Ήδη βρίσκεται στην Αυστρία με τη νέα του ομάδα. Δεν έχει λόγο να κοιτάει πίσω του. Κι αν κοιτάει, κάνει λάθος.

Δεν είχα την ευκαιρία να πάρω θέση για το θέμα όλες αυτές τις μέρες, αλλά έχω ακούσει και διαβάσει πολλά (κυρίως στα διάφορα μέσα κοινωνικής δικτύωσης) για το θέμα, τα οποία με έκαναν να απορώ. Απόρησα, για παράδειγμα, πώς είναι δυνατόν να απαιτείς από έναν ποδοσφαιριστή να μένει στο σεληνιακό τοπίο των Σπάτων, όταν τον καλεί το πρώτο «μαγαζί» της πιάτσας. Απόρησα με την απαίτηση κάποιων να σκέφτεται ένας άνθρωπος 21 ετών από τώρα την... υστεροφημία του.

Απόρησα επίσης με την απογοήτευση αυτών των ίδιων «κάποιων» επειδή ο θείος του Κώστα, ο πολύ πιο γνωστός σε όλους μας Στέλιος, δήλωσε δημοσίως ότι στηρίζει τον ανιψιό του στην επιλογή του. Θα έπρεπε ίσως να τον... αποκληρώσει, για να τους κάνει το χατίρι. Θα έπρεπε επίσης να μείνει δεκαοκτώ χρόνια σερί στην ΑΕΚ ο Κωστάκης επειδή έχει την τύχη (ή μήπως ατυχία;) να λέγεται Μανωλάς.

Αλλά και ο Ντούσαν Μπάγεβιτς, που ρωτήθηκε σχετικά, έγινε ακόμα περισσότερο «προδότης» για πολλούς, καθώς είχε το... θράσος να ευχηθεί στον νεαρό ποδοσφαιριστή να πετύχει στη νέα του ομάδα -αντί να του ρίξει κατάρες, όπως θα ήθελαν ίσως κάποιοι, προκειμένου να ικανοποιηθούν. Αλλά τι να περιμένεις κι από αυτόν που μπήκε στο γήπεδο της ΑΕΚ ως προπονητής του Ολυμπιακού με κόκκινη φόρμα -όπως ήταν υποχρεωμένος δηλαδή- και δεν έκανε το χατίρι των παλιών του φίλων να εμφανιστεί με φούξια, με τιρκουάζ, με κάτι, τέλος πάντων, που δεν θα τους προκαλούσε, βρε αδερφέ...

Απόρησα και με άλλα, όπως με την οργή των οπαδών της ΑΕΚ για τις δηλώσεις του Μανωλά περί ανυπομονησίας να παίξει μπροστά στους οπαδούς της νέας του ομάδας. Θα έπρεπε ίσως να πει «εγώ ΑΕΚτζής είμαι, αλλά ήρθα για να σας τα πάρω και να φύγω», ώστε να μη γίνει μισητός στους... πληγωμένους Ενωσίτες.

Απόρησα επίσης που κάποιοι ανέσυραν κάποιες παλαιότερες δηλώσεις του περί πίστης στην ομάδα που τον ανέδειξε, βρίζοντάς τον που δεν έμεινε για πάντα προσηλωμένος σε αυτά που έλεγε πριν από ένα ή δύο χρόνια.

Τη στιγμή που ο νόμος και η θρησκεία δίνουν στον άνθρωπο το δικαίωμα να αναιρέσει ακόμα και τον γαμήλιο όρκο αιώνιας πίστης και αγάπης, ο ποδοσφαιριστής είναι «υποχρεωμένος» να μένει αφοσιωμένος μόνο σε μία ομάδα και να μην αλλάζει προτεραιότητες και προτιμήσεις. Είναι ν' απορείς, που έλεγε και μια παλιά μπαλάντα του Κώστα Καράλη...

Πηγή: Goal