Αφυδατώνονται στο πέρασμα του χρόνου και της οικονομικής ξηρασίας, με την άμμο στην κλεψύδρα του χαμόγελου και της χαράς συνεχώς να αδειάζει.

Κι όμως, η κρατική, δημόσια τηλεόραση, κατάφερε να μας φέρει το χαμόγελο στα χείλη, με καθυστέρηση. Όσοι ποντάραμε εκεί πανηγυρίσαμε το χάλκινο μετάλλιο του Ηλιάδη με καθυστέρηση, εν αντιθέσει με άλλους.

Την ώρα το άγχος της κατάκτησης του μεταλλίου μας είχε κυριεύσει φωνές από το Λονδίνο συναδέλφων, το ιντερνέτ, ακόμη και το facebookλειτούργησαν λυτρωτικά, αλλά παράλληλα έφεραν και στοιχεία θυμού στο πρόσωπό μας. Το στοιχείο της μαγείας είχε χαθεί και όχι μόνον. Ούτε το πρώτο μας μετάλλιο στην Ολυμπιάδα δεν είχαμε την ευκαιρία να δούμε ζωντανά.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στο gazzetta.gr

Τζούντο Ηλιάδης Ολυμπιακοί Αγώνες