Ακόμα δεν έχει τελειώσει το πάρτι στο Λονδίνο και έχω την αίσθηση πως όσοι βρέθηκαν στο Ολυμπιακό Στάδιο της αγγλικής πρωτεύουσας μπορούν να λένε ότι παρακολούθησαν μία σπουδαία συναυλία. Στο Νησί εδώ και δεκαετίες ζυμώνεται μουσική όλων των ειδών και... σερβίρεται σε όλον τον πλανήτη σαν ζεστό ψωμί. Χωρίς να περάσει μπροστά από τα μάτια μας παρά μόνο μία μικρή... παρέλαση αγγλικών συγκροτημάτων, τραγουδιστών και μουσικών, νομίζω ότι ο καθένας μπόρεσε να καταλάβει ότι όσο περήφανοι μπορούμε να είμαστε εμείς για το παρελθόν μας στα γράμματα και τις τέχνες, άλλο τόσο περήφανοι μπορούν να είναι οι Άγγλοι για την μουσική τους.

Όσο όμορφα μπορούμε να νιώθουμε για την τελετή έναρξης της Αθήνας, τόσο όμορφα δικαιούνται να αισθάνονται οι Βρετανοί για το φινάλε της δικής τους Ολυμπιάδας. Και να φανταστείτε ότι την προηγούμενη πρόταση την έγραψα ακούγοντας Spice Girls! Δεν μου αρέσουν τα τραγούδια τους, αλλά σκεφτείτε πόσο κόσμο επηρέασαν και πόσα ζευγάρια αυτιά άκουσαν τα τραγούδια τους από την Κορέα μέχρι τη Χιλή κι από την Ελλάδα (του Πλάτωνα και του Σωκράτη!) μέχρι την Αυστραλία. Βάζω τελεία στις Spice Girls και να οι Oasis! Και παγκόσμιοι και στα γούστα μου. Κι έχουν περάσει πριν από τη σκηνή -δια ζώσης ή δια video wall- John Lennon, Queen, George Michael, Annie Lennox, David Bowie, Kaiser Chiefs, Fatboy Slim, και πολλοί άλλοι. Και θα μπορούσαν να περάσουν κι άλλοι τόσοι, κι άλλοι τόσοι και πολλοί περισσότεροι. Κι ακόμα περισσότεροι! Βλέπω και Eric Idle των Monty Python και παίρνω οδηγίες για τις δύσκολες εποχές: Always look on the bright side of life. Ακολουθεί το τραγούδι των αγώνων. Από τους Muse κυρίες και κύριοι. Μετά, Freddy Mercury. Δεν αντέχω. Θα βουρκώσω. Παύση στο γράψιμο. Να απολαύσω. Επανέρχομαι αφού "they rock us" έχοντας καταλάβει για μία ακόμα φορά ότι η μουσική είναι ένα από τα σπουδαιότερα πράγματα που έχει κάνει ο άνθρωπος. Γι' αυτό και πιστεύω ότι είδαμε την κορυφαία τελετή λήξης Ολυμπιακών Αγώνων. Τελείωσε και με μία θρυλική μπάντα, τους WHO. Τι καλύτερο; Δεν θα ντραπώ που κακολόγησα την τελετή έναρξης, αλλά οφείλω να ομολογήσω: Γελάει καλύτερα όποιος γελάει τελευταίος. Και οι Βρετανοί δικαιούνται να είναι χαμογελαστοί. ένα άρθρο των πρωταγωνιστών

Πηγή: protagon.gr

Ολυμπιακοί Αγώνες