Το εννοώ αυτό, διότι εάν υπέκυπτα σε αυτόν τον πειρασμό, θα πόνταρα όλα μου τα υπάρχοντα ότι στο Λονδίνο η Ελλάδα θα είχε (ομαδικές) δουλειές με φούντες, αλλά τζίφος!

Εδώ βεβαίως δεν ταιριάζει το «ανθ' ημών Γουλιμής», που είπε μέσα στην πίκρα και στην απογοήτευσή του ο Τρικούπης, διότι όποιος τολμήσει να πει τέτοια κακή κουβέντα για την εθνική ομάδα πόλο των Ανδρών φωτιά θα πέσει να τον κάψει!

Παρεμπιπτόντως, τα ευειδή αγόρια της υδατοσφαιρίσεως θα συμμετάσχουν για δέκατη τέταρτη φορά σε ολυμπιακό τουρνουά, αλλά περισσότερο από αυτό το (μοναδικό στα ελληνικά χρονιά) επίτευγμα τους βγάζω το καπέλο ή μάλλον το... σκουφάκι για ένα πρότερο, που είναι κόλας εκ των ων ουκ άνευ: όλες τις φορές πέρασαν αλώβητοι από τα προολυμπιακά τουρνουά, που είναι το πιο μεγάλο μανίκι της υπόθεσης!

Γελώ τώρα που το γράφω, αλλά την περασμένη Κυριακή κι ενώ έκλαιγα την (κακιά, ψυχρή κι ανάποδη μπασκετική) μοίρα μου, είδα τον Νίκο Δεληγιάννη να αλλάζει τη φωτογραφία του προφίλ του και να βάζει μια στην οποία εικονίζεται αραχτός σε μια πολυθρόνα με ντεκόρ από τη μια το βουνό κι από την άλλη μια πισίνα...

Με το θάρρος της παλιάς γνωριμίας και της στενής φιλίας μας, του έγραψα από κάτω το σχόλιο «τι ανάγκη έχεις, ρε Δεληγιάννη; Για σένα είναι η ζωή κι άσε μας εμάς να βουρλιζόμαστε στο Καράκας»!

Δέκα δευτερόλεπτα αργότερα μου ήρθε η απάντηση, που μάλιστα περιείχε και μπόλικη δόση αυτοσαρκασμού: «Βασίλη, έχω περάσει τρία Καράκας με επιτυχία, αλλά έχω χάσει, επίσης με επιτυχία (!), τριάντα χρόνια από τη ζωή μου! Δέκα σε κάθε προολυμπιακό. Καλή επιστροφή».

Βεβαίως, η επιστροφή από το άντρο του Τσάβες δεν ήταν καλή, διότι απλούστατα η εθνική ομάδα μπάσκετ πέταξε στο καλάθι (όχι του «Poliedro», αλλά) της Νιγηρίας την πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες...

...και ούτως ειπείν, τελειώσαμε και μείναμε μονάχοι!

Οντως η εθνική πόλο των Ανδρών έμεινε μονάχη στο Λονδίνο, διότι πριν από τους Σπανούληδες, τους Μπουρούσηδες και τους Ζήσηδες είχαν αποκλειστεί από το (δικό τους) ολυμπιακό τουρνουά οι Λιόσηδες, οι Ρουμπέσηδες και οι Μελιδώνηδες, που βεβαίως έπεσαν στη σύμπτωση των... συμπτωματικών συμπτώσεων, όπως είχε πει κάποτε ο Στιβ Γιατζόγλου!

Είναι κέντα για μια ομάδα που μέσα σ' έναν χρόνο βγήκε πρωταθλήτρια Κόσμου και πήρε το ασημένιο μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα να μένει εκτός (ολυμπιακού) νυμφώνος, αλλά, ως γνωστόν, σε αυτή την πουτάνα τη ζωή δεν μπορείς να τα 'χεις όλα!

Το 2008 στο Πεκίνο, για πρώτη φορά στα χρονικά (εκτός των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, όπου ως οικοδέσποινα συμμετείχε ex officio σε όλα τα ομαδικά σπορ, πλην του χόκεϊ), η Ελλάδα παρουσίασε τρεις ομάδες: τις δύο του πόλο και εκείνη του μπάσκετ...

...αλλά τέσσερα χρόνια αργότερα το Λονδίνο αποδεικνύεται πολύ πιο φειδωλό!

Η υπόθεση αυτή δεν αφορά μονάχα τα ομαδικά σπορ, αλλά γενικότερα την ελληνική αποστολή, που μειώθηκε κατά το ένα τρίτο σε σχέση με την προηγούμενη και ένας Θεός ξέρει πόσο περισσότερο θα συρρικνωθεί σε τέσσερα χρόνια στο Ρίο!

Σύμφωνοι, την πάω μακριά τη βαλίτσα, απλώς εύχομαι να μην αδειάσει εντελώς, με το σκεπτικό ότι στη σύγχρονη Ελλάδα ο αθλητισμός θεωρείται πλέον προνόμιο!

Το επισημαίνω αυτό, διότι με τα οικονομικά ζόρια που υπάρχουν και την ακριβή τιμή του πετρελαίου του χρόνου οι κολυμβητές και οι πολίστες θα πουν για τα καλά το (παγωμένο) νερό νεράκι...

...οπότε θα γίνουν κι αυτοί ανέκδοτο, σαν εκείνο με τους Πόντιους, που πανηγύριζαν, λέει, σε κάθε αγώνα πόλο διότι δεν πνίγηκε κανείς τους!

Ε, οι δικοί μας θα πανηγυρίζουν στο τέλος κάθε προπόνησης γιατί κανείς δεν θα 'χει πεθάνει από κρυοπαγήματα!

Είναι πράγματι δυσάρεστη αυτή η κουβέντα και μάλιστα δύο εβδομάδες πριν από την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων, γι' αυτό την κόβω εδώ, με την ελπίδα ότι θα υπάρχει (αθλητική) ζωή και μετά το Λονδίνο...

Γελώ τώρα που το γράφω, αλλά χωρίς να ξέρω για τους άλλους, ένας θα έχει σίγουρα ζωή και μάλιστα ανθόσπαρτη: ο Σπύρος Γιαννιώτης, που αφού θαλασσοπνίγηκε σε όλο τον κόσμο, τώρα βουτάει στα ακόμη πιο βαθιά...

Παντρεύεται με παπά, με κουμπάρο, άμποτε και μ' ένα ολυμπιακό μετάλλιο, που πριν από τέσσερα χρόνια το έχασε στο τσακ παθαίνοντας σκοτοδίνη, αλλά από τότε κύλησε πολύ νερό στις θάλασσες, στα ποτάμια και στις λίμνες όπου αγωνίστηκε...

...οπότε, μολονότι είμαι σκράπας στα προγνωστικά, θέλω να πιστεύω ότι αυτήν τη φορά θα βγει με πλήρη διαύγεια από το Χάιντ Παρκ και θα γυρίσει κεφάτος για να «κρεμαστεί»!

Μ' αυτά και μ' αυτά, μπορεί τα ομαδικά σπορ να υστερούν, αλλά ο Γιαννιώτης έχει σίγουρα δουλειές με φούντες...

Πηγή: Goal

Ολυμπιακοί Αγώνες