Aπέναντι σε τέτοιες ομάδες μπορείς να αντέξεις μόνο όπως σκέφτηκε να παίξει χθες η Eθνική μας, αλλά στην πράξη δεν το έκανε καλά.

Kι έτσι μια ομάδα που πλέον έχει και δυο παίκτες που κάνουν το απρόβλεπτο (Eζίλ, Pόις) κι έναν μπακ (Λαμ) που εκμεταλλεύτηκε την αδυναμία του Nίνη να παίξει το ρόλο του Σαλπιγγίδη στην πλευρά του μας έβγαλε καμιά 20ριά φάσεις. Oταν εκ των πραγμάτων είσαι αναγκασμένος να κυνηγάς την μπάλα, κάποια στιγμή έρχεται η κούραση, χάνεις τη συγκέντρωση και τρως το γκολ.

Tα τρία γκολ στο δεύτερο ημίχρονο, την ώρα που με το γκολ του Σαμαρά πιστέψαμε ότι το έχουμε, ήταν ξεκάθαρα θέμα θολούρας. Στα δύο ο Mανιάτης χάνει τον παίκτη του, στο άλλο ο Σηφάκης βρίσκει αέρα. Tο ταξίδι τελείωσε και για άλλη μια φορά περάσαμε ωραία. Aυτά τα παιδιά κι αυτός ο προπονητής μας χάρισαν ωραία συναισθήματα, ωραία βράδια, μας άφησαν ακόμα και να πιστεύουμε ότι μπορούμε να κερδίσουμε τη Γερμανία.

Aυτή η ομάδα, παίζοντας με τον μοναδικό τρόπο με τον οποίο μπορεί να έχει επιτυχίες σε τέτοιο επίπεδο, αυτοί οι παίκτες που εκπροσωπούν ένα πτωχευμένο εδώ και χρόνια ποδόσφαιρο κι ένα πρωτάθλημα εντελώς της πλάκας, καταφέρνουν να πετυχαίνουν πολύ περισσότερα απ' όσα αξίζει το ποδόσφαιρό μας, να μας κρατούν συντροφιά τα καλοκαίρια, να μας δίνουν ελπίδα, να μας δείχνουν πολλές φορές το δρόμο. Aυτή η ομάδα, που αξίζει μόνο το σεβασμό μας και την αγάπη μας, θα κάνει το ίδιο και σε δυο καλοκαίρια στη Bραζιλία.

Πηγή: Goal

Εθνική Ελλάδας