Μια φορά σηκώσανε Κύπελλο, στο Μουντιάλ του 1966. Εκτοτε έχουνε περάσει σχεδόν πενήντα χρόνια κι άλλη πρωτιά δεν τους έχει ξανακάτσει. Οι Γερμανοί, αντίθετα, έχουνε κάνει τις λεγόμενες ρεπετισιόν. Τι θέλει, λοιπόν, να πει ο ποιητής; Οτι δεν είναι κάθε μέρα του Αϊ-Γιαννιού. Δεν είναι το 2012, 2004. Ούτε η Εθνική Ελλάδας είναι ίδια, ούτε η Γερμανία είναι Γαλλία που την είχαμε πετάξει έξω στο πρώτο νοκ άουτ.

Στημένες λεμονόκουπες ήταν τότε οι Γάλλοι ποδοσφαιριστές. Πριν από δύο χρόνια έφυγαν άρον άρον από το Μουντιάλ της Απω Ανατολής, χωρίς καν να σκοράρουν. Η Γερμανία του Λεβ, αντίθετα, πήγε στο τουρνουά για να το πάρει. Σχεδόν οκτώ χρόνια προετοιμάζονται γι' αυτό το Euro.

Με νεανική ομάδα και δύο μόνο παίκτες άνω των 30 ετών, τον Κλόζε και τον Βίζε, που δεν είναι βασικοί. Με πολλούς ικανούς αναπληρωματικούς στον πάγκο. Μια Γερμανία που για πρώτη φορά τη βλέπουμε να βάζει την μπάλα κάτω, να παίζει πάσιγκ γκέιμ και τον Σβάινσταίγκερ να βγάζει κάθετες ασίστ. Και το κυριότερο, δεν έχει καμία σχέση αυτή η Εθνική Ελλάδας με την ομάδα του 2004 .

Ποιος παίκτης από τη σημερινή ομάδα χώραγε στην ενδεκάδα της πρωταθλήτριας Ευρώπης; Κανένας. Ο Γκέκας φέρ' ειπείν δεν χώραγε ούτε στους 23. Ο Χαλκιάς, που ξεκίνησε βασικός γκολκίπερ, δεν θα πέρναγε ούτε έξω από τα αποδυτήρια. Ο Κατσουράνης, που τότε «έτρωγε» το γήπεδο, σήμερα παίζει με τα χέρια και με το στόμα. Δείχνει και μιλάει. Δεν υποτιμάω ούτε το πάθος αυτής της ομάδας ούτε τη θέληση των ποδοσφαιριστών της. Αυτά ήταν αρκετά μέχρι το ματς με τη Ρωσία. Και τους Ρώσους να κάνουν το ένα ελεύθερο σουτ μετά το άλλο και να σημαδεύουν τα περιστέρια.

Δεν είχε μόνο ψυχή η Ελλάδα στο Euro του 2004. Είχε και ποιότητα. Είχε Σεϊταρίδη. Είχε Δέλλα. Είχε Ζαγοράκη. Είχε Μπασινά στα καλύτερα παιχνίδια της καριέρας του. Είχε Γιαννακόπουλο. Και μόνο το γεγονός ότι ο Κατσουράνης δεν είχε ξεκινήσει βασικός στο τουρνουά τα λέει όλα. Είχε Νικοπολίδη κάτω από τα δοκάρια. Ποιος είναι ο δεύτερος παίκτης πρώτης γραμμής στη σημερινή ομάδα μετά τον Κυριάκο Παπαδόπουλο; Οποιος τον βρει κερδίζει χρυσούν ωρολόγιον.

Γι' αυτό κι ο Καραγκούνης στα 35 του παραμένει ο νάμπερ ένας. Κι αν έπαιζε απόψε, δεν θα επρόκειτο για το ίδιο ματς. Με τον Καραγκούνη στην ενδεκάδα το παιχνίδι θα ήταν διαφορετικό. Μπορεί στον Παναθηναϊκό εδώ και δύο χρόνια οι Νιόπλιας και Φερέιρα να έχουν κάνει τα πάντα για να του κόψουν το ποδόσφαιρο, αλλά στην Ευρώπη είναι σταθερή αξία.

Δώδεκα μέρες στην Πολωνία με όποιον Ευρωπαίο μίλαγες για την Εθνική Ελλάδας από τον Καραγκούνη θα ξεκίναγε τη συζήτηση. Χωρίς τον Καραγκούνη, λοιπόν, αυτή η ομάδα μικραίνει και κατά πολύ μάλιστα. Δεν υπάρχει παίκτης να τον αντικαταστήσει. Με τον Καραγκούνη έστω και κάποιες λίγες ελπίδες θα υπήρχανε. Χωρίς τον Καραγκούνη δεν νομίζω. Αυτά.

Οσα μπορεί και όσα θέλει βάζει ο καθένας

Ο πατέρας Αδαμάντιος Πολέμης όταν πήγαινε στα μπουζούκια έπαιρνε μισό μπουκάλι ουίσκι. Κι όταν ερχότανε ο λογαριασμός, ζήταγε να του κάνουνε έκπτωση. Αυτά με αφορμή το ότι ο Λεωνίδας Πολέμης τζούνιορ (φωτό) βρίσκεται στην Πολωνία για το ματς της Εθνικής με τη Γερμανία. Είδηση που μετά της σχετικής φωτογραφίας περιλαμβανόταν στο ρεπορτάζ του Παναθηναϊκού.

Ο μικρός Πολέμης, άλλωστε, είναι μέλος της διοικούσας επιτροπής. Ενώ λοιπόν χθες συνεδρίασε το ΔΣ αυτός επέλεξε το Γκντανσκ. Ξεκαθαρίζω, λοιπόν, ότι ουδέποτε στην ταπεινή δημοσιογραφική καριέρα μου έχω απαιτήσει από έναν έστω ποδοσφαιρικό παράγοντα να βάλει λεφτά. Κι αυτό ισχύει πρώτα απ' όλα για τους ιδιοκτήτες. Ποτέ δεν διανοήθηκα να γράψω αυτή την αηδία για «αμέτοχους-μετόχους» είτε στην ΑΕΚ είτε στον Παναθηναϊκό. Οσα μπορεί κι όσα θέλει βάζει ο καθένας και κανείς δεν μπορεί να του κάνει κουμάντο στο πορτοφόλι του.

Αυτό που ενοχλεί είναι μόνο η λεζάντα: ότι μπαίνω μέσα στο κόλπο σε μια ομάδα μόνο για το θεαθήναι. Για το κοιτάξτε με. Α λα Χάρης Οικονομόπουλος στην ΑΕΚ. Για κάποιες μέρες δημοσιότητας. Ετσι κι ο Λεωνίδας Πολέμης τζούνιορ. Αν δεν ήταν έστω και τυπικά μέλος της διοικούσας επιτροπής στον Παναθηναϊκό, θα έβλεπε τη φωτογραφία του ότι ταξίδεψε στο Γκντανσκ για την Εθνική; Οχι, όπως άλλες τέσσερις χιλιάδες Ελληνες.

Ο Βέγγος είχε πει την πιο σωστή ατάκα

ΜΙΑ από τις πιο ωραίες ατάκες του Θανάση Βέγγου, αν και όχι τόσο δημοφιλής, είναι το «δεν θέλω αηδίες». Πράγματι. Πολλές αηδίες εν όψει του ματς με τη Γερμανία απόψε στο Γκντανσκ. Ο μέγας ποδοσφαιρικός αναλυτής Νίκος Κωστένογλου διατύπωσε τις διαφορές του Σάντος σε σχέση με τον Ρεχάγκελ. Οτι τώρα με τον Σάντος δηλαδή η ομάδα μαρκάρει ψηλά! Οπως στο μεγαλύτερο διάστημα του δευτέρου ημιχρόνου με τη Ρωσία δηλαδή, που παίζαμε με δέκα παίκτες μέσα στη μεγάλη περιοχή. Μηδέν ποδοσφαιρική γνώση, μηδέν ποδοσφαιρική ανάλυση για τη Γερμανία.

Η εκτίμηση μόνο ότι το άγχος θα το έχουν οι Γερμανοί! Σε καφετέρια την Τρίτη το βράδυ έβλεπα στην τηλεόραση τον Αμανατίδη, χωρίς να τον ακούω. Αν υπήρχε αστυνομία Τύπου, θα έπρεπε να είχε συλληφθεί όταν είχε διατυπώσει την άποψη σχετικά με την αποχώρηση του Βαλβέρδε στην πρώτη θητεία του στον Ολυμπιακό: «Εμάς σαν Ολυμπιακούς δεν μας αρκούν οι νίκες και οι τίτλοι. Θέλουμε να βλέπουμε ποδόσφαιρο».

Εξακολουθεί, όμως, να κυκλοφορεί ελεύθερος. Αυτοί μιλάνε για την εθνική ομάδα και για το Euro. Κι οι δημοσιογράφοι βέβαια που γράφουνε ότι οι Γερμανοί τρέμουνε απέναντι στο θηρίο που ακούει στο όνομα Ελλάδα.

Ερώτηση: Ρε, μπας κι αυτός που εμφανίστηκε στον Σκουντή ως ο Γερμανός πρέσβης είναι ο Χριστοφοράκος;

Στην ετήσια επέτειο των «στημένων» και ο Μπέος και ο Γερουλάνος είναι σπίτια τους.
-Observer

Πηγή: Goal

Euro 2012 Εθνική Ελλάδας