Και ένα μικρό παιδί να ρωτήσεις, αυτό θα σου απαντήσει. Από προϊστορία θες, από δυναμική ομάδας θες, από «εύνοια» θες, όλοι οι οιωνοί δείχνουν φούριας ρόχας. Σιγουράκι, που θα λέγαν και ο Ανδρικό με τον Διόλατζη, στις προτάσεις τους για το στοίχημα. Είναι όμως έτσι;

Να ξεκινήσουμε με μια παραδοχή: η ομάδα που έχασε δύο φορές από την Ελλάδα, στο σπίτι της, το Ευρωπαϊκό τρόπαιο, είναι Η ΛΟΥΖΕΡ ομάδα. Και αυτό θα αλλάξει μόνο, όταν περάσουν τρεις γενιές και ξεχαστεί στα βιβλία το δράμα τους το 2004. Όμως βλέποντας την και εφέτος, πρέπει να παραδεχθείς, ότι διαθέτει εξαιρετική ποιότητα και πληρότητα, που δεν είχαν στις τελευταίες διοργανώσεις.

Εξαιρετικό τερματοφύλακα, τον Ρούι Πατρίσιο και όχι κάτι «πουλιά» (με τον ανεκδίηγητο Ρικάρντο κορυφή στην λίστα). Πλάγια μπακ-σκυλιά του πολέμου, που τρέχουν, μαρκάρουν, αλλά και δημιουργούν (Περέιρα και Κοεντράο). Στόπερ υψηλής ποιότητας, ικανούς και στα χαμηλά και στα ψηλά, Πέπε και Αλβες. Μια τριάδα χαφ, που κάνει τα πάντα: κόβει και ράβει καλύπτοντας πολλά χιλιόμετρα σε κάθε ματς, με Βελόσο, Μεϊρέλες και Μουτίνιο. Όποια ανισορροπία, βρίσκεται μπροστά. Γέρνει προς την πλευρά, που αγωνίζεται ο Κριστιάνο Ρονάλντο, κάνεις τον σταυρό σου να έχει κέφια ο Νάνι, που μπορεί όμως και να σε χαντακώσει, ενώ για φορ, μετά τον Ποστίγκα, ανακαλύφθηκε ο Αλμέϊδα, γιατί έπρεπε κάποιος να συμπληρώνει την 11άδα (αυτή ρε παιδιά και αν είναι κατάρα, μια τόσο παραγωγική και πλούσια σε ταλέντο ποδοσφαιρική χώρα, να μην μπορεί να βρει έναν σέντερ φορ της προκοπής…).

Στον πάγκο ο Πάολο Μπέντο έχει βρει τα κλειδί, και κρατάει τα μπόσικα, ακόμη και όταν πέφτουν μπουκέτα στις προπονήσεις, ενώ μέχρι τώρα έδειξε ότι δεν «κοιμάται».

Με οποιαδήποτε άλλη ομάδα αντίπαλο, θα είχε περισσότερες πιθανότητες. Διότι θα μπορούσε να κάνει το παιχνίδι της, να έχει κατοχή, να δώσει εκείνη το τέμπο. Όλα αυτά πάνε περίπατο με τους Ισπανούς. Αν δε, το τίκι-τάκα ανεβάσει στροφές, άντε να βρεις μπάλλα (ρωτήστε και τα Γαλλάκια, που έτρεχαν μόνα τους, αλλά που να φτάσουν τα «νομιστεράκια» της Ισπανίας). Όλο το μυστικό λοιπόν το βράδυ της Τετάρτης, είναι να τρέξει πολύ η Πορτογαλία, και όχι μόνον οι αμυντικοί. Και οι 11. Να πιέσουν, να κλείσουν διαδρόμους, να τους νιώσουν τα χαφ. Και να τους σπρώξουν σε λάθη, ώστε να βγουν σε γρήγορες αντεπιθέσεις με Νάνι και Ρονάλντο. Η παρουσία τους άλλωστε πονοκεφαλιάζει τον Ντελ Μπόσκε, όχι γιατί θα έχουν πιο βαρύ αμυντικό έργο οι Αρμπελόα, Ζόρδι Αλμπα, αλλά γιατί εξ αυτού του έργου τους, θα μειώσουν σίγουρα την συμμετοχή τους στην ανάπτυξη και στο «τικι-τάκα». Αυτό σημαίνει περισσότερες πάσες από τα πόδια Μπουσκέτς και Τσάμπι Αλόνσο, επομένως μεγαλύτερη πιθανότητα λαθών (όταν το passing game δεν μοιράζεται ομοιόμορφα, στο σύνολο των παικτών, αλλά περιορίζεται, μειώνεται το ποσοστό επιτυχίας, που βγάζουν και οι Γαλάνηδες).

Υπάρχει βέβαια μία ακόμη παράμετρος, που θα πρέπει να λάβουμε υπόψιν μας. Την κούραση των Ισπανών. Μέχρι τώρα, δεν έχουν ανεβάσει στροφές, ούτε έχουν διαλύσει κάποιον σοβαρό αντίπαλο, όπως έκαναν σε άλλες διοργανώσεις. Τον προημιτελικό με την Γαλλία τον πήραν πανεύκολα, αλλά στο ρελαντί. Αν δεν είναι θέμα επιλογής, αλλά απλά λόγω έλλειψης παραπάνω ενέργειας, τότε σε έναν τόσο απαιτητικό αγώνα, όπου μάλιστα έχουν ξεκουραστεί δύο 24ωρα λιγότερο από τους αντιπάλους τους (λόγω προγράμματος), ίσως παίξει σημαντικό ρόλο.

ΥΓ Σωστά γράφει ο Κατσαρός, ότι οι Ισπανοί παίζουν κόντρα στον Κριστιάνο Ρονάλντο. Και από την μία είναι καλό, που υπολογίζουν τον αντίπαλο τους (άλλωστε τον ξέρουν καλύτερα), πόσο μάλλον τώρα που δεν υπάρχει Μέσσι για να τον φορτώνει έξτρα βάρος. Ποτέ όμως στο παρελθόν δεν αφιέρωσαν τόσο πολύ την προσοχή τους σε έναν μόνο παίκτη. Κάτι δείχνει αυτό. Αφήστε που κινδυνεύουν να την πατήσουν από αλλού…

Πηγή: pamesports.gr

Euro 2012