Με μεγάλη ικανοποίηση διαπιστώνω ότι ,την ώρα που οι Έλληνες δημοσιογράφοι στεκόμαστε στο ύψος της περίστασης, αρνούμενοι να προχωρήσουμε σε ακρότητες για τον προημιτελικό της Παρασκευής, οι ξένοι συνάδελφοι μας -και ιδιαίτερα οι Γερμανοί- επιδίδονται σ' ένα άνευ ορίων ρεσιτάλ κιτρνισμού και (επιτρέψτε μου το... αδόκιμον) ''καραγκιοζιλικίου''. Οι μπηχτές, οι ειρωνίες, τα υποτιμητικά σχόλια, οι εμπρηστικοί τίτλοι, οι προσβολές και τα χυδαία βίντεό τους δίνουν και παίρνουν.

Το τί μαλακία έχουμε διαβάσει στον ξένο τύπο δε λέγεται. Ευτυχώς η ελληνική αποστολή έπιασε το νόημα κι έμεινε έξω απ' αυτό το χορό αποπροσανατολισμού και φόρτισης-πόλωσης, κάτι που πρωτίστως διασφαλίζει την ηρεμία της ομάδας. Χαίρομαι διπλά που η προτροπή μας την Κυριακή το βράδυ έπιασε τόπο και έγινε ''γραμμή'' της διαχείρισης του αγώνα με την Γερμανία.

Διάβασα -μεταξύ άλλων πολλών- ότι όσοι αρνούμαστε να εμπλέξουμε το ποδόσφαιρο με την πολιτική είμαστε (τουλάχιστον) ανιστόρητοι. Από την ιστορία ,φίλοι μου, επιλέγω να κρατώ μόνο τις θετικές διδαχές της και ουχί τις στρεβλώσεις της, όπως είναι η αηθέστατη χρήση του ποδοσφαιρικού (και όχι μόνο) θεάματος για να αποκοιμηθεί-αποπροσανατολιστεί ο (συνήθως βλαξ) λαός. Άλλωστε, οι μέρες της βλακείας μας νόμιζω ότι πλησιάζουν στο τέλος τους, εάν δεν έχουν ήδη παρέλθει ανεπιστρεπτί.

Οι Γερμανοί αυτές τις ημέρες ασκούν (με τον τρόπο τους) απίστευτη πίεση στους συμπατριώτες τους (που λέει ο λόγος, διότι εδώ μιλάμε για Βαβέλ) με την ανωτερότητα του κράτους τους επί της πτωχευμένης Ελλαδίτσας. Όσο κι αν ο Γιόακιμ Λεβ προσπαθεί να ξεφορτωθεί όλη αυτή την ατμόσφαιρα, η παρουσία και μόνο της Μέρκελ στην εξέδρα του Γκντανσκ είναι ικανή να οδηγήσει την ομάδα του σ' ένα ασύλληπτο ''κοκομπλόκο'' (που έλεγε κι ο Φώτσης) από το οποίο η δική μας εθνική μόνο να κερδίσει έχει.

Όσο κι αν στο ιερό πάθος μας για νίκη λανθάνει η φλόγα της ''εκδίκησης'', η πλήρης αποστασιοποίησή μας από την (ντε και καλά) πολιτική διάσταση του αγώνα είναι το πρώτο βήμα για να πετύχουμε μια από τις μεγαλύτερες νίκες στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού. Ίσως και τη μεγαλύτερη. Βλέπετε το να κερδίζεις μια υπερδύναμη, μια από τις κορυφαίες ποδοσφαιρικές σχολές σ' ένα νοκ-άουτ αγώνα Euro, μπορεί άνετα να συγκριθεί με την κατάκτηση μιας κορυφής.

Το γεγονός ότι κρατάμε χαμηλά τη μπάλα και χαμογελάμε από ικανοποίηση για το μέχρι σήμερα επίτευγμά μας είναι το βασικό συστατικό για να χτίσουμε κάτι το οποίο οι αντίπαλοι θεωρούν απολύτως αυτονόητη υποχρέωσή τους χωρίς το παραμικρό περιθώρειο αποτυχίας.

Ο προημιτελικός Ελλάδας-Γερμανίας για τους Έλληνες είναι μια ποδοσφαιρική αναμέτρηση με λανθάνουσα πολιτική χροιά, ενώ για τους Γερμανούς είναι ένας ακόμα πολιτικός αγώνας με ολίγον από ποδόσφαιρο.

Στο επικοινωνιακό-ψυχολογικό κομμάτι η ελληνική αποστολή έχει ήδη πετύχει μια γκολάρα σπάνιας ομορφιάς, με την οποία προηγείται 1-0 από τα αποδυτήρια.

Το αν θα προκριθούμε στην αρένα του Γκντανσκ είναι μια άλλη ιστορία. Εντούτοις, εμείς δεν έχουμε να χάσουμε το παραμικρό. Εμείς θα παίξουμε με την ομάδα του Λεβ. Αυτοί θα αντιμετωπίζουν τη χώρα του Σαμαρά (του Αντώνη) που θέλουν να χειραγωγήσουν και να εξαφανίσουν από το χάρτη.

Πρόβλημά τους...

Πηγή: pamesports.gr

Euro 2012 Εθνική Ελλάδας