Γράφει ο Αντώνης Κατσαρός.

Στο παρελθόν όλοι οι νικητές στα μεγάλα τουρνουά κάποια στιγμή «ζωγράφισαν» μία σκηνή που άξιζε να τη θυμάσαι για καιρό. Το έκαναν οι ίδιοι οι Ισπανοί στο προηγούμενο Ευρωπαϊκό, με την πλουραλιστική επιθετική ανάπτυξή τους από τις δύο πτέρυγες σε όλα τα παιχνίδια και μόνη ανασταλτική «σκούπα» στη μεσαία γραμμή τον Σένα. (ναι εκείνοι οι Ισπανοί που έπαιζαν με τον Τόρες στην επίθεση…). Το έκαναν και οι Έλληνες το 2004, που στα παιχνίδια με την Πορτογαλία (στην πρεμιέρα) και τη Γαλλία (στους 8), απείλησαν από τον άξονα και απ τα πλάγια με αλληλοκάλυψη και ωραίους συνδυασμούς στις αντεπιθέσεις. Αποδίδοντας κάποιες φορές ποδόσφαιρο ποιότητας.

Οι πρωταθλητές Ευρώπης Γάλλοι στο ξεκίνημα της χιλιετίας, που χρειάστηκε να φτάσουν έως την παράταση για να «κλέψουν» σ εκείνο τον μεγάλο τελικό το τρόπαιο από τους Ιταλούς, είχαν πολύ σπουδαίους παίκτες. Η ποιότητα των οποίων έβγαζε από μόνη της στο γήπεδο φανταστικές εικόνες. Ακόμα και οι Γερμανοί το 1996 στα γήπεδα της Αγγλίας, αλλά και οι… τουρίστες Δανοί το 1992 (πήραν τη θέση της Γιουγκοσλαβίας χωρίς να έχουν προκριθεί και κατέκτησαν το τρόπαιο…) αποτύπωσαν κατά διαστήματα στο γήπεδο όμορφο ποδόσφαιρο με παικταράδες. Λάουντρουπ κλπ. Για να μην θυμηθούμε και τις απίστευτες εμπνεύσεις, όπως εκείνη του Φαν Μπάστεν στον τελικό του 1988 στη Γερμανία.

Η Ισπανία του σήμερα «πονάει» τα μάτια! Ενοχλεί. Όταν αρνείται πλέον να αρχίσει ακόμη και με το (επιθετικό πλέον γι αυτήν…) 4-2-3-1. Επιλέγοντας το 4-3-3 με ακραίους τους Ινέστα, Σίλβα και κεντρικό επιθετικό τον Νεγρέδο, που δεν είχε ακουμπήσει έως τότε στη διοργάνωση τη μπάλα! Βγάζοντας την πρώτη μεγάλη φάση στον ημιτελικό κόντρα στην Πορτογαλία στο 104΄! Τότε που με την είσοδο του Φάμπρεγκας ο Ινιέστα είχε γίνει φορ, με την τριάδα Πέδρο, Φάμπρεγκας και Νάβας πίσω του. Ακολουθώντας το ευαγγέλιο του συντηρητισμού που υπαγορεύει πως η άμυνα προηγείται, ακόμη κι αν σε οδηγεί στα πέναλτι. Εκεί όπου τελικά η κλειστοφοβική ποδοσφαιρική Ισπανική «φαγούρα» κατάφερε να κρατήσει μακριά από την τελευταία εκτέλεση τον Κριστιάνο Ρονάλντο! Σε μία διαδικασία που ο αντίπαλος φοβήθηκε τόσο πολύ τους Ισπανούς, με αποτέλεσμα οι παίκτες του να μπερδέψουν και τη σειρά των εκτελεστών, όπως συνέβη με τους Μπρούνο Άλβες και Νάνι. Με την ιστορία να κοστίζει τελικά στον αμυντικό της Πορτογαλίας, που χρειάστηκε να περιμένει περισσότερο και να φέρνει τον αποκλεισμό της Αυτή την Ισπανία την φοβούνται όλοι. Οι αντίπαλοι, αλλά…ακόμη και οι θεατές!

ΥΓ : Εάν οι αμέτρητοι αγώνες στη διάρκεια της σεζόν, αποφέρουν τέτοια αποτελέσματα «θεάματος» στα τουρνουά το καλοκαίρι (Euro, Μουντιάλ), λόγω της καταπόνησης των ποδοσφαιριστών, δύο τινά υπάρχουν. Ή καταργούμε τις πολλές υποχρεώσεις τους από Σεπτέμβρη μήνα έως το Μάϊο, ή διαφοροποιούμε τη χρονική απόσταση στις μεγάλες διοργανώσεις. (κάθε 8 χρόνια π.χ.). Εάν οι χορηγοί και η τηλεόραση χρειάζονται αγώνες κάθε μέρα, να ανακαλύψουν και άλλες βιταμίνες…

ΥΓ 2 : Ιταλία - Γερμανία, επεισόδιο δεύτερο (στα πονεμένα μάτια!). Ένα είναι δεδομένο. Ο Ιταλός φεύγει από το γήπεδο σπάνια. Εκτός των πέναλτι, δεν χάνει στα 90΄, ούτε και στα 120΄.

Πηγή: pamesports.gr

Euro 2012