...Και πλέον το επιβεβαιώνω μέσα από την επικοινωνία μαζί τους τώρα που συμμετέχουν στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2012: πρόκειται για την πιο φορτισμένη συναισθηματικά Oλυμπιακή αποστολή στη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας, σαφώς πιο ουσιαστικά και βαθύτερα φορτισμένη από αυτή που με καμάρι παρέλασε και αγωνίστηκε στα ελληνικά στάδια το 2004.

Και γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο η ελληνική είναι σίγουρα μία από τις αποστολές με τις οποίες συμβαίνει, βρίσκει εφαρμογή, λειτουργεί αυτό που οι διοργανωτές έχουν επιλέξει να επικοινωνούν με το «inspire a generation» μήνυμα που γράφουν στα καλάθια, στα δίχτυα, στους βατήρες και στα λοιπά εργαλεία που χρησιμοποιούν οι αθλητές στις εγκαταστάσεις του Λονδίνου. Αυτά τα παιδιά που βρίσκονται αυτές τις μέρες στο Λονδίνο δίνουν έναν αγώνα που εμπνέει και δίνει κουράγιο, διότι μοιάζει με τον αγώνα ενός ολόκληρου λαού να σταθεί όρθιος και να κρατήσει τη θέση του στην παγκόσμια κοινωνία.

Τα σημερινα παιδιά μόχθησαν πιο πολύ από ποτέ και σκληραγωγήθηκαν πιο πολύ από ποτέ στη διάρκεια των τελευταίων δύο δεκαετιών για να κερδίσουν τη συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Κι είναι μια σειρά από παιδιά, τα μεγαλύτερα σε ηλικία, που το έκαναν αυτό επειδή κατάφεραν να βρουν κουράγιο στην εποχή της απότομης προσγείωσης στη νέα ελληνική πραγματικότητα, στην εποχή που τα προνόμια και οι επιβραβεύσεις εξαφανίστηκαν, μαζί με τις καλές συνθήκες προετοιμασίας. Αυτός ο αγώνας τους, των 30+ Ελλήνων αθλητών, εμπνέει. Οχι μόνο ή όχι τόσο τη νέα γενιά όσο, κυρίως, τη δική τους γενιά. Τους σημερινούς 30+ και 35+, οι οποίοι αναγκάζονται αυτή την εποχή βίαια να κάνουν επανεκκίνηση και μάλιστα με λιγότερα, μικρότερα, πιο ταπεινά κίνητρα συγκριτικά με αυτά του παρελθόντος.
Ολο αυτό που παραπάνω περιγράφω απεικονίζεται πιστά στην προσπάθεια που κάνει αυτές τις μέρες η Εθνική ομάδα πόλο των Ανδρών. Οι 35+ αθλητές θα μπορούσαν, αν σκέφτονταν και λειτουργούσαν με τα κίνητρα του παρελθόντος, να έχουν καθίσει σπίτι, να βρίσκονται σήμερα στις παραλίες, να μη στερούν από τους εαυτούς τους τις διακοπές και τους εαυτούς τους από τις οικογένειές τους. Δούλεψαν όμως πολύ, υπό δυσκολότερες έως και αντίξοες συνθήκες, για να ταξιδέψουν στο Λονδίνο για τη χαρά της συμμετοχής, με την περηφάνια του εθνόσημου και με το κίνητρο της αποστολής του μηνύματος μιας γενιάς που αρνείται να συμβιβαστεί με τη μοίρα της και να δηλώσει ηττημένη.

Το ίδιο περίπου συμβαίνει με όλους τους Ελληνες αθλητές κάθε γενιάς, που δίνουν τον αγώνα τους αυτές τις μέρες στο Λονδίνο. Είναι όλοι τους συναισθηματικά φορτισμένοι, όλοι τους με τη συνείδηση της ευκαιρίας που έχουν να δείξουν ότι η Ελλάδα δεν έχει σηκώσει τα χέρια, δεν τα έχει παρατήσει. Είναι πιο αληθινός και πιο ουσιαστικός από ποτέ αυτός ο αγώνας των Ελλήνων στο Λονδίνο. Και γι' αυτό είναι καλύτερα που λείπουν από την τηλεοπτική εικόνα οι πανηγυρτζήδες και οι βδέλλες του παλιού εμπορικού αθλητισμού. Για να μην μπουκώνει το τηλεοπτικό κάδρο και να βλέπουμε καλύτερα, κι ας χάνει η ΕΡΤ τα αγωνίσματα.

Πηγή: sportday

Τζούντο Ηλιάδης Ολυμπιακοί Αγώνες