Οταν οι εθνικές ομάδες της Γερμανίας και της Πορτογαλίας βγήκαν απ' τα αποδυτήρια για το δεύτερο ημίχρονο της προχθεσινής αναμέτρησής τους, ουδεμία αλλαγή είχε γίνει απ' τον Γιόαχιμ Λεβ και τον Πάουλο Μπέντο. Ουδεμία; Λάθος.

Ο Κριστιάνο Ρονάλντο βγήκε διαφορετικός. Το μαλλί σηκώθηκε. Το «πατημένο» look του πρώτου ημιχρόνου έδωσε τη θέση του σε προσεκτικά φτιαγμένα «καρφάκια». Μπορεί να το έκανε για γούρι. Για να του πάει καλύτερα το παιχνίδι. Μπορεί επειδή του αρέσει, γνωστό αυτό, να προβάλει τον εαυτό του. Ο,τι κι αν ήταν, τον ευχαριστούμε, διότι είχαμε και εμείς κάτι να ασχοληθούμε και να γελάσουμε όσο παρακολουθούσαμε το παιχνίδι. Κι ας ασχολούμασταν με τρίχες. Μας βοήθησαν ώστε να μη μας πάρει ο ύπνος.

Συμβαίνουν βέβαια κι αυτά. Να βλέπεις ομάδες που μπορούν να παίξουν όμορφο ποδόσφαιρο να «πνίγονται» και να ευνουχίζουν τον εαυτό τους στον βωμό της σκοπιμότητας. Και για τις δύο όμως το παιχνίδι περισσότερα ανησυχητικά παρά ενθαρρυντικά μηνύματα έστειλε. Η Γερμανία πήρε τίποτα απ' τον Φίλιπ Λαμ και τον Μπάστιαν Σβάινσταϊγκερ.

Ο πρώτος έκανε όσα λάθη τακτικής και λανθασμένες επιλογές μεταβιβάσεων έχει κάνει στα προηγούμενα δύο χρόνια συνολικά. Ο δεύτερος έπαιζε δίχως αυτοπεποίθηση, δεν έπαιρνε πρωτοβουλίες και έμοιαζε να «κρύβεται» πίσω απ' τον Σάμι Κεντίρα. Κοινός σύνδεσμος; Αμφότεροι απορρόφησαν τη μεγαλύτερη πίεση της τριπλής αποτυχίας του συλλόγου τους, της Μπάγερν, στη σεζόν. Το διαβόητο γρήγορο παιχνίδι της δεν εμφανίστηκε ποτέ. Η πεποίθηση του προπονητή της ότι η ομάδα του έμαθε να αντιμετωπίζει κλειστές άμυνες δεν δικαιώθηκε.

Η Πορτογαλία πήρε τίποτα απ' τον Κριστιάνο Ρονάλντο και τον Νάνι. Καλά, απ' τον Πόστιγκα δεν περιμέναμε να πάρει έτσι κι αλλιώς, αλλά απ' τους άλλους δύο περιμέναμε. Και δεν θα φανούμε κακοί ώστε να ισχυριστούμε πως ο Κριστιάνο Ρονάλντο ασχολήθηκε περισσότερο με τις τρίχες του.

Οχι, αυτό θα ήταν κιτρινισμός. Θα κρατήσουμε όμως την «αδιαφορία» του να τροφοδοτήσει σε μερικές περιπτώσεις συμπαίκτες του και την αντίδρασή του μετά τη χαμένη ευκαιρία του Βαρέλα στο 88'.

Αυτό το ξεφύσημα σαν χλιμίντρισμα αλόγου, η έκφραση δυσφορίας που έβγαζε κάτι του στυλ «κοίτα με ποιους παίζω». Ε, με αυτούς παίζει και ίσως θα έπρεπε μερικές φορές να μην αναρωτιέται τι μπορούν να κάνουν οι συμπαίκτες του για αυτόν, αλλά τι μπορεί να κάνει εκείνος για αυτούς.

Το θετικό και για τις δύο ομάδες είναι πως η συνέχειά τους από πλευράς απόδοσης πιο εύκολα δύναται να γίνει καλύτερη από χειρότερη. Αρκεί όμως να δουν και να επιχειρήσουν να διορθώσουν, με οποιονδήποτε τρόπο, τις δυσλειτουργίες τους.

Ελεγε για παράδειγμα ο Κριστιάνο Ρονάλντο μετά την αναμέτρηση πως «και στο Euro του 2004 χάσαμε το πρώτο παιχνίδι και φτάσαμε μέχρι τον τελικό, δεν θα στέλνουμε συνέχεια τις μπάλες στα δοκάρια, κάποια στιγμή θα μπούνε». Οταν όμως το σκοράρισμα αποτελεί χρόνιο πρόβλημα της εθνικής Πορτογαλίας, πώς μπορεί κάποιος να πιστέψει ότι θα λυθεί εντός τριών ημερών;

Εν πάση περιπτώσει, ο όμιλος έγινε ροκ και το ραντεβού Πορτογάλων και Ολλανδών την επόμενη αγωνιστική μπορεί να μοιάζει με το παιχνίδι τους στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006. Περισσότερα όμως για αυτό την ημέρα του ραντεβού.

Πηγή: Goal

Κριστιάνο Ρονάλντο Πορτογαλία Euro 2012