Ωστόσο, η καλή πορεία της ομάδας δεν καθαγιάζει το σύνολο των επιλογών του Πορτογάλου. Όπως είναι λογικό, ορισμένες αποφάσεις του δικαιώθηκαν εκ του αποτελέσματος και άλλες απέτυχαν.
Αυτό δε σημαίνει, φυσικά, ότι αν οι επιλογές διαφοροποιούνταν σε επίπεδο προσώπων η ομάδα θα σημείωνε αυτομάτως μεγαλύτερες επιτυχίες. Ίσως, όμως, αυξανόταν οι περιορισμένες πιθανότητες επίτευξης ενός θαύματος.
Η εφαρμογή της τακτικής είναι θέμα προσώπων
Στην πραγματικότητα, ο Σάντος δεν είναι τόσο αμυντικογενής προπονητής όσο τον παρουσιάζει η πλειοψηφία των δημοσιογράφων. Αν παρατηρήσει κάποιος την καριέρα του θα διαπιστώσει ότι:
* Xρησιμοποιούσε επιθετικογενές 4-4-2 στη Μπενφίκα.
* Στην προετοιμασία του ΠΑΟΚ ζήτησε να αποκτηθεί δεύτερος επιθετικός και προσπάθησε να παίξει 4-4-2 με τον Κοντρέρας δεξί μπακ. Αυτό το σύστημα δε χρησιμοποιήθηκε σε επίσημο παιχνίδι διότι η διοίκηση Ζαγοράκη δεν εκπλήρωσε τις επιθυμίες του.
* Στο πρώτο παιχνίδι της εθνικής παράταξε 4-4-2 σε ρόμβο, αλλά το εγκατέλειψε λόγω απουσίας κατάλληλων παικτών για να εφαρμοστεί το συγκεκριμένο σύστημα.
Διαβάστε όλη την ανάλυση στο overlap.gr