Γράφει ο Κώστας Κουκουλάς.
Αν στη Λετονία η κίνηση ματ του Σάντος ήταν να βγει ο Μήτρογλου και να μπει ο Σαμαράς προκειμένου η Εθνική να φέρει τα πάνω κάτω, χθες η είσοδος του «πιστολέρο» αντί του Μανιάτη ήταν αυτή που έκρινε σε μεγάλο βαθμό την εύκολη -παρά το φτωχό 2-0- νίκη επί της Λιθουανίας.
Ο Σάντος, λες και το έχει... τάμα, έκανε την αλλαγή στο 46ο λεπτό όπως και πριν από μερικές ημέρες, και η Εθνική που είχε πετάξει στα σκουπίδια ακόμα ένα πρώτο ημίχρονο έφτασε τελικά στο τρίποντο. Πάλι πετυχαίνοντας δύο γκολ (το ταβάνι με τον Πορτογάλο στον πάγκο είναι τα 3), χάνοντας πάλι αρκετές ευκαιρίες, αλλά δείχνοντας ότι είναι ικανή να παίξει καλό ποδόσφαιρο.
Η Εθνική αυτή (το έχουμε πει πολλές φορές) έχει μέλλον, γιατί έχει στις τάξεις παιδιά με μέλλον. Την Παρασκευή ήταν ο Φορνούνης που ξεχώρησε, χθες τη σκυτάλη πήρε ο Νίνης. Ο παίκτης της Πάρμα έδωσε στο δεύτερο ημίχρονο -έπειτα από αρκετό καιρό, είναι αλήθεια, προσωπικής ποδοσφαιρικής ανομβρίας- ρεσιτάλ. Πέτυχε ένα πολύ ωραίο τέρμα, έφτιαξε ένα ακόμα καλύτερο σε συνδυασμό με τον Μήτρογλου, πήρε ουσιαστικά στις πλάτες του όλη την ομάδα. Τον ακολούθησε ο επιθετικός του Ολυμπιακού, που στο διάστημε που έπαιξε χρίστηκε σκόρερ, ενώ είχε και ένα δοκάρι.
Σίγουρα αντίπαλοι όπως η Λετονία και πολύ περισσότερο η Λιθουανία δεν μπορούν να χαρακτηριστούν ανυπέρβλητα εμπόδια στο δρόμο που οδηγεί στη Βραζιλία. Ομως με τα πιο δύσκολα να ακολουθούν -η Βοσνία έχει επίσης δύο νίκες αλλά με 12 γκολ και η Σλοβακία- κάθε πόντος είναι πολύτιμος. Πόσο δε οι έξι που έχει ήδη η ομάδα, που άλλωστε αποτελούσαν και τον στόχο της σε αυτά τα δύο ματς.
Πηγή: Goal