Σαν το παλιό καλό κρασί…

Γράφει ο Δημήτρης Χριστοφιδέλλης.

Μπορεί από τους περισσότερους ποδοσφαιριστές της τωρινής ομάδας να λείπουν οι διεθνείς εμπειρίες από τέτοιου επιπέδου αγώνες, αλλά η τακτική παιδεία των Ιταλών, η νοοτροπία νικητή, η ομαδικότητα και η προσήλωση στο πλάνο του προπονητή είναι τέτοια που οδήγησε στην υπέρβαση.

Διότι, η παρουσία της «σκουάντρα ατζούρα» στον τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος συνιστά μια υπέρβαση, αν αναλογιστεί κανείς τις συνθήκες κάτω από τις οποίες ταξίδεψε η αποστολή στα γήπεδα της Πολωνίας και της Ουκρανίας, αλλά και το τι είχε να αντιμετωπίσει. Οι Ιταλοί έψαχναν αυτό που θα τους δώσει αυτοπεποίθηση, εκείνο που θα τους έκανε να πιστέψουν ότι μπορούν να φτάσουν μακριά στο τουρνουά και το βρήκαν στην πρεμιέρα, απέναντι στο φαβορί της διοργάνωσης την Ισπανία, την οποία θα αντιμετωπίσουν πάλι την Κυριακή στο Κίεβο.

Όταν καταφέρνεις λοιπόν να βάλεις δύσκολα στους Ισπανούς και μάλιστα στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα να είσαι καλύτερος αγωνιστικά (παρά το 1-1), αυτόματα σου δημιουργείται η αίσθηση, ότι μπορείς να προσπεράσεις τον οποιοδήποτε αντίπαλο. Έτσι, όσο προχωρούσε η διοργάνωση, η ομάδα του Τσέζαρε Πραντέλι έδειχνε τα δόντια της, αναγκάζοντας τους Άγγλους και εν συνεχεία τους Γερμανούς, που ήταν μάλιστα ένα από τα φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου, να πάρουν τον δρόμο της επιστροφής.

Μπορεί τούτη η Ιταλία να μην διαθέτει την ποιότητα και το «βάρος» της ομάδας του Έντσο Μπέαρζοτ, του Τζοφ, του Σιρέα, του Καμπρίνι, του Τσεντίλε, του Μπρούνο Κόντι, του Ρόσι, του Γκρατσιάνι και του Αλτομπέλι, που κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο το 1982, ή εκείνης του 1994, του Ρομπέρτο Μπάτζιο, του Μαλντίνι, του Μπαρέζι , του Ντοναντόνι, του Τζόλα, του Αλμπερτίνι και του Κόντε. Έχει όμως αρκετά θετικά στοιχεία, με κυριότερα το δυνατό σύνολο, το προσαρμόσιμο -ανάλογα με τον αντίπαλο και τις συνθήκες του ματς- αγωνιστικό πλάνο, ενώ υπάρχουν και ορισμένοι πολύ ποιοτικοί παίκτες που πήραν στις πλάτες τους την ομάδα.

Όπως ο κατά την προσωπική μου άποψη MVP της διοργάνωσης Αντρέα Πίρλο και ο πολύ σπουδαίος τερματοφύλακας που λέγεται Τζιανλουίτζι Μπουφόν, ο οποίος μαζί με τον Ίκερ Κασίγιας είναι οι κορυφαίοι τερματοφύλακες του EURO.

Ο Πίρλο, στα 33 του, είναι σαν το παλιό καλό κρασί, που όσο ωριμάζει τόσο πιο ωραία είναι η αίσθηση που αφήνει στα χείλη, ενώ κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τον 34χρονο Μπουφόν. Οι δυο τους μαζί με τον τρίτο της παρέας των «σωματοφυλάκων», τον επίσης εξαιρετικό στο τουρνουά Ντανιέλε Ντε Ρόσι, πανηγύρισαν το 2006 την κατάκτηση του Παγκόσμιου Κυπέλλου στα γήπεδα της Γερμανίας (παρέα με τον Ντελ Πιέρο, τον Τότι, τον Νέστα και τον Καναβάρο). Έξι χρόνια αργότερα, τους δίνεται η δυνατότητα να σηκώσουν ένα ακόμη τρόπαιο και θα προσπαθήσουν, έστω και αν η Ισπανία είναι το φαβορί λόγω της ποιότητας του ρόστερ και της εμπειρίας των παικτών της, να μην αφήσουν την ευκαιρία να πάει χαμένη…

Πηγή: contra.gr