Ξεπέρασε τα ατοπήματα των πολιτικών , των δικαστικών, των πανεπιστημιακών και γενικότερα των πολιτών που «εκτρέπονται» και κτύπησε τους ολυμπιονίκες, ίσως για να διατηρηθεί ο Ολυμπισμός καθαρός και αλώβητος και να εξακολουθήσουν οι Ολυμπιακοί Αγώνες να αποτελούν τον «κράχτη» σεβασμού και εκτίμησης της Ελλάδας από τους εταίρους της . Σπεύδω να διευκρινίσω ότι υπερασπίζομαι κάθε ετερότητα και θεωρώ ότι οι ολυμπιονίκες όχι μόνον δεν έχουν το αλάθητο αλλά και θα πρέπει να τιμωρούνται παραδειγματικά όταν αβασάνιστα γίνονται υπέρμαχοι φυλετικών διακρίσεων, καθώς οι Ολυμπιακοί Αγώνες στηρίζονται πάνω από όλα στην ισότητα φυλών και πολιτισμών.

Οφείλουν οι μεγάλοι αυτοί αθλητές να συνειδητοποιήσουν τη θέση τους στη χώρα τους και στη διεθνή κοινότητα και να εκτιμήσουν την ιδιαιτερότητα του αθλητή των Ολυμπιακών Αγώνων. Για να το επιτύχουν όμως αυτό θα πρέπει, πιστεύω, και η Πολιτεία να τους προσφέρει την ανάλογη Παιδεία με βάση τις αρχές που συνθέτουν το ολυμπιακό πνεύμα, δηλαδή, το ιδεώδες της έντιμης προσπάθειας και της ευγενούς άμιλλας και με στόχο τη διαμόρφωση μιας προσωπικότητας ικανής να αντιμετωπίζει την παγκόσμια κοινωνία. Οι αθλητές των Ολυμπιακών Αγώνων προβάλλονται ως παγκόσμια πρότυπα λόγω, κυρίως, αυτής της προσωπικότητας σε συνδυασμό φυσικά με την αθλητική τους επίδοση . Και η Παιδεία αυτή, δυστυχώς, στον τόπο μας δεν προσφέρεται. Το κάθε ταλέντο τραβά το δρόμο του απαίδευτο και εγκαταλελειμμένο από την Πολιτεία, και όταν παρεκτραπεί με οποιονδήποτε τρόπο, δέχεται αβασάνιστα την καταδίκη.

Είναι μεγάλη υποκρισία όταν η ίδια η Πολιτεία αδυνατεί να προστατεύσει τους πολίτες από τα ρατσιστικά φαινόμενα να τιμωρεί τόσο ανάλγητα μια νέα χαρισματική αθλήτρια. Η περίπτωση της Βούλας Παπαχρήστου είναι μία από τις πολλές ελληνικές αλλά και ξένες –πώς να ξεχάσουμε τις ανθελληνικές εκρήξεις ευρωπαίων αθλητών- απρεπείς και ανάρμοστες για ολυμπιονίκες, συμπεριφορές. Η Παπαχρήστου έπρεπε να τιμωρηθεί για την υιοθέτηση και διάδοση του αισχρού χιούμορ, αλλά πρώτα έπρεπε να κριθεί, να απολογηθεί για την πράξη της και οι κρίνοντες να λάβουν υπόψη τους τη σοβαρή έλλειψη της παιδείας, που αναφέρθηκε, καθώς και την έκφραση συγγνώμης από την αθλήτρια και να της καταλογίσουν στη συνέχεια την ανάλογη ποινή.

Πριν κλείσουμε την πόρτα στους νέους ανθρώπους , την πόρτα που με την αξία τους και το έμφυτο χάρισμα άνοιξαν μόνοι τους, πριν διαγράψουμε τις θυσίες τους για τη συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες , πριν τους αφήσουμε εκτεθειμένους και απροστάτευτους στα νύχια μιας κοινωνίας ανάλγητης και μιας Πολιτείας ανοργάνωτης, ας σκεφθούμε τι οφείλουμε εμείς οι μεγάλοι και έμπειροι στη νέα γενιά που μας ακολουθεί.

Τα «τιτιβίσματα» των αθλητών που πρωταγωνίστησαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου είναι προϊόν έλλειψης αγωγής και παιδείας. Ας μη λησμονούμε ότι στην έννοια του Ολυμπισμού, όπως τον όρισε ο εμπνευστής του Πιερ ντε Κουμπερτέν, εμπεριέχεται μια ηθική και παιδαγωγική διάσταση. Όμως, και το Διαδίκτυο έδωσε τον δικό του «ολυμπιακό αγώνα» έξω από το πνεύμα του Ολυμπισμού και μέσα στην αντίληψη των καιρών που χαρακτηρίζονται από την έλλειψη αρχών και αξιών. Θα πρέπει, πιστεύω, στο μέλλον το φαινόμενο αυτό να προβληματίσει τους διοργανωτές των Αγώνων, ώστε η πολύτιμη κατάκτηση του Διαδικτύου να μην αποκτά ανεξέλεγκτα επικίνδυνες για την κοινωνία διαστάσεις. Η Αγγλία φέτος «ξεφάντωσε» με την ευκαιρία διοργάνωσης των Ολυμπιακών Αγώνων, και το ξεφάντωμα αυτό ήταν έξω και μακριά από την ιδέα και τα ιδεώδη των σημαντικότερων πανελλήνιων αθλητικών αγώνων της αρχαιότητας. Το τελετουργικό έναρξης των Αγώνων «χώρεσε» όλη την ιστορία της Αγγλίας, την βασίλισσα Ελισάβετ, τον Τζέιμς Μποντ, τον Μίστερ Μπιν, ολίγον Σαίξπηρ και πολύ «εθνικό σύστημα υγείας». Η τελετή λήξης των Αγώνων αίσια και αρμονικά συνδεδεμένη με εκείνη της έναρξης πρόσφερε στους θεατές ενός κατάμεστου σταδίου ένα πάρτι μουσικό, που γέμισε τους Βρετανούς χαρά και αυτοπεποίθηση. Το υπερθέαμα του Ηνωμένου Βασιλείου της Μεγάλης Βρετανίας δεν μπόρεσε να κρύψει το εφετζίδικο και εμπορικό πνεύμα των διοργανωτών, το οποίο συνδυάστηκε με την αμίμητη -κατά την τελετή έναρξης δήλωση- ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες στο Λονδίνο νιώθουν σαν στο σπίτι τους. Εξάλλου και οι Τούρκοι φίλοι μας είχαν την έμπνευση να προτείνουν τη μεταφορά της Ολυμπιακής φλόγας στη χώρα τους !

Τύχη αγαθή, κατά την τελετή λήξης, επικράτησαν η γνώση και η σύνεση και επεστράφησαν στην Ελλάδα …τα εύσημα των Ολυμπιακών Αγώνων.

Σκέπτομαι, θλίβομαι και αναρωτιέμαι μήπως εμείς οι Νεοέλληνες που απαρνηθήκαμε τις αρχές και τις αξίες των προγόνων μας, δίνουμε το δικαίωμα στις ξένες κυβερνήσεις να σκέφτονται την απομάκρυνση των Ολυμπιακών Αγώνων από το πνεύμα , τα ιδεώδη και τους στόχους τους ακόμη και από την ιστορική κοιτίδα τους. Αν έτσι το…απαιτούν οι καιροί …τον κακό μας τον καιρό συμπατριώτες !

* Η Καθηγήτρια Στέλλα Πριόβολου, είναι πρόεδρος του Τμήματος Ιταλικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και τ.ειδική γραμματέας ΥΠΕΠΘ.

Πηγή: aixmi.gr

Ολυμπιακοί Αγώνες