Κάπου εκεί κρύβεται και η μεγάλη αλήθεια για την τεράστια επιτυχία του στο Λονδίνο. Ίσως πολλοί δεν το γνωρίζουν, αλλά ελάχιστοι αθλητές θα έφταναν στο βαθρό μιας τέτοιας διοργάνωσης, με τόσο ανταγωνισμό, μετά όλα όσα αντιμετώπισε ο ομογενής αθλητής μας!

Πολλοί τραυματισμοί, αλλεπάλληλες αναποδιές, η προπόνηση σταματούσε και ξεκινούσε χωρίς κανένα αισιόδοξο μήνυμα... Ο Ηλίας το σκεφτόταν σοβαρά, το προσπαθούσε και κάποια στιγμή βρήκε την ενθάρρυνση, την ηρεμία, τη στήριξη και κυρίως την πίστη στην πνευματική του πλευρά. Αυτόήταν και το πιο σημαντικό "αντίδοτο" σε όλα όσα αντιμετώπιζε...

Η αλλαγη στη λογική του φάνηκε σήμερα: μετά την ήττα απο τον παμπόνηρο Ρώσο Ντενίσοφ, ο οποίος μαεστρικά πήρε το σημείο από τον Έλληνα πρωταθλητή, αφήνοντας τον εκτός τελικού, ο Ηλίας βρήκε την πνευματική και ψυχική ισορροπία να ανασυγκροτηθεί, να προσηλωθεί στον στόχο, να συγκεντρωθει,να αξιοποιήσει κυρίως την εμπειρία του και τελικά να πετύχει δύο νίκες που οδήγησαν στο βαθρο των νικητών. Ιδιαίτερα η νίκη του επί του βραζιλιάνου στον αγώνα μεταλλίου, με σημείο στο τελευταίο λεπτό ήταν η κορυφαία απόδειξη όσων σας αναφέρουμε.

Τα γράφω όλα αυτά, γιατί ο Ηλίας αποδείχθηκε "μάγκας" εκεί που άλλοι θα... έχαναν τη μπάλα! Γι αυτό και πρέπει όλοι να του "βγάλουμε το καπέλο".

Ακριβώς το αντίθετο συνέβη με την Βασιλική Βουγιούκα. Μπήκε σε όλα τα ματς με πνεύμα νικητή, με "τσαμπουκά", με φανατισμό και τη σκέψη στην πρόκριση. Ήταν ιδιαίτερα επιθετική στο παιχνίδια της, καταιγιστική θα έλεγα απέναντι στους αντιπάλους της, δικαιολογώντας απόλυτα τη θέση νο4 στο ταμπλό των αγώνων. Αρκούν όμως αυτά?

Σε τέτοιες διοργανώσεις όχι! Η Βουγιούκα μετείχε για πρώτη φορά σε ΟΑ και αυτή η εμπειρί -δυστυχώς- αποκτάται μόνον με... ήττες που πονάνε. Έτσι μαθαίνουν οι μεγάλοι αθλητές να ξεπερνούν ατυχίες, τραυματισμούς και να στέκονται όρθιοι έως τα ημιτελικά, όπου πάντα αρχίζει μια νέα διαδικασία, με φόντο το μετάλλιο. Επειδή πάντως την παρακολούθησα σε όλους τους αγώνες της αξίζει τα συγχαρητήρια όλων. Ήταν πραγματικά ανταγωνιστική και τίμησε τη χώρα και το όνομα της.

Βλέπω... άφωνος αυτή την ιστορία με τον Τασιάδη. Είδα χθες και τις δηλώσεις του στον ΑΝΤ1 και εκπλήσσομαι από την επιπολαιότητα των Ελλήνων αθλητικών παραγόντων... Προπονείτο με τον Τσιακμάκη, που βρίσκεται με την ελληνική αποστολή στο Λονδίνο, αλλά αυτός τον άφησαν να "ντυθεί" Γερμανός. Τι να σχολιάσει κανείς... Μιλάμε για τον πρωταθλητή Ευρώπης, που έχει γεννηθεί στη χώρα μας και μιλά τη γλώσσα μας!!! Και το "κουφό" της υπόθεσης είναι πως ο μεν Τασιάδης επιμένει ότι η ομοσπονδία του δεν δίνει στους αθλητές κίνητρα ν αγωνιστούν και προειδοποιεί για πιθανή αποχώρηση και του Τσιακμάκη, ενώ η ομοσπονδία σιωπά...

Μα ειλικρινα, δεν έχουν τίποτα να μας πουν? δεν κρύβει και λίγη "ενοχή" αυτό? Γιατί οι Έλληνες ομοσπονδιάρχες είναι... λαλίστατοι (μόνον) όταν βρίσκονται σε θέση ισχύος... Ήμαρτον ρε παιδιά...

Πηγή: pamesports.gr

ολυμπιακιί αγώνες Τζούντο Ηλιάδης