Η εθνική μας ομάδα κατηγορήθηκε στην Πορτογαλία για την απροκάλυπτη σκοπιμότητα του παιχνιδιού της, που όμως την οδήγησε σε μια ονειρεμένη "έξοδο" προς το θαύμα. Μόνο που τα θαύματα δεν επιτυγχάνονται πάντα!

Υπάρχουν παιχνίδια σε αυτό το Euro που δεν είναι καθόλου... διασκεδαστικά. Η "στοχοπροσήλωση" των προπονητών στη λογική του "μη χείρον", της μικρότερης δυνατής απώλειας, του φόβου προ του φάσματος της ταπείνωσης, τους οδηγεί αναπόφευκτα σε τακτικές που ελάχιστα μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες των ουδέτερων θεατών, αλλά και την πρόθεση του ίδιου του αθλήματος.

Η Αγγλία κατηγορήθηκε σφόδρα για την αμυντική της τακτική στο πρώτο (κιόλας) παιχνίδι της κόντρα στους Γάλλους. Οι Τσέχοι, κόντρα στην Πορτογαλία, έμοιαζαν με μοιρολάτρες στρατιώτες που ξέρουν πως το οχυρό που καλούνται να προστατεύσουν, αργά ή γρήγορα θα πέσει. Η δική μας ομάδα μπρος στο ανυπέρβλητο μέγεθος της Γερμανίας αγωνίστηκε με τη μέθοδο του τακτικιστικού κλεφτοπόλεμου (sic). Τελευταίο παράδειγμα η απόφαση του Μπλαν να περιχαρακώσει τη γαλλική ζώνη άμυνας με οκτώ παίκτες, για να μη βρουν οι Ισπανοί ούτε δείγμα ανοιχτού διαδρόμου.

Διόλου τυχαίο ότι και οι τρεις ομάδες αποκλείστηκαν. Αυτή τη φορά συνέβη το... φυσιολογικό. Το ταλέντο των αντιπάλων τους θριάμβευσε, κάτι όμως που δεν συμβαίνει πάντα. Ας μην ξεχνάμε πως το ποδόσφαιρο, από τη φύση του, δεν είναι ένα δίκαιο άθλημα. Ενίοτε επιβραβεύει ακόμα και το "μη δραν". Τούτη τη φορά, όμως, η πλάστιγγα έγειρε υπέρ των δυνατών.

Πηγή: Goal

Euro 2012