Γράφει ο Γιώργος Βαβρίτσας.

Ακόμη και αρκετές ώρες μετά το ματς στο Βρότσλαβ και την επιστροφή στη Γερμανία, η σκέψη της χαμένης χρυσής ευκαιρίας για την εθνική ομάδα αποτελεί το κυρίαρχο συναίσθημα. Ελπίδα όμως υπάρχει ή όπως λένε οι Γερμανοί «το τελικό αποτέλεσμα μετρά». Στο χέρι μας (και των Ρώσων φυσικά) παραμένουν ακόμη όλα.

Καταρχήν δε διανοείται στο αγωνιστικό αυτό επίπεδο ομάδα να βρίσκεται στο 6ο λεπτό με δύο γκολ πίσω. Ενα λάθος που πληρώνεται άμεσα στην αρχή δε συμβαίνει σχεδόν σε κανέναν (το έπαθαν μόνο οι Ιρλανδοί), δύο όμως μόνο σε εμάς. Και μετά τρέχουμε, άναρχα, άτσαλα, και ναι - όσο και αν μας πονά – άμπαλα κι ας μην είμαστε τόσο κακοί.

Η συγκεκριμένη ομάδα, στην οποία ο φιλότιμος εργάτης Σάντος προσπαθεί να βάλει μία έντονη νότα τακτικής πειθαρχίας, δύο χρόνια μετά την ανάληψη των καθηκόντων του πορτογάλου τεχνικού, δείχνει το ίδιο άναρχη (πότε όμορφα, πότε άσχημα) όπως και με τον προκάτοχο του. Κι όμως ακόμη κι έτσι η Εθνική μπορούσε τουλάχιστον το βαθμό της ισοπαλίας απέναντι στους Τσέχους, που από την έξοδο του Ροσίτσκι και μετά ντύθηκε με αμυντικό «κοστούμι» Ελλάδας. Το κέρδος πάντως για να μη τα βλέπουμε όλα μαύρα, ότι τα δύο ως τώρα ματς στο Γιούρο αποβάλλουμε από πάνω μας την κουραστική «πιπίλα» της αμυντικοπάθειας, που αναμασούσαν πολλοί ευρωπαίοι ζηλιάρηδες από το 2004 και μετά. Βλέποντας όλο το γήπεδο της Βαρσοβίας να τρέμει για την ήττα απέναντι σε δέκα Ελληνες, μάλλον ακαριαία αναιρούνται τα διαχρονικά περί αμυντικών Φλιντστόουνς κλπ.

Καθαρά αγωνιστικά μερικά θέματα τα έχουμε ξαναπει από δω:

-Χαλκιάς ίσον αστάθεια και αναμπουμπούλα στην άμυνα. Ακόμη και μόνο ισάξιοι του να ήταν όλοι οι άλλοι τερματοφύλακες, θα έπρεπε και μόνο λόγω ηλικίας και προοπτικής να προτιμηθεί ένας που θα έκρινε ο τεχνικός ότι μπορεί να σταθεί μελλοντικά. Τουλάχιστον θα λέγαμε μαζεύει εμπειρίες το παιδί και θα είναι καλύτερος στο επόμενο τουρνουά. Οικειοθελή αλλαγή παίκτη χωρίς καν να εξεταστεί από τους γιατρούς της ομάδας δεν υπάρχει συχνά. Εδώ ο Αβραάμ αγωνίστηκε επί 16 λεπτά με ολική ρήξη χιαστών.

-Διαβάζοντας τη χιλιοειπωμένη φράση «αδικούν τους εαυτούς τους», αμέσως έρχεται στο νου ο πραγματικά καλός ποδοσφαιριστής Σαμαράς και η φάση κάπου στο 65 να ξεκινά κούρσα από το κέντρο του γηπέδου, να περνά τρεις Τσέχους και να βγαίνει με τη μπάλα εκτός τελικής γραμμής.

- Η δοκιμή με Φορτούνη σαν δεκάρι καλά θα ήταν να είχε γίνει έστω και για μικρό διάστημα σε φιλικό ματς και όχι στο κρισιμότερο ημίχρονο ως τώρα του Γιούρο.

-Τα 20 λεπτά του Μήτρογλου δικαιώνουν όσους στη Γερμανία ποτέ δεν τον πίστεψαν και τον άφησαν να φύγει για Ελλάδα. Επιθετικά φάουλ και μπέρδεμα των υπολοίπων τριών κυνηγών η μόνη συνεισφορά του νεαρού. Αλλο επίπεδο τα γκολ στο πρωτάθλημα κατά Κέρκυρας και Πανιωνίου κι άλλο τελική φάση Γιούρο, στην οποία εμφανώς δεν μπορεί τούτη τη στιγμή να σταθεί. Ισως ο έμπειρος Λυμπερόπουλος να ήταν η πιο σοφή και αποτελεσματική επιλογή στο σημείο του εν λόγω ματς.-Αφού πλέον όλοι μας παίζουν από την αριστερή πλευρά, βλέποντας τα κενά μας, ας δοκιμάσουμε και το «σφιχτό» δίδύμο με Τζαβέλλα πίσω και Χόλεμπας μπροστά του σαν αριστερό χαφ.

Παρά τη διπλή χαμένη ευκαιρία πρώτα με το χαμένο πέναλτυ του Καραγκούνη στη Βαρσοβία και μετά χτες να καθαρίσουμε από χτες τη μισή πρόκριση με ένα τρίποντο απέναντι στην πιο κακή Τσεχία των τελευταίων ετών, έχουμε τα πάντα ακόμη στο χέρι μας. Νίκη κατά των Ρώσων και είμαστε στους οκτώ της διοργάνωσης. Το ποδόσφαιρο είναι τελικά μάλλον δίκαιο. Μας δίνει την ευκαιρία με το αγαπημένο μας 1-0 να πάρουμε την πρόκριση, ξεχνώντας όλα όσα πρηγήθηκαν το τελευταίο πενθήμερο. Μπορεί οι Ρώσοι να είναι η ίσως πιο θεαματική ομάδα του τουρνουά ως τώρα, αλλά στα δύσκολα τα καταφέρνουμε παραδόξως πιο καλά. Χρωστάνε ένα ιστορικό αποτέλεσμα τα παιδιά του Σάντος, αλλά μας χρωστά ίσως και ένα πιο βατό ματς και ο θεός του ποδοσφαίρου.

Οπως έγραφε και την Τρίτη το Contra.gr, ένας ενδεχόμενος προημιτελικός απέναντι στην (προβληματική αυτό τον καιρό) Γερμανία εξιτάρει πολύ κόσμο, ενώ και ποδοσφαιρικά με τους αρκετούς δικούς μας «Γερμανούς» (Κυριάκος, Σωκράτης, Φορτούνης, Μήτρογλου, Χολέμπας και τους παλιότερους Λύμπε, Γκέκα και Τζαβέλλα) θα είχε τεράστιο ενδιαφέρον. Ας μας δώσει η Εθνική την ευκαιρία να ζήσουμε κι αυτή την ωραία εμπειρία. Μπορεί τα τελευταία χρόνια οι Ρώσοι να μας κερδίζουν συνεχώς, αλλά ιστορική νίκη έχουμε εναντίον τους όταν το Νοέμβριο του 1993 με γκολ του Μαχλά επικρατήσαμε 1-0 (καθαρή σύμπτωση) και περάσαμε για πρώτη φορά σε τελική φάση Μουντιάλ. Πλέον αναζητείται ο νέος ιστορικός «Μαχλάς».

* Ο Γιώργος Βαβρίτσας εργάζεται ως αθλητικός συντάκτης στο γνωστό κι έγκυρο γερμανικό περιοδικό kicker, ενώ είναι συνεργάτης του Contra.gr από το 2001.

Πηγή: contra.gr
 

Euro 2012