Κάπου είχα πάει κι έπινα καφέ κι ήταν ένας τύπος που έκανε μικρές διαδρομές με βάρκα: Μπορώ να σε πάω απέναντι στο νησάκι που βλέπεις, να κάτσεις δύο ώρες, να κάνεις το μπάνιο σου στα καθαρά νερά χωρίς να σε ενοχλεί κανένας και θα έρθω να σε πάρω».

«Να το σκεφτώ. Δεν μου λες όμως, εκεί πιάνει το κινητό;». «Ετσι κι έτσι. Τις περισσότερες φορές πάντως δεν έχει σήμα». «Κι αν ξεχάσεις να γυρίσεις να με πάρεις, τι γίνεται; Δεν το κόβω εύκολο να γυρίσω πίσω κολυμπώντας. Ασ' το καλύτερα». Ο βαρκάρης το θεώρησε αστείο και δεν θίχτηκε ο επαγγελματικός εγωισμός του. Αλλο αν εγώ το έλεγα σοβαρά.

Στα Γιάννενα λοιπόν τους ξεχάσανε. Κι όχι σε κανένα ξερονήσι. Στο Σπήλαιο που είσοδος και έξοδος εποπτεύονται από εντεταλμένους υπαλλήλους. Κάποιοι λοιπόν που τελείωνε η βάρδιά τους κλειδώσανε και σηκωθήκανε και φύγανε χωρίς να ελέγξουνε αν υπάρχει κόσμος μέσα. Κι έτσι μια ομάδα τουριστών έμεινε αιχμάλωτη.

Τα κινητά για να ζητήσουνε βοήθεια ή για να τους βρούνε οι φίλοι τους που είχανε αρχίσει να τους ψάχνουνε δεν δουλεύανε. Επειδή όμως, ρωτώντας πας στην Πόλη, ύστερα από κάποιες ώρες ανοίξανε το Σπήλαιο και τους βγάλανε έξω. Παγωμένους επειδή η θερμοκρασία στα σπήλαια είναι ιδιαίτερα χαμηλή. Και ιδιαίτερα εκνευρισμένους βέβαια από το χουνέρι που είχανε πάθει. Σε ταινία να το δεις δεν το πιστεύεις.

Εγινε όμως στην Ελλάδα που ο τουρισμός αποτελεί τη βαριά βιομηχανία της χώρας. Κι είναι στα χέρια της γλυκύτατης Ολγας Κεφαλογιάννη, που ασφαλώς θα έχει ήδη επιληφθεί του θέματος. Οσο για τους τουρίστες, όχι δεν πρόκειται να ξανάρθουνε στην Ελλάδα, αλλά ούτε γράμμα δεν στέλνουνε. Να μη στεκόμαστε όμως μόνο στα αρνητικά. Να αναγνωρίζουμε και τα θετικά. Οπως την κάθοδο του Παναγιώτη Ψωμιάδη στην Αθήνα.

Ο ευρισκόμενος σε αργία μετά από καταδίκη πρώην περιφερειάρχης επρόκειτο να συναντηθεί χθες με τον κ. Μαυραγάνη. Προφανώς ο υφ. Οικονομικών τις μονές μέρες της εβδομάδας δέχεται τον Δημητρέλο και τις ζυγές τον Ψωμιάδη. Ακολούθως θα είχε συνάντηση με τον γενικό γραμματέα Δημόσιας Περιουσίας.

Ο Ψωμιάδης θα είχε μαζί του και αντιπροσωπεία της ιεράς κοινότητας του Αγίου Ορους. Κι ο εν λόγω Ψωμιάδης βέβαια, που είχε καθιερώσει το σλόγκαν «είμαι πολύ σκληρός για να πεθάνω πολιτικά», καλά κάνει. Ο Αυτιάς είναι σε άδεια, η Λαμπίρη δεν έχει εκπομπή. Κάπου έπρεπε να βρει πεδίο δραστηριότητας. Και το βρήκε. Αν δεν είναι άλλωστε στην επικαιρότητα, ο κίνδυνος της κατάθλιψης ελλοχεύει.

Τα κυβερνητικά στελέχη όμως με ποια ιδιότητα τον δέχονται; Και γιατί μιλάνε μαζί του; Επειδή συμπάσχουν. Επειδή δεν έχουν κάτι άλλο για να σκοτώσουν την ώρα τους; Ή επειδή φοβούνται ότι θα τους κατακεραυνώσει για ανάλγητους εκφραστές του κράτους των Αθηνών; Προφανώς θα πρέπει να ισχύουν και τα τρία μαζί. Αυτά.

Εάν κατέβει για βουλευτής η Βούλα με τη Χρυσή Αυγή, βγαίνει με τα τσαρούχια

-Observer

Το ΔΝΤ μειώνει το προσδόκιμο οριο ηλικίας κατά 6-7 χρόνια

ΟΤΑΝ είχε μιλήσει χαμογελαστός ο Γιωργάκης από το Καστελόριζο, είχα ρίξει μια ματιά στο Διαδίκτυο περί τίνος πρόκειται το Δέλτα Νι Ταυ. Είχα δει ότι όταν είχε μπουκάρει στην Αργεντινή είχανε αυξηθεί σημαντικά τα ποσοστά των θανάτων. Τις προάλλες έρευνα πανεπιστημίου της Αμερικής έκανε τη διαπίστωση ότι όπου εισέρχεται το ΔΝΤ το προσδόκιμο όριο ηλικίας μειώνεται κατά 6 με 7 χρόνια. Προκαλώντας τις έντονες αντιδράσεις της κ. Λαγκάρντ.

Σχετικά με την Ελλάδα, δεν υπάρχει ακόμα κάτι σχετικό. Και προφανώς δεν αναφέρομαι στις αυτοκτονίες. Λέω για τις επιπτώσεις της κατάρρευσης του συστήματος υγείας. Υπάρχει όμως μια σχετική είδηση. Οτι έχει ήδη κατατεθεί πρόταση που αντιμετωπίζεται κατ' αρχάς θετικά για τη θέσπιση πλαφόν στη συμμετοχή των ασφαλιστικών ταμείων στο κόστος ιατρικής και νοσοκομειακής κάλυψης. Στα 1.500 ευρώ. Από κει και πέρα ο ασφαλισμένος θα καταβάλει το ποσοστό που του αναλογεί.

Είτε για αμοιβή γιατρού είτε για τα έξοδα του νοσοκομείου. Κι όποιος δεν έχει, επισπεύδει το ραντεβού του με τον Αγιο Πέτρο. Και με συντάξεις των 500 και 600 ευρώ, πού να περισσέψουνε λεφτά για τους γιατρούς; Για ξύλινο παλτό, λοιπόν, και σύντομα μάλιστα. Και πάλι καλά να λέμε όμως που δεν βγήκε ο Τσίπρας, η χώρα έμεινε στο ευρώ κι υπάρχουν τρόφιμα στα σούπερ μάρκετ και βενζίνη στα βενζινάδικα.

Η οικονομική κατάρρευση του κράτους έχει και θετικές συνέπειες

ΟΥΔΕΝ κακόν αμιγές καλού. Η οικονομική κατάρρευση του κράτους έχει και θετικές συνέπειες. Τις προάλλες σχετικά με τις εκλογές της ΕΠΟ υπήρχε σε ρεπορτάζ η αναφορά ότι συνεργάτες του Ιωαννίδη αναζητούν πρόσωπο κοινής αποδοχής. Οχι ο ίδιος ο υφυπουργός που έχει σαν προτεραιότητα να σώσει τον Αρη, αλλά οι συνεργάτες του.

Αντί, σου λέει, να ξύσουμε πατσές ή να ψειρίζουμε τη μαϊμού, δεν ψάχνουμε να βρούμε κάποιον για πρόεδρο της ΕΠΟ; Και παλαιόθεν βέβαια και τον βρίσκανε και κάποιες φορές μάλιστα και τον βγάζανε. Οταν υπήρχε το μπαμπάκι, όπως λένε στην Πτολεμαΐδα. Οταν είχε λεφτά η ΓΓΑ και η δουλειά γινότανε χέρι με χέρι: «Τόσα δίνω στην ένωσή σου, δήθεν για επιχορήγηση, ψήφισε εσύ τον δικό μου κι είμαστε πάτσι».

Τώρα πώς να επηρεάσει τις εκλογές της ΕΠΟ ή της οποιασδήποτε ομοσπονδίας το υφυπουργείο Αθλητισμού; Με τι λεφτά να γίνει το νταραβέρι όταν δεν υπάρχει σέντζι; Οχι πρόεδρο στην ΕΠΟ δεν μπορεί να βγάλει πλέον ο κρατικός μηχανισμός, αλλά ούτε πρόεδρο στο σωματείο Λεμβούχων στις Σπέτσες.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Ποιος ήξερε πριν από τρεις μέρες τη Βούλα Παπαχρήστου;

Πηγή: Goal

Αθλητισμός