Όποιος είναι σε θέση να καταλάβει συσχετισμούς δυνάμεων στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, μπορεί εύκολα να χαρακτηρίσει την παρουσία της εθνικής μας ομάδας στα προημιτελικά του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος ως τεράστια επιτυχία. Ακόμα και στην ήττα – αποκλεισμό από μια (πολύ ανώτερη ομάδα) κάναμε τρεις – τέσσερις επιθέσεις, πετύχαμε δύο γκολ, άσχετα αν το δεύτερο σημειώθηκε όταν το ματς είχε κριθεί.

Για την εικόνα του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος γράφτηκαν και ειπώθηκαν πολλά από...αμέτρητα ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης. Εκτίμηση μου πάντως είναι πως την εικόνα που είχε η Γαλλία (στο δεύτερο ημίχρονο του ματς με τους Ισπανούς) δεν την είχε η εθνική μας σε κανένα από τα τέσσερα παιχνίδια που έδωσε στη διοργάνωση.

Είπαν για την ομάδα μας και λένε ακόμα πολλά, αλλά πραγματικά γι' αυτό το χάλι που παρουσίασε η Γαλλία (στο χειρότερο ημίχρονο από πλευράς θεάματος στο Euro) δεν υπάρχουν και πολλά λόγια να πει κάποιος. Σαφώς και η Ισπανία δεν ήταν η ομάδα που είχαμε συνηθίσει να βλέπουμε, αλλά παρατηρώντας κάποιος το παιχνίδι βγάζει το συμπέρασμα πως ένας προημιτελικός, που πολλοί θεωρούσαν ότι “κρύβει” κινδύνους για τους πρωταθλητές κόσμου κι Ευρώπης, εξελίχθηκε σε προπόνηση για τους νικητές.

Γιατί επί της ουσίας, προπόνηση ήταν και απλά οι Ισπανοί έκαναν συντήρηση δυνάμεων στο δεύτερο ημίχρονο. Όταν μια ομάδα με τη φανέλα των “τρικολόρ” αλλά και το ρόστερ (έστω και αν είναι πιο “φτωχό” από των Ισπανών) δεν κατορθώνει να κάνει μια επίθεση της προκοπής σε 49 λεπτά αγώνα (τόσο διήρκεσε το δεύτερο ημίχρονο) τότε τα πολλά λόγια περιττεύουν.

Μια κεφαλιά του Ντεμπισί, μετά από σέντρα του Ριμπερί (πέρασε άουτ χωρίς ν' ανησυχήσει ο Κασίγιας) ήταν όλη (!) η επιθετική δραστηριότητα της Γαλλίας στο δεύτερο μέρος κι ενώ βρισκόταν πίσω στο σκορ κι έβλεπε τον αποκλεισμό να πλησιάζει.

Κριτική ασκήθηκε στον Φερνάντο Σάντος για ορισμένες επιλογές του, αλλά τι να πει κάποιος για τον τρόπο με τον οποίο “αντιμετώπισε” το ματς ο Λοράν Μπλαν. Όλοι δεξιά κι αριστερά από την περιοχή του Κασίγιας, σε αυτήν κανένας και η απόλυτη σύγχυση ρόλων.

Η Ισπανία πήρε μια πολύ εύκολη πρόκριση (ίσως να τη δυσκόλευε πιο πολύ η Εθνική μας) απέναντι σε μια ομάδα που έχει παίκτες που πρωταγωνιστούν σε πρέμιερ λιγκ (Νασρί), Γερμανία (Ριμπερί με την Μπάγερν που έπαιξε φέτος στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ). Καλή λοιπόν η...κριτική για το ελληνικό στυλ παιχνιδιού αλλά από μια ομάδα όπως η Γαλλία περιμένεις να δεις τουλάχιστον θέαμα.

Αντ' αυτού, δεν υπήρξε ούτε καν η απέλπιδα προσπάθεια να φορτώσει ο Μπλαν την αντίπαλη περιοχή με ψηλά κορμιά και να παίξει με βαθιές μπαλιές ψάχνοντας την “αναμπουμπούλα”. Συμφωνώ με το ότι όλοι θα μου πείτε πως αυτό δεν είναι σύγχρονο ποδόσφαιρο, το ξέρω.

Αλλά όταν παίζεις σ' έναν προημιτελικό ευρωπαϊκού πρωταθλήματος και βλέπεις πως δεν μπορείς να πλησιάσεις στην περιοχή, τότε πηγαίνεις σαν προπονητής και σε επιλογές που ίσως να μην ταιριάζουν με το προφίλ σου. Ειδάλλως αποκλείεσαι χωρίς πολλά – πολλά και υπομένεις την κριτική. Ο Μπλαν επέλεξε το δεύτερο. Η ομάδα του έπεσε χωρίς "μάχη".

Πηγή: sentragoal.gr

Euro 2012 Εθνική Ελλάδας