Αφήστε τους να παίξουν μπάλα!

Γράφει ο Άγγελος Μενδρινός.

Το αποτέλεσμα είναι να κινδυνεύει η εθνική να χάσει από τη Γερμανία όχι επειδή οι αντίπαλοί της είναι καλύτεροι, αλλά επειδή θα έχει… αποσυντονιστεί.

Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί ο Γιώργος Σαμαράς πρέπει να παίξει το ρόλο του Αντώνη Σαμαρά. Γιατί η Μέρκελ πρέπει να έχει εκπρόσωπό της τον Οζίλ και πάει λέγοντας.

Μεταξύ μας θα έδινα τα πάντα να έχω τον Οζίλ στην ομάδα μου και στην εθνική κι ας είναι Τούρκος. Αντίθετα δεν θα ήθελα με κανένα τρόπο να έχω τη Μέρκελ στο κόμμα που ψήφισα.

Σε ένα ποδοσφαιρικό αγώνα παίζονται μερικά εκατομμύρια ευρώ, εάν πρόκειται για πριμ κι ίσως μερικά δισεκατομμύρια, εάν πρόκειται για στοίχημα. Δεν παίζεται όμως σε καμία περίπτωση η εδαφική ακεραιότητα της χώρας, η εθνική της αξιοπρέπεια και πολύ περισσότερο το χρέος της.

Αν ήταν έτσι το ΔΝΤ θα είχε ποδοσφαιρική ομάδα που θα έπαιρνε μόνιμα το Μουντιάλ κι η εθνική Λουξεμβούργου θα ήταν το φαβορί να πάρει το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα.

Στην εθνική Ελβετίας οι καλύτεροι παίκτες της είναι Αλβανοί και Τούρκοι για τον απλούστατο λόγο ένα σοβαρό Ελβετό δεν τον συμφέρει να ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο.

Ξαφνικά ενώ παίζουμε με την καλύτερη ομάδα του τουρνουά το θέμα, αντί να το περιορίσουμε στο αθλητικό και να περιμένουμε το… θαύμα το αναγάγαμε σε πολιτικό. Αρχίσαμε να τα χώνουμε στη Μέρκελ και στους Γερμανούς κι όταν αυτοί απαντάνε στη πλάκα η σοβαρά μας πιάνει η εθνική μας ευθιξία. Ακόμη και τις γερμανικές πλάκες εμείς τις παίρνουμε στα σοβαρά ενώ ζητάμε από τους Γερμανούς να μην κάνουν το ίδιο.

Ζητάμε πολιτικές δηλώσεις από τους παίκτες που δείχνοντας σοβαρότητα επαναλαμβάνουν ότι το ματς είναι ποδοσφαιρικό κι όχι πολιτικό.

Την ίδια ώρα, εάν νικήσουμε τους Γερμανούς θα γεμίσουμε με ρεπορτάζ του στιλ «τόκαψαν οι ομογενείς στις γερμανικές πόλεις» τονίζοντας πόσο εθνικά υπερήφανοι νοιώθουν. Εάν όμως μας νικήσουν οι Αλβανοί θα μανουριάσουμε και θα τους κυνηγάμε σε δρόμους και πλατείες εάν τολμήσουν να πανηγυρίσουν. Θα τους κυνηγάμε με τόση οργή που θα τη ζήλευαν και τα «παλληκάρια» της «Χρυσής Αυγής».

Πάρτε το χαμπάρι. Ο Καργκούνης παίζει και ο Σβαινστάιγκερ. Αυτοί είναι οι αντίπαλοι.

Θέλετε άλλο παράδειγμα; Έβλεπα προχτές στο fb μια σύνθεση που έδειχνε ότι οι περισσότεροι Γερμανοί διεθνείς δεν είναι Γερμανοί. Ε, και; Επέλεξαν να παίξουν στην εθνική Γερμανίας κι αυτό τους τιμά. Πήγαν στα δύσκολα κι όχι στα… εύκολα.

Κι εδώ παιδιά όπως ο Νίνης, ο Μήτρογλου, ο Χολέμπας αξίζουν περισσότερα μπράβο που επέλεξαν την εθνική Ελλάδος, ενώ μπορούσαν να διαλέξουν κάποια άλλη εθνική. Παίζουν σ’ εμάς συνειδητά. Κι αυτό τους τιμά.

Αφήστε να γίνει το… ματσάκι, να το ευχαριστηθούμε, κι αν κερδίσουμε έχει καλώς. Να χαρούμε όχι γιατί νικήσαμε την ομάδα της Μέρκελ, αλλά την ομάδα του Λεβ. Κι αν χάσουμε θα γυρίσουμε με ψηλά το κεφάλι γιατί θα χάσαμε από μια εξαιρετική ομάδα και στη συμμετοχή μας σε αυτό το Euro θα έχει μπει θετικό πρόσημο. Έτσι απλά. Τίποτε περισσότερο, τίποτε λιγότερο.

Πηγή: pamesports.gr