Γράφει ο Μιλτιάδης Παναγιωτόπουλος.

-Oταν πετάς στα 37 χιλιάδες πόδια επιστρέφοντας απο το Οσλο στην Αθήνα συνοδεύοντας την εθνική ομάδα στο πρώτο της ταξίδι στο εξωτερικό στη μετά το EURO 2012 εποχή το δικαίωμα στο όνειρο για πρόκριση στα τελικά του παγκοσμίου κυπέλλου του 2014 είναι δεδομένο, αυτονόητο, απόλυτα δικαιολογημένο και γιατί όχι επιβεβλημένο.

- Η εθνική ομάδα του Φερνάντο Σάντος ξεκίνησε με το δεξί το ταξίδι για την "Ιθάκη". Το όνειρο αντάμωσε την ελπίδα κι αν η πραγματικότητα το επιτρέψει τότε ο Κώστας, ο Δημήτρης, ο Γίαννης, ο Κυριάκος , ο Σωκράτης και τ´ αλλα παιδιά θα βρεθούν να διαφημίζουν το καλοκαίρι του 2014 το ελληνικό όνομα στη χώρα της σάμπα, του καφέ και της μπάλας. Το δικαίωμα στο όνειρο και την ελπίδα δεν μπορεί κανείς να μας τα πάρει.

Πολύ περισσότερο να τα σκοτώσει ακόμα κι αν ανήκει στη τάξη των "νεοβαρβάρων" εκπροσώπων του ΔΝΤ της τρόϊκα και των λοιπόν νταβατζήδων της ευρωπαϊκής κοινότητας των τραπεζών και του κεφαλαίου.

Η εμφάνιση της εθνικής ομάδας, το " άρωμα" EURO, η ηρεμία και τα χαμόγελα αυτοπεποίθησης των παιχτών με γέμισαν αισιοδοξία. Η εθνική ομάδα ανήκει πλέον στην ελίτ των μεγάλων του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Απο μόνη της σκέψη με έκανε να αισθάνομαι υπερήφανος ως Ελληνας.

Αισθάνθηκα πολύ όμορφα όταν, περιδιαβαίνοντας το χώρο μπροστά απο την έξοδο των αποδυτηρίων του γηπέδου του Ούλεβαλ άκουγα τα επιφωνήματα επιδοκιμασίας και αναγνώρισης του κόσμου κάθε που εμφανιζόταν κάποιο απο τα παιδιά μας. Η εποχή που οι παίχτες μας αποχωρούσαν απο τα γήπεδα κατηφείς και με σκυμμένο το κεφάλι με μόνη συντροφιά τις σκιές έχει περάσει ανεπιστριπτί.

Οι διεθνείς μας δεν φοβούνται να εκτεθούν στα εκτυφλωτικά φώτα της δημοσιότητας, κινούνται με άνεση στα ποδοσφαιρικά σαλόνια έχοντας κερδίσει με το ταλέντο τους την αναγνώριση και τον σεβασμό των αντιπάλων.

Η όλη ατμόσφαιρα μ´ έκανε να αισθάνομαι πολυ όμορφα. Συνέλαβα τον εαυτό μου να ονειρεύεται τις παραλίες του Ριο και της Ιπανίμα και να χαμογελά αυτάρεσκα. Ψυχραιμία, ψέλλισα, τυφλωμένος απο τις φωτεινές πινακίδες απο νέον που καταύγαζαν το χώρο απέναντι απο την έξοδο των αποδυτηρίων του Ούλεβαλ διαφημίζοντας νορβηγικά προϊόντα. Το Ρίο και η Βραζιλία απέχουν μερικές χιλιάδες χιλιόμετρα και περίπου δυο χρόνια περιπλανήσεων στον ευρωπαϊκό χώρο. Απο τη λετονία στη Βοσνία και τη Σλοβακία έως την Λιθουανία και το ΛΙχτενστάϊν. Ας μην ξεχνάμε ότι το ταξίδι έχει την αξία και όχι ο προορισμός. Τα όσα θα ζήσουμε διεκδικώντας την πρόκριση στα τελικά του παγκοσμίου κυπέλλου.

"Η Ιθάκη σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξείδι / Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο / Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια / Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε / Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα / ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν."
Συνάντησα τον Φερνάντο Σάντος στην έξοδο των αποδυτηρίων του Ούλεβαλ. Είχε προηγηθεί μια μικρή περιπλάνηση στους διαδρόμους του γηπέδου του Οσλο όπου είχα χαθεί ψάχνοντας την αίθουσα συνεντεύξεων Τύπου. Ο ομοσπονδιακός τεχνικός χρειάστηκε να με αποσπάσει απο τα χέρια του υπεύθυνου ασφαλείας ο οποίος με ύφος αυταρχικό απαιτούσε να τον ακολουθήσω στην αίθουσα συνεντεύξεων, εκεί όπου υποτίθεται ότι θα μιλούσε ο Σάντος, και από την οποία είχε αποχωρήσει για να μας συναντήσει στη μικτή ζώνη. Βλέποντας το Φερνάντο κινήθηκα προς το μέρος του, ο υπεύθυνοςασφαλείας με υφος εκατό και βάλε καρδιναλίων μου ζήτησε να τον ακολουθήσω, ο κόουτς παρενεβη λέγοντας "είναι δικός μου" γεγονός που μ´ εκανε να νοιώσω υπέροχα, και βρέθηκα να συζητώ μαζί του στη μικτή ζώνη περιμένοντας τους συναδέλφους για τις καθιερωμένες δηλώσεις.

- Ο "amigo" ηταν ήρεμος, χαμογελαστός και ικανοποιημένος. Τον παρακολουθούσα την ώρα που μιλούσε στους συναδέλφους, παρασύρθηκα απο τη δίνη των αναμνήσεων και βρέθηκα στην έξοδο του γηπέδου της Παρτιζάν στο Βελιγράδι. Ηταν τότε που ο Φερνάντο Σάντος είχε αναλάβει την εθνική, στη μετά Ρεχάγκελ εποχή. Σε αγώνα προετοιμασίας για τα προκριματικά του EURO 2012 η εθνική μας τα είχε καταφέρει με αντίπαλο τη Σερβία αποσπώντας ισοπαλία. Συνάντησα τον Φερνάντο στο μισοσκόταδο, ελάχιστα μέτρα απο την έξοδο των αποδυτηρίων. Έδειχνε ανήσυχος και προβληματισμένος. Έδινε την εντύπωση ανθρώπου που φοβάται το μέλλον. Που αμφιβάλλει για το ταλέντο των παιχτών του. Ηταν προφανές οτι η ισοπαλία δεν τον είχε ικανοποιήσει.

"Περίμενα περισότερα απο τους παίχτες" σιγοψιθύρισε για να συμπληρώνει αμέσως μετά."Δεν πειράζει. Θα μας δοθεί η δυνατότητα στην πορεία να βελτιώσουμε πολλά πράγματα. Τα παιδιά διαθέτουν το ταλέντο για κάτι τέτοιο" Η πορεία της εθνικής ομάδας, το αήττητο σερί των 17 συνεχόμενων αγώνων που ξεκίνησε εκείνη τη βραδιά και κυρίως η πανηγυρική πρόκριση και οι εμφανίσεις στα τελικά δικαίωσαν τον Πορτογάλο προπονητή. Ο Φερνάντο Σάντος πίστευε και πιστεύει οτι ο Έλληνας ποδοσφαιριστής διαθέτει τεράστιο ταλέντο και δικαιούται μια μόνιμη θέση στην ελίτ του παγκόσμιου ποδοσφαίρου. Γι αυτό και ανέλαβε την ενική ομάδα.

Το χαμόγελο του Φερνάντο Σάντος, τα γεμάτα αισιοδοξία και αυτοπεποίθηση λόγια του, ο γεμάτος πάθος και αποφασιστικότητα τόνος της φωνής του με επανέφεραν στην πραγματικότητα.Ο κόουτς ολοκλήρωσε τις δηλώσεις του αφήνοντας ορθάνοιχτη την πορτα της εθνικής για όλους τους ταλαντούχους Ελληνες ποδοσφαιριστές μας ευχαρίστησε και κατευθύνθηκε στο αυτοκίνητο που τον περίμενε για να τον μεταφέρει στο ξενοδοχείο του. Ο ομοσπονδιακός προπονητής την επομένη το πρωί θα ταξιδευε με προορισμό την Πορτογαλία.

Το ταξίδι στο όνειρο ξεκίνησε με μεγαλειώδη εμφάνιση και νίκη της εθνικής επί της πανίσχυρης στην έδρα της Νορβηγία με 3-2. Δεν αποκλείεται να ξεκίνησε και το αήττητο σερι των αγώνων μέχρι και την ολοκλήρωση των προκριματικών του παγκοσμίου κυπέλλου του 2014.

Δεν αποκλείεται, επίσης, από το επόμενο ταξιδι ο " dj " της εθνικής ομάδας Κώστας Κατσουράνης να εμπλουτίσει το ρεπερτόριο του με λάτιν μουσικά κομμάτια. Ο ήχος της σάμπα να συνοδεύει τα ταξίδια μας στον ευρωπαϊκό χώρο. Μαζι με τα ακούσματα του Χατζηγιάννη , του Βέρτη, των Ονειράμα, των Βέγκας και του Παντελή Παντελίδη που τελευταία μπήκε στην παρέα μας.
"Συνοδεύομαι μου λές κι εγώ παιδεύομαι, να ξέρεις πόσο χαίρομαι που το ζήσα μαζί σου και αυτό..." Το ταξίδι των 3,5 ωρών απο το Οσλο στην Αθήνα δεν διήρκεσε περισσοτερο απο ... 15 λεπτά. Η τόσο τουλάχιστον μας φάνηκε. Τελικά ο Κώστας και τ´ άλλα παιδιά έχουν τον τρόπο να μας ταξιδεύουν.

Να μας πηγαίνουν μακριά απο το τούνελ της απελπισίας στο οποίο μας έχουν οδηγήσει με ανοίκειο, βίαιο, ανάλγητο τρόπο τα φερέφωνα της τρόϊκας και του ΔΝΤ. Τούνελ στο οποίο επέστρεψα με το που πάτησα το πόδι στο "Ελ. Βενιζέλος" λίγο πριν τις 5 το πρωϊ. Τα πρωτοσέλιδα του Τύπου με προσγείωσαν ανώμαλα στην θλιβερή ελληνική πράγματικότητα. Η χαρά για την μεγαλειώδη εμφάνιση και νίκη της εθνικής ομάδας έσβησε με μιάς. Χάθηκε στο φως μιας ακόμα μαύρης, για τον Έλληνα εργαζόμενο, μέρας.
Δύσκολη για να μην πω αδύνατη η έξοδος απο απο το τούνελ της απελπισίας στο οποίο μας έχουν οδηγήσει, ηθελλημένα η αθέλητα ελάχιστη σημασία έχει τώρα πια, ο Αντώνης, ο Βαγγέλης και ο Φώτης. Οι "σώτοι" της πολιτικής που επικαλούμενοι τη σωτηρία της χώρας συμμετέχουν σε μια πρωτοφανή γενοκτονία του έθνους των Ελλήνων.

Τσου, ρε λάκηδες . Αν είναι τοσο απλά τα πράγματα αφήστε μας, εμάς τους άσχετους και αδαείς , να οδηγηθούμε απο μόνοι μας στην καταστροφή για να γλυτώσετε απο τις Ερινύες. Εντάξει, χωρίς την μαθηματική ακρίβεια τη δική σας γιατί όσο κι αν το παλέψουμε ερασιτέχνες του είδους θα μείνουμε ιδανικοί κι ανάξιοι εραστές των μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων...

Αν η "τριανδρία" ανατρέξει στους αρχαίους ημών προγόνους και μελετήσει για λίγο τα κείμενα θα αντιληφθεί το μέγεθος του εγκλήματος το οποίο διαπράττει. Ιδιαίτερα οι αυτοαποκαλούμενοι σοσιαλιστές και αριστεροί όπως ο Βενιζέλος και ο Κουβέλης θα διακρίνουν, υποθέτω,το τι κοινό έχουν με τις ... ιερόφουλες της αρχαιότητας.

Πηγή: pamesports.gr

Εθνική Ελλάδας