«Έζησα το χειρότερο όνειρό μου. Το κορμί μου με πρόδωσε. Από το 10ο χλμ και έπειτα απλώς έκανα τζόκινγκ γιατί ήθελα να τερματίσω. Το είχα πει πως θα τερμάτιζα ακόμη και μπουσουλώντας. Τα 42 χιλιόμετρα πάντα είναι ένας δύσκολος αγώνας, όμως, τρεις μήνες τώρα δεν είχα τρέξει τόσο αργά. Πριν τον αγώνα ήμουν καλά, μετά άδειασα. Είχα πόνους στη σπλήνα και το συκώτι, όμως, δεν θέλω να δικαιολογηθώ. Μάλλον προσπάθησα περισσότερο από ό,τι έπρεπε. Φαίνεται πως η πολύ δουλειά τρώει τον αφέντη. Ο κόσμος στη διαδρομή ήταν φανταστικός. Σε μεγάλο βαθμό η συμπαράστασή του με κράτησε στον αγώνα. Οι ιαχές τους ήταν εκκωφαντικές», δήλωσε ο 35χρονος αθλητής μετά τον τερματισμό του.

Και πρόσθεσε για τη συμμετοχή του στον αγώνα και για το μέλλον: «Δεν ήρθα στο Λονδίνο για να κάνω τουρισμό, ήρθα για το καλύτερο δυνατό. Ούτε καν στον πρώτο μαραθώνιο της ζωής μου δεν τερμάτισα τόσο αργά. Ευχαριστώ όλους αυτούς που με στήριξαν ηθικά και υλικά. Είμαι χαρούμενος που έζησα αυτή την εμπειρία. Η πορεία μου δεν σταματά εδώ, αντίθετα από εδώ ξεκινάει. Ισως κάποια στιγμή να έρθει η ανταμοιβή αυτής της προσπάθειας που έκανα φέτος, στο μέλλον».

Ολυμπιακοί Αγώνες