Με το "πλοίο της ελπίδας", όχι με το "πλοίο του φόβου"

Καβαλήσαμε το πλοίο της ΕΛΠΙΔΑΣ, δεν ανεβήκαμε σ' εκείνο του ΦΟΒΟΥ και τελικά σαλπάραμε για μακριά

Το χρωστούσε ο «ποδοσφαιρικός θεός» σ' αυτή την ομάδα που για λίγο βάλθηκε να αδικήσει κατάφωρα τις (όποιες) ικανότητές της με την οικτρή διαχείριση και την άθλια εικόνα της στο ματς με την Τσεχία. Της το χρωστούσε, το χρωστούσε και η ομάδα, ο κάθε διεθνής ξεχωριστά στον εαυτό του και όλοι μαζί στο σύνολο που συγκροτούν από το Μουντιάλ της Αφρικής και μετά.

Νίκη το '79 με τον Νικολούδη απέναντι στη Σοβιετική Ενωση για να πάμε στο παρθενικό μας Euro το '80. Νίκη πάλι επί της Ρωσίας το '93 για να ταξιδέψουμε πρώτη φορά και σε Μουντιάλ, εκείνο των ΗΠΑ. Νίκη τότε, μάλιστα, με γκολ του Μαχλά, ο οποίος έχει γεννηθεί στις 16 Ιουνίου του 1973! Και ακριβώς 39 χρόνια μετά, ανήμερα των γενεθλίων του, πάλι νίκη -κόντρα στα προγνωστικά των άλλων, κόντρα στη διαμορφωθείσα λογική- για να μην επιστρέψει ακόμα η Εθνική στην Ελλάδα! Να μείνει (τουλάχιστον) άλλες έξι μέρες στην Πολωνία, να ξαναπαίξει νοκ άουτ ματς, όπως στο έπος του 2004

Κάθε τέτοια ιστορία έχει τον ήρωά της και το ψυχόδραμά του. Εχω γράψει κι έχω μιλήσει πολλές φορές προσπαθώντας να εξηγήσω την ποδοσφαιρική σπουδαιότητα του Γιώργου Καραγκούνη. Γράφοντας και επιχειρηματολογώντας έχω διαφωνήσει και τσακωθεί με ουκ έστιν αριθμός αναγνωστών, ακροατών και τηλεθεατών. Ελπίζω τα χθεσινά να λειτουργήσουν ως «τροφή για περισσότερη σκέψη» πάνω στο φαινόμενο του «τυπάρα», του αρχηγού με τις 120 συμμετοχές, του πιο παθιασμένου οπαδού της Εθνικής μας από καταβολής

«Βεβαίως και μπορούν απόψε με τη Ρωσία» ήταν ο τίτλος του αντίστοιχου χθεσινού άρθρου με την αναλυτική καταγραφή των «πώς». Με τερματοφύλακα κανονικό, λοιπόν, με ανάλογο αριστερό μπακ (κι όχι μπακ χαφ) και με καθαρό και χωρίς ντροπές 4-5-1 την τελευταία μισή ώρα για να υπερασπιστούμε το 1-0 η Εθνική ξαναθυμήθηκε τον εαυτό της. Κι όταν τον θυμάται, δεν ηττάται

Αν ο Κατσουράνης στεκόταν καλύτερα στις απαιτήσεις του ματς, δεν θα είχαμε ζήσει και το πρωτοφανές σφυροκόπημα του α' μέρους. Το κοντέρ έγραφε 1-13 (!) στις τελικές επιθετικές προσπάθειες την ώρα που ο τεράστιος Καραγκούνης ευστοχούσε και εξιλεωνόταν και για εκείνο το χαμένο πέναλτι με την Πολωνία

Κάτι ακόμα για επιπλέον έναν διεθνή που άκουσε τα εξ αμάξης (μέχρι ενός βαθμού δικαίως) για τις «μπλαζέ» εμφανίσεις του στα προηγούμενα ματς. Ο χθεσινός Σαμαράς είναι ο Σαμαράς που θέλουμε. Ο Σαμαράς που αξίζει τα εκατομμύρια ευρώ στο διεθνές χρηματιστήριο. Κι επειδή ξέρουμε τι μπορεί να παίξει, γι' αυτό και οι απαιτήσεις πάντα είναι υψηλές.

Πηγή: Goal