Μοναδική τους υποχρέωση να προσκομίσουν χαρτιά που αποδεικνύουν πέραν πάσης αμφιβολίας την ελληνική καταγωγή τους.

Φτάσαμε λοιπόν σε αυτό το σημείο. Η πείνα να έχει χώρα προέλευσης. Αν είσαι Έλληνας και πεινάς στην Ελλάδα, δικαιούσαι να φας. Αν είσαι Νιγηριανός και πεινάς στην Ελλάδα, φάει τη μιζέρια σου, φαγητό δεν μας περισσεύει. Παράδοξο, εδώ που τα λέμε. Αν κάποιος είναι αληθινός πατριώτης και πιστεύει ειλικρινά στα ελληνικά ιδεώδη, τότε δεν μπορεί να μην πιστεύει και στη φιλοξενία. Δεν μιλάω για την τυπική φιλοξενία, τύπου «περάστε να σας κεράσω ένα λικεράκι». Μιλάω για την ουσιαστική. Τη φιλοξενία που πηγάζει από κάπου βαθιά μέσα μας και μας υποχρεώνει να δίνουμε στον επισκέπτη ότι καλύτερο έχουμε. Και από το περίσσευμα και κυρίως από το υστέρημα μας.

Στα χωριά της Κρήτης έτσι κάναμε πάντα. Κάποιοι, το κάνουν ακόμα. Στα δικά μου μάτια, αυτοί είναι οι πραγματικοί πατριώτες, αυτοί είναι οι απόγονοι του Ξένιου Δία, όχι ο Ηλίας Κασιδιάρης και οι όμοιοι του.

Έχω γράψει αρκετές φορές στο παρελθόν ότι το μεταναστευτικό αποτελεί ένα τεράστιο πρόβλημα που γιγαντώθηκε και εξαιτίας της ανικανότητας – απροθυμίας των κυβερνήσεων να το αντιμετωπίσουν και εξαιτίας της «ανθρωπιστικής», αφελούς και αναποτελεσματικής προσέγγισης της Αριστεράς. Αντιλαμβάνομαι απόλυτα (έχοντας και πολυετή προσωπική εμπειρία) την οργή των ανθρώπων που είδαν τις γειτονιές τους να γίνονται γκέτο, την καθημερινότητα τους να γίνεται μαρτύριο. Και – τέλος – σε καμία περίπτωση δεν υιοθετώ το ρομαντικό τσιτάτο: «Δεν υπάρχουν λαθραίοι μετανάστες, δεν υπάρχουν λαθραίες ζωές». Σαφώς και υπάρχουν λαθραίοι, παράνομοι μετανάστες οι οποίοι δεν θα έπρεπε να βρίσκονται εδώ.

Βρίσκονται όμως. Οπότε τώρα τι; Δικαιολογεί η ύπαρξη τους την κατάδυση μιας ολόκληρης κοινωνίας στη χυδαιότητα και τον απόλυτο κυνισμό; Υποψιάζομαι ότι ο κ.Κασιδιάρης και η Χρυσή Αυγή θα απαντούσαν, ομόφωνα και με άψογο στρατιωτικό συντονισμό, «ναι»! Υποψιάζομαι επίσης ότι ο κ. Κασιδιάρης και η Χρυσή Αυγή ασπάζονται απόλυτα το ρητό «Πας μη Έλλην βάρβαρος».

Να κι άλλο ένα παράδοξο. Διότι το να διαχωρίζεις την ανάγκη, τη φτώχεια και τη δυστυχία με βάση τον τόπο που γεννήθηκε κάποιος, δεν είναι μονάχα δείγμα απόλυτης παρακμής. Είναι κυρίως δείγμα στυγνής, αδιαπραγμάτευτης βαρβαρότητας…

Υ.Γ. Αν ο ολυμπιονίκης του τζούντο Ηλίας Ηλιάδης, που γεννήθηκε στη Γεωργία με το όνομα Τζαρτζίλ Ζβιανταουρί, βρισκόταν ξαφνικά σε ανάγκη και πήγαινε στα συσσίτια της Χρυσής Αυγής για πατάτες και άλλα τρόφιμα, ή ακόμα καλύτερα αν πήγαινε ο Σοφοκλής Σχορτσιανίτης (που τρώει και πολύ), τι θα έκανε άραγε ο Κασιδιάρης; Θα τους έδινε;
Δεν ξέρω, πιθανόν όχι. Κάτι μου λέει πάντως ότι μπροστά σε ένα τζουντόκα παγκόσμιας κλάσης και σε ένα θηρίο σαν τον Σοφοκλή, τα καλόπαιδα του Μιχαλολιάκου θα ξεχνούσαν αυτοστιγμεί τους ενδοιασμούς τους και θα γιόρταζαν αγκαλιασμένοι την πολυμορφία της ελληνικής φυλής…

Τζούντο Ηλιάδης