Γερμανική εσωστρέφεια

Γράφει ο Γιώργος Βαβρίτσας.

Λίγες ώρες απέμειναν ως τη μεγάλη αναμέτρηση της Παρασκευής στο Γκντάνσκ μεταξύ Ελλάδας και της πανίσχυρης Γερμανίας, το πρώτο μεγάλο μεταξύ των δύο χωρών μετά την 17η Ιουνίου του 1980 στα γήπεδα της Ιταλίας. Ευκαιρία να δούμε λίγο την κατάσταση και στην ομάδα του Γιοάχιμ Λέβ.

Από το εν λόγω ματς του 1980 με τον εκλιπόντα Αλκέτα Παναγούλια στον πάγκο προσωπικά θυμάμαι πολύ λίγες εικόνες με σημαντικότερη το δοκάρι του Αρδίζογλου. Το τελικό 0-0 φυσικά και για τα δεδομένα τότε ήταν μέγιστη επιτυχία. Από τότε άλλαξαν πολλά και πλέον τα Γιούρο τείνουν να γίνουν η αγαπημένη διοργάνωση μας.

Στη διάρκεια του τωρινού τουρνουά δύο πράγματα από το γερμανικό στρατόπεδο είναι ελπιδοφόρα για την Εθνική μας: οι χαμηλές στροφές της επιθετικής μηχανής που σκόρπιζε κάθε αντίπαλο και κυρίως ο φόβος των παικτών της όταν τα ματς πάνε στο γκολ. Κατά της Πορτογαλίας ο Νόιερ και το δοκάρι έσωσαν, κι ενώ φαινόταν ότι η άμυνα τους παρακαλούσε για το γκολ. Το ίδιο και την Κυριακή κατά των Δανών, που ωστόσο φοβήθηκαν στο τέλος οι ίδιοι να κυνηγήσουν το γκολ πρόκρισης. Για ένα τέταρτο περίπου μετά το γκολ του Ρονάλντο στο άλλο ματς η Γερμανία με ένα γκολ των Δανών μόνο έβγαινε εκτός συνέχειας.

Τέτοια προβλήματα οι δικοί μας διεθνείς δεν έχουν κι έτσι στο ψυχολογικό κομμάτι, μάλλον προηγούμαστε με μισό μηδέν. Αν βάλουμε στη ζυγαριά και το βάρος 82 εκατομμυρίων πολιτών που απλά περιμένουν τη λήξη στο Γκντάνσκ για να πανηγυρίσουν και να βρουν λόγο για ακόμη περισσότερες μπύρες, η γερμανική εσωστρέφεια δείχνει να έχει καταλάβει τους πάντες στη χώρα αυτή. Από την άλλη, η οκτάδα των προημιτελικών με επτά μεγάλες ευρωπαικές χώρες-σχολές και την Ελλάδα είναι μεγάλο ποδοσφαιρικό παράσημο για τους παίκτες του Σάντος.

Πολύ σημαντικό γεγονός για την εξέλιξη του ματς, που έντεχνα από το γερμανικό Τύπο κρατιόταν ως τώρα χαμηλά σαν θέμα, αλλά πλέον παίρνει μεγαλύτερες διαστάσεις την πιο κατάλληλη στιγμή για μας είναι το κακό κλίμα εντός της ομάδας. Η γκρίνια των αναπληρωματικών Μερτεσάκερ και Ρόις ως τώρα ήταν διακριτική, κάτι που ο νεαρός ταλαντούχος Μάριο Γκιότσε δεν έκανε την Τετάρτη.

Γνωρίζοντας πως λειτουργεί το γραφείο τύπου της DFB η δημοσίευση συνέντευξης του (πολύ χαμηλά ανέβηκε και μετά εξαφανίστηκε γρήγορα από τις κύριες επιλογές στο σάιτ), όπου παραπονιέται ανοιχτά για τη μη συμμετοχή του, δείχνει ότι υπήρξε επίμονη απαίτηση από τον παίκτη και το περιβάλλον του. Ο Τόμας Μίλερ έκανε επίσης παράπονα για την αντιμετώπιση από τον τύπο της χώρας, που δεν θριαμβολογεί για τις τρεις ως τώρα νίκες. Δεν είναι όμως μόνο αυτά, αλλά και οι σχέσεις μεταξύ των παικτών, καθώς την Πέμπτη θα δουν το φως της δημοσιότητας δημοσιεύματα με υπονοούμενα, σχόλια και προτροπές εντός της ομάδας για χρησιμοποίηση άλλων παικτών σε θέσεις κλειδιά, λόγω περιορισμένης συμμετοχής στο αμυντικό παιχνίδι.

Ολα αυτά συμβαίνουν στην καλύτερη στιγμή για την Εθνική ομάδα, καθώς όλα μαζί συνθέτουν ένα κάθε άλλο παρά καλό σκηνικό στη Νατσιονάλμανσαφτ. Επιμένω πάντως ότι αυτή την ομάδα θέλω να τη δω να αντιδρά αν βρεθεί πίσω στο σκορ. Τότε και μετά από ανατροπή θα με πείσει ότι μπορεί τίτλο. Ας μην ξεχνάμε ότι αποτελείται από οκτώ παίκτες της Μπάγερν, που κατόρθωσε σε τελικό Τσάμπιονς Λιγκ στο σπίτι της να προηγηθεί στο 83' και να χάσει τελικά το κύπελλο.

Με δύο λόγια, αν την Παρασκευή σκοράρουμε πρώτοι, όλο το -λιγότερο στέρεο απ’ότι δείχνει προς τα έξω- οικοδόμημα του Λεβ ίσως αρχίσει να παραπαίει. Κι επειδή τελευταία γίνεται πολύς λόγος για πολιτική προέκταση του ματς, ακόμη κι εκεί το μομέντουμ είναι μαζί μας. Ως και εκλεγμένη κυβέρνηση έχουμε πλέον μετά από 220 μέρες για να στείλει τα συγχαρητήρια τηλεγραφήματα στους διεθνείς.

* Ο Γιώργος Βαβρίτσας εργάζεται ως αθλητικός συντάκτης στο γνωστό κι έγκυρο γερμανικό περιοδικό kicker, ενώ είναι συνεργάτης του Contra.gr από το 2001.

Πηγή: contra.gr