Το ανεξάρτητο "Τσίου" (2005) του Μάκη Παπαδημητράτου -που ενθουσίασε στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης της ίδιας χρονιάς παίρνοντας 3 βραβεία- είναι η ιστορία ενός ηρωινομανή, του Τσίου, που ψάχνει απεγνωσμένα (και κωμικά) τη δόση του στην ερειπωμένη Αθήνα του 15Αύγουστου.

Γενικά, όλη η ταινία είναι ένα μπλέξιμο που ξεκινά από τη στιγμή που ο Τσίου βάζει στο ψάξιμο τον άντρα της αδερφής του που είναι σεσημασμένος μαφιόζος και απευθύνεται στις δικές του "άκρες" κ.ο.κ. Αλλά αρκετά με την υπόθεση. Είναι το τελευταίο που πρέπει να σε απασχολεί. Είναι το τελευταίο που θα σε απασχολήσει και αφού το δεις.

Αυτοί είναι οι 5 λόγοι που εκτοξεύουν το "Τσίου" στην κορυφή του πάνθεου των ελληνικών ανεξάρτητων παραγωγών:

1) Ο Τσίου
 

Ο Αλέξανδρος Παρίσης, τον οποίον είδαμε και αργότερα σε κάτι επεισόδια του "Εργαζόμενη Γυναίκα", ήταν φύσει, θέσει και βάσει ερμηνείας το Α και το Ω στην ταινία.

Σε αυτήν την ερμηνεία, αλλά και την ιδιαίτερη χροιά της φωνής του στο "Τσίου", βασίστηκε όλη η ανατροπή του κλίματος στην ταινία, γιατί όπως και να το κάνεις, σαν στόρι, ο "αγώνας" ενός εξαρτημένου να βρει την δόση του δεν είναι και ό,τι πιο ευχάριστο μπορείς να δεις στην κορύφωση του καλοκαιριού. Ούτε γενικότερα.

2) Η υπογραφή του Ερρίκου Λίτση
 

Στο ρόλο του Στέλιου, του μαφιόζου άντρα της αδερφής του Τσίου, ο Ερρίκος Λίτσης δεν έκανε τίποτα λιγότερο από αυτό που κάνει συνήθως. Κλέβει την παράσταση με το νευρωτικό dna που κληρονόμησε μια για πάντα από τη συνεργασία του με τον Οικονομίδη στο "Σπιρτόκουτο". Μπορεί εμφανισιακά να μην γεμίζει το μάτι για μαφιόζος (ΟΚ, το μουστάκι στο "Τσίου" βοηθάει κάπως), αλλά ο Ερρίκος κάνει τέχνη με τους ρόλους περιθωριακών τύπων (με φανερές, συμπαθείς αδυναμίες) σαν τον Στέλιο.

3) Η παρήγορη σκέψη ότι όντως συμβαίνουν πράγματα τον 15Αύγουστο

Ναι, προφανώς και η ταινία δεν γυρίστηκε ανήμερα της Παναγίας, αλλά α) σίγουρα γυρίστηκε κατακαλόκαιρο στην Αθήνα (οι κεντρικοί δρόμοι είναι παραδειγματικά άδειοι) και β) όλο αυτό το κλίμα της ερημιάς είναι τόσο πειστικό που (δοκίμασέ το) κάθε φορά που βάζεις να δεις το "Τσίου" Αύγουστο και με την θερμοκρασία να 40αρίζει, νιώθεις αυτό το περίφημο "Συμβαίνει τώρα". Είσαι σίγουρος πως αν κατέβεις Ομόνοια με το μετρό, θα πετύχεις την Τσίου με την κελαηδιστή φωνή να ψάχνει τη δόση του.

4) Οι ατάκες-ανέκδοτα-inside jokes με τους κολλητούς σου (δανεισμένα από τον Τσίου)
5) Το low-budget ζει

Μπορείς να πεις μια ιστορία που εκτυλίσσεται στην πόλη χωρίς πολλά λεφτά. Ό,τι έκανε δηλαδή και ο Μάκης Παπαδημητράτος. Αυτό από μόνο του δεν λέει τίποτα. Το δύσκολο είναι να πεις μια ιστορία αφήνοντας σου την αίσθηση ότι δεν της έλειπε απολύτως τίποτα.

ΟΚ, είναι δεκτές οι ενστάσεις για μερικές, έ, να, λίγο ερασιτεχνικές ερμηνείες. Από την άλλη, ακόμη κι αυτές οι ερμηνείες συμβάλλουν στο έπος και τη διαχρονικότητα του "Τσίου".

6) Η Τζένη, το "κοκάκι"
 

"Έχεις κόκα; Έχεις Τζένη". Τι ξενέρωτη Γερμανίδα στο "Πίσω στο Σπίτι" και κρυάδες; Μια βαθιά υπόκλιση για τον ρόλο-κλειδί της Τζένης Θεωνά στο "Τσίου". Βαθιά στις καρδιές μας.

Το "Τσίου", μεταξύ άλλων, πήρε το βραβείο Καλύτερου Σεναρίου στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας στο 46ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

ΠΗΓΗ: cosmo.gr

Ψυχαγωγία Φωτορεπορτάζ Βίντεο