Δημόσια είπε άλλωστε ότι αισθάνεται 90% Ιταλός και 10% Γερμανός και στο δεξί παπούτσι του υπάρχει ζωγραφισμένη η σημαία της Γερμανίας.

Για την ώρα όμως οι συμπατριώτες του σκέφτονται περισσότερο το πόσο πολύτιμος μπορεί να αποδειχτεί για τους «ατζούρι» στον αποψινό ημιτελικό. Τόσο ως ποδοσφαιριστής μια χαρά ανταποκρίνεται στον ρόλο του... κυματοθραύστη των ανασταλτικών επιθέσεων της αντιπάλου προς τον Αντρέα Πίρλο όσο και ως κατάσκοπος. Ναι, είναι καλά η Αντγε, η μητέρα του, που φρόντισε ώστε ο υιός της να μάθει εκτός της πατρικής ιταλικής γλώσσας και τη μητρική γερμανική. Μια χαρά θα καταλαβαίνει στον αγωνιστικό χώρο το τι θα λένε οι ποδοσφαιριστές του Γιόαχιμ Λεβ.

Ο ίδιος ασφαλώς και θα (παίζει και θα) είναι με τη χώρα του πατέρα του. Η μητέρα του μπορεί με κάθε δικαίωμα, όπως έχει κάνει και στο παρελθόν, να ρισκάρει την οικογενειακή ηρεμία υποστηρίζοντας την εθνική Γερμανίας. Οχι ότι την έθεσε σε κίνδυνο πολλές φορές. Μόλις μία φορά, πριν από δυόμισι χρόνια στο Τσάμπιπνς Λιγκ είδε το βλαστάρι της να αντιμετωπίζει γερμανική ομάδα. Στα παιχνίδια της Φιορεντίνα με την Μπάγερν Μονάχου συγκεκριμένα.

Ηταν μάλιστα και τα παιχνίδια που έκαναν τη γερμανική ομοσπονδία να καταλάβει πως δεν έκρινε σωστά την περίπτωση Ρικάρντο Μοντολίβο. Δέκα χρόνια νωρίτερα ο πιτσιρικάς Ρικάρντο διάλεξε να αγωνίζεται σε διεθνές επίπεδο με την Ιταλία. Οι Γερμανοί δεν είχαν αρχίσει ακόμα το παιδομάζωμα εθνικοτήτων για τις δικές τους εθνικές ομάδες, οπότε για να το γράψουμε με ελληνικό στυλ και εξετάζοντας την περίπτωση απ' την πλευρά τους, «το χάσαμε το παλικάρι, πατριώτη».

Στις μέρες που διανύουμε ο εν δυνάμει χαφ της Μίλαν ουδέν πρόβλημα έχει να ζει στη σκιά του Αντρέα Πίρλο. Η συνεισφορά του στην εθνική ομάδα της Ιταλίας αναγνωρίζεται στο έπακρο εσωτερικά, αλλά εξωτερικά όλα τα εγκώμια και οι διθύραμβοι των ΜΜΕ πηγαίνουν στον χαφ της Γιουβέντους. Του ίδιου του αρκεί η εμπιστοσύνη, σχεδόν τυφλή, που του δείχνει ο Τσέζαρε Πραντέλι, ο προπονητής που τον «έφτιαξε» παρεμπιπτόντως ως ποδοσφαιριστή. Τον είχε πάρει στη Φιορεντίνα το 2005 απ' την Αταλάντα και τον εξέλιξε όπως έπρεπε.

Στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2008 ο τότε εκλέκτορας της Ιταλίας, Ρομπέρτο Ντοναντόνι, δεν τον είχε διαλέξει για την αποστολή της διοργάνωσης, αλλά δύο χρόνια μετά, στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Νότιας Αφρικής, έκανε το ντεμπούτο του με τους «μπλε» σε μεγάλη διοργάνωση. Βασικός και στα τρία παιχνίδια ήταν στον όμιλο, αλλά τον έφαγε και αυτόν το σκοτάδι που έπεσε στην εθνική Ιταλίας απ' τον αποκλεισμό της.

Τώρα όμως δεν υπάρχει σκοτάδι. Μόνο ένας μικρός ίσκιος πέφτει πάνω του και αφορά τη μόνιμη αναφορά του Αντρέα Πίρλο στις συζητήσεις γύρω απ' το πρόσωπό του. «Εχει χαρακτηριστικά απ' το παιχνίδι του Πίρλο» είπε πρόσφατα ο Πραντέλι και η διαρκής σύνδεση με τον Πίρλο δεν ξετρελαίνει τον Μοντολίβο. Προτιμάει να τον αντιμετωπίζουν ως τον Μοντολίβο παρά ως τον δεύτερο Πίρλο ή ως τον νέο Πίρλο, όπως τον πλασάρει η Μίλαν.

Μάλλον τις έχει συνηθίσει όμως τέτοιες καταστάσεις. Ακόμα και η φιλενάδα του, η Κριστίνα ντε Πιν, μοντέλο εσωρούχων, πιο πολύ φαίνεται στην πρώτη γραμμή στο επάγγελμά της απ' ό,τι ο ίδιος στο δικό του. Και δίπλα της, όπως δίπλα στον Πίρλο, μοιάζει να έχει τον συμπληρωματικό, όχι τον πρωταγωνιστικό ρόλο.

Πηγή: Goal

Euro 2012 Ιταλία