Για παράδειγμα η απόφαση του να επιλέξει ως δεξιό μεσοεπιθετικό τον Σωτήρη Νίνη στο νοκ-αουτ ματς των προημιτελικών, δεν εδικαιολογείτο από τις προηγούμενες επιδόσεις του παίκτη που ήταν από μετριότατες έως απογοητευτικές. Επί πλέον αποδείχθηκε εκ των πραγμάτων ότι είχαν απόλυτο δίκιο όσοι του άσκησαν κριτική για την επιλογή των τερματοφυλάκων στους οποίους δεν συμπεριέλαβε ούτε τον Χιώτη, ούτε τον Καρνέζη. Και τέλος εξετέθη με τις επιλογές του τόσο στα σέντερ μπακ, όσο και στα σέντερ-φορ όπου σε κρίσιμες στιγμές, χρησιμοποίησε παίκτες από άλλες θέσεις (Κατσουράνης, Σαμαράς, Σαλπιγγίδης) αποδεικνύοντας έτσι ότι δεν εμπιστευόταν αυτούς που ο ίδιος είχε διαλέξει (Μαλεζάς, Μήτρογλου, Λυμπερόπουλος).

Εκεί όμως που ο Σάντος ήταν ιδιαίτερα απογοητευτικός ήταν οι δηλώσεις του που αξιοποιήθηκαν μάλιστα και διαφημιστικά (!) από έναν εκ των χορηγών της Εθνικής ομάδας, στις οποίες αναφέρεται σε έθνη και χώρες που μετέχουν στις ποδοσφαιρικές αναμετρήσεις και εκ των πραγμάτων εξέρχονται νικήτριες ή ηττημένες με βάση τα αγωνιστικά αποτελέσματα.

Ας σοβαρευτεί λοιπόν και ας αφήσει το τόσο ωραίο άθλημα του ποδοσφαίρου στις πραγματικές του διαστάσεις. Δηλαδή στις συγκινήσεις που προσφέρει στον κόσμο και στα πλουσιοπάροχα συμβόλαια που απολαμβάνουν όλοι οι μεγάλοι πρωταγωνιστές του είτε αυτοί είναι ποδοσφαιριστές είτε προπονητές.

Τα περί εθνών και κρατών που μπορούν να αποδείξουν ( ή όχι ) την ανωτερότητα τους στο ποδόσφαιρο ή γενικώς δια του ποδοσφαίρου (και οποιουδήποτε άλλου αθλήματος δηλαδή…) από τη μία χρησιμεύουν σε κάποιους επαγγελματίες του χώρου στο να μεγεθύνουν την επιρροή του γνωστικού τους αντικειμένου αλλά από την άλλη συμβάλουν στη δημιουργία επικίνδυνων ψευδαισθήσεων, που κατά καιρούς τόσες και τόσες θύελλες έχουν προκαλέσει...

Ευτυχώς που με το θέμα ασχολήθηκε στα «ΝΕΑ», ο Λευτέρης Παπαδόπουλος γιατί είμαι βέβαιος ότι η δική μου επιχειρηματολογία δεν θα ήταν αρκετή. Γράφει λοιπόν επί λέξει ο ξεχωριστός συνάδελφος, ξεκινώντας βεβαίως από άλλη αφετηρία- την συμπεριφορά κάποιων Ελλήνων φιλάθλων στη Γερμανία:

«Το κακό με την Εθνική είναι ότι κάποιοι φίλαθλοι, μερικές εκατοντάδες, είναι έτοιμοι να παίξουν ξύλο στα Ευρωπαϊκά γήπεδα, φοράνε περικεφαλαίες (το κιτς στην αποθέωση του), παριστάνουν τον Μεγαλέξανδρο και δείχνουν να πιστεύουν ότι το ποδόσφαιρο είναι η μάχη των Θερμοπυλών και η ναυμαχία της Σαλαμίνας! Κάντε λίγο κράτει, βρε παιδιά… Το ποδόσφαιρο είναι ένα παιχνίδι. Και δεν δοξάζει την Ελλάδα, όπως άκουσα να λέει ο Τσιάρτας για την Εθνική. Η Ελλάδα έχει Καβάφη, Σεφέρη, Ρίτσο, Ελύτη, Θεοδωράκη, Καζαντζάκη, Χατζιδάκι, Κουν. Δεν είναι πάντα μια ωραία πάσα με το αριστερό πόδι, ακόμη κι αν αυτό το πόδι είναι του Μαραντόνα ή του Μέσι…».

Έτσι ακριβώς αλλά με την πρώτη ευκαιρία θα επανέλθω με ακόμα πιο προωθημένες απόψεις!

Πηγή: novasports.gr

Euro 2012 Εθνική Ελλάδας