώνας που δίνουμε απέναντι στην τιμή και την αξιοπρέπειά μας έχει ακόμα μεγαλύτερη αξία, γιατί τον δίνουμε μαζί με όλους τους Ελληνες και φίλους αλληλέγγυους. Σας στέλνουμε τις ευχές μας γι' αυτό που μπορείτε να κάνετε παραπάνω από τους άλλους.

Γιατί για εμάς και μόνο που τιμάτε το εθνόσημο είστε νικητές στην ψυχή μας. Δείχνετε με τον πιο τρανό τρόπο τι σημαίνει Ελλάδα. Οταν βγείτε στο γήπεδο, να θυμάστε πως οι απεργοί χαλυβουργοί στην πύλη τους Ασπρόπυργου θα βλέπουν εσάς, με μία σκέψη: ευχαριστούμε παλικάρια μας για το ήθος και την προσφορά σας στον τόπο μας, την Ελλάδα μας».

Γιατί αυτοί δεν έχουν πουλήσει την Ελλάδα. Γιατί αυτοί σκέφτονται και συμπεριφέρονται ως Ελληνες. Γιατί αυτοί δεν φωτογραφίζονται χαμογελώντας μαζί με τη Μέρκελ και τον Σόιμπλε, γιατί αυτοί δεν τα έφαγαν μαζί, γιατί αυτοί δεν είναι μέλη της λέσχης Μπίλντεμπεργκ, γιατί αυτοί δικαιούνται να μιλάνε. Και δικαιούνται να στέλνουν μήνυμα συμπαράστασης στην εθνική ομάδα. Και γιατί

Τα παιδιά της εθνικής ομάδας φιλούν με πάθος το εθνόσημο και δεν το πουλάνε για να γίνουν πρωθυπουργοί. Γιατί ιδρώνουν για τη σημαία που άλλοι την καίνε στο Σύνταγμα και άλλοι (ως πρωθυπουργοί) την πατάνε στο πέρασμά τους την ώρα που συναντώνται με τον αιώνιο εχθρό στα σύνορα.

Γι' αυτό η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει. Γι' αυτό η Ελλάδα ούτε τώρα θα πεθάνει. Και δεν θα πεθάνει ακόμη και τώρα που οι τριακόσιοι (όχι του Λεωνίδα, βέβαια) και άλλοι τόσοι απ' έξω μάς έχουν ξεπουλήσει για πλάκα.

Γι' αυτό συνηθίζω να σημειώνω ότι πρέπει πάντα να είμαστε στο πλευρό της εθνικής ομάδας. Πάντα κοντά στα παιδιά της εθνικής ομάδας. Είτε κερδίζουμε με 8 γκολ είτε χάνουμε με 8 γκολ. Η Εθνική είναι άλλο πράγμα. Είναι κάτι ιερό, διαφορετικό. Είναι η πατρίδα. Και θα πρέπει να το καταλάβουν αυτό και κάποιοι που με την πρώτη ευκαιρία αναζητούν άλλοθι για να πετύχουν τον σκοπό τους. Οπως στην περίπτωση του Αβραάμ.

Πηγή: Goal

Euro 2012 Εθνική Ελλάδας