Δεν ήμουνα απλώς νιος, αλλά ένα παιδάκι επτά χρονών, ξετρελαμένο με το μεγάλο μαύρο κουτί που κουβάλησε απροσδόκητα μια μέρα στο σπίτι μας ο συχωρεμένος ο πατέρας μου και δεν ήταν άλλο από μια τηλεόραση μάρκας Uranya την οποία δεν χόρταινα να χαζεύω και να περιεργάζομαι!

Για να βάλω τα πράγματα σε μια τάξη και να τεκμηριώσω τα έντονα συναισθήματά μου οφείλω να υπενθυμίσω ότι η τηλεόραση εξέπεμψε για πρώτη φορά στην Ελλάδα το 1966 και ανακαλύψαμε τη μαγεία της μετά από τρία χρόνια: στις 21 Ιουλίου του 1969, όταν όλη η Ελλάδα έκανε ουρές μπροστά από τα μαγαζιά ηλεκτρονικών ειδών εκείνης της εποχής για να δει την προσσελήνωση του διαστημόπλοιου «Απόλλων 11»!

Παρεμπιπτόντως ο Νιλ Αρμστρονγκ με το που πάτησε το πόδι του στο φεγγάρι είπε «that's one small step for a man, one giant leap for mankind» και με την ίδια λογική η εμφάνιση της τηλεόρασης έμελλε να αποτελέσει επίσης ένα τεράστιο άλμα για την ανθρωπότητα...

Γελώ τώρα που το γράφω, αλλά ο άνθρωπος που θεωρείται ότι την ανακάλυψε, ο Βλαντιμίρ Κοσμά Ζβορίκιν, δεν είχε την ίδια ιδέα κι όταν κάποτε στον Λευκό Οίκο ο Τζον Κένεντι του είπε ότι «προσφέρατε μια μεγάλη υπηρεσία στην ανθρωπότητα»...

... ο Ρωσοαμερικανός εφευρέτης τον κοίταξε επιφυλακτικά και τον ρώτησε «πόσο καιρό έχετε να δείτε τηλεόραση, κύριε πρόεδρε;».

Κλείνω εδώ την παρένθεση και επιστρέφω σε εκείνο τον μαγικό Μάιο του 1970, που ο πατέρας μου έφερε την τηλεόραση στο σπίτι και αναστάτωσε την οικογενειακή γαλήνη: εκείνες τις μέρες άρχιζε το Μουντιάλ στο Μεξικό, θυμάμαι την απογοήτευσή μου από τη... σούπα της πρεμιέρας (Μεξικό-Σοβιετική Ενωση 0-0), αλλά και την έκσταση που ένιωσα μετά από δύο εβδομάδες...

Ηταν 17 Ιουνίου του 1970, όταν στο γήπεδο «Αζτέκα» της πόλης του Μεξικού οι δύο αποψινοί μονομάχοι του Euro πρωταγωνίστησαν στο εφεξής καλούμενο «the game of the century», που σε απλά ελληνικά σημαίνει «το ματς του αιώνα»!

Προς επίρρωσιν τούτου, οι μεν Ιταλοί το μνημονεύουν στη γλώσσα τους ως «la partita del secolo», οι δε Γερμανοί στη δική τους ως «Jahrhundertspiel»...

Δεν νομίζω ότι υποστήριζα κάποια από τις δύο ομάδες που με καθήλωσαν εκείνο το βράδυ και έκαναν τη μάνα μου να βάλει τις φωνές στον πατέρα μου γιατί κουβάλησε αυτό το... διαβολοκούτι στο σπίτι: απλώς έπαθα... λαλά, όπως και όλος ο κόσμος, που παρακολούθησε με κομμένη την ανάσα μια μοναδική ποδοσφαιρική ελεγεία!

Οι Ιταλοί προηγήθηκαν μόλις στο 8ο λεπτό με τον «Μπόμπο» Μπονισένια που έπαιξε αριστουργηματικά το «ένα-δύο» με τον Τζίτζι Ρίβα, οι Γερμανοί έσωσαν την παρτίδα λίγο πριν από τη λήξη του αγώνα με τον ξανθό αμυντικό της Μίλαν Καρλ-Χάιντς Σνέλιγκερ και τότε άρχισε το μεγάλο πανηγύρι!

Η παράταση υπήρξε η επιτομή του θρίλερ και της παράνοιας: ο Γκερτ Μίλερ έκανε το 1-2 στο 94', ο Ταρσίτσιο Μπούρνιτς που σκόραρε σπανίως ισοφάρισε σε 2-2 μετά από τέσσερα λεπτά, στο 104' ο Ρίβα έβαλε μπροστά την Ιταλία (3-2), στο 110' πάλι ο Μίλερ (με το 10ο γκολ του σε εκείνο το Μουντιάλ) έφερε τις δυο ομάδες στα ίσα...

... κι ενώ βλέπαμε στην τηλεόραση το replay του 3-3, ο Μπονισένια πέταξε την μπάλα στον αμαρκάριστο Τζιάνι Ριβέρα κι αυτός την έστειλε συστημένη στα δίχτυα του εμβρόντητου Ζεπ Μάγερ!

Το σκορ δεν άλλαξε στα εννέα λεπτά που απέμεναν και η Ιταλία προκρίθηκε στον τελικό, στον οποίο μετά από τέσσερα βράδια ηττήθηκε από την άπαικτη, εκείνη την εποχή, Βραζιλία με 4-1, ενώ η Γερμανία βγήκε τρίτη νικώντας με 1-0 την Ουρουγουάη.

Το άφαντο στη live μετάδοση του αγώνα γκολ του Ριβέρα ήταν η δεύτερη πιο δυνατή στιγμή σε αυτό το ποδοσφαιρικό αριστούργημα, διότι ως πρώτη μετά από 42 χρόνια εξακολουθώ να θεωρώ την παράσταση του Φραντς Μπεκενμπάουερ στο ρόλο του Ελ Σιντ!

Στα πρώτα λεπτά της παράτασης ο «Κάιζερ» υπέστη εξάρθρωση ωμοπλάτης, αλλά παρά τους πόνους έμεινε στο γήπεδο, καθώς ο Χέλμουτ Σεν είχε κάνει και τις δύο αλλαγές: του ακινητοποίησαν τον κτυπημένο ώμο με έναν επίδεσμο και έμεινε στις επάλξεις έως το τέλος, διατρανώνοντας την επιθυμία του να νικήσει...

Δεν νίκησε βεβαίως και συν τοις άλλοις έχασε και τον μικρό τελικό, αλλά η εικόνα του διατηρείται εδώ και 42 χρόνια ως αθλητικό κειμήλιο θέλησης...

... και γι' αυτό άλλωστε παραμένει μια ανεξίτηλη εικόνα και στο μυαλό ενός νιου που γέρασε!

Πηγή: Goal

Euro 2012