Αυτό που ξέρω είναι ότι στην Ελλάδα μπορεί να τα δεις όλα: ο κόσμος μοιάζει να έχει εκπαιδευτεί για να μη θυμάται τίποτα. Ομολογώ ότι καιρό τώρα δεν νιώθω κατάπληξη για τίποτα, ούτε καν για το γεγονός ότι τρία χρόνια μετά τη φυγή του από την ΕΠΟ ο Βασίλης Γκαγκάτσης εμφανίζεται να διεκδικεί την προεδρία της. Χωρίς αιδώ και με τεράστιο θράσος.
 
Υπάρχει περίπτωση να ξαναβγεί πρόεδρος την ΕΠΟ ο Γκαγκάτσης; Μου μοιάζει αδιανόητο. Οσο κι αν το εκλογικό σώμα είναι πολύ μικρό -για το Δ.Σ. της ΕΠΟ δεν ψηφίζουν οι ομάδες, όπως βλακωδώς κάποιοι πιστεύουν, αλλά μόνο οι Ενώσεις των Ποδοσφαιρικών Σωματείων της χώρας- εντούτοις πιστεύω ότι θα πρυτανεύσει η λογική και η σύνεση: όσα ταξίδια και να έχουν κάνει μαζί του οι πρόεδροι των Ενώσεων αποκλείεται να μη θυμούνται την οικονομική δυστυχία στην οποία ο πρώην πρόεδρος τους οδήγησε. Μπορεί σήμερα να μην υπάρχει ο Γιώργος Ορφανός στο Υφυπουργείο Αθλητισμού, δηλαδή αυτός που κάποτε τους έκοψε όλα τα λεφτά, μπορεί ο Γιάννης Ιωαννίδης να είναι υπέρ των συναινέσεων και όχι των οικονομικών στραγγαλισμών, όμως το ρίσκο να επανέρθουν με τον Γκαγκάτση οι μέρες των τσακωμών με το κράτος παραμένει τεράστιο κι αυτό οι εκπρόσωποι των Ενώσεων το γνωρίζουν. 
 
Έφυγε
 
Γιατί έφυγε πριν από τρία χρόνια ο τότε πανίσχυρος πρόεδρος; Για ένα λόγο: όπως τότε είπε, είχε μπροστά του ένα δικαστικό Γολγοθά. Ο πρόεδρος μιας Ομοσπονδίας δεν μπορεί να κουβαλάει στην πλάτη κατηγορίες για υπεξαιρέσεις και πλαστογραφίες, ούτε είναι δυνατόν να ξημεροβραδιάζεται στα δικαστήρια. «Ξέπλυνε» ο Γκαγκάτσης το όνομά του και ξαναεμφανίστηκε; Δεν το νομίζω. Η δικογραφία, ας πούμε, που αφορά τις δοσοληψίες με τον Πασχάλη Παπαδόπουλο για τα τηλεοπτικά είναι σαν αυτή του Ακη Τσοχατζόπουλου! Επίσης υπάρχει αμετάκλητη πλέον απόφαση καταδίκης του για τα έτη 2005, 2006, 2007 και 2008 για φοροδιαφυγή: ο Αρειος Πάγος έκρινε ότι εν γνώσει του υπέβαλε ανακριβείς δηλώσεις για τα περιουσιακά του στοιχεία! Είναι δυνατόν άνθρωπος με αμετάκλητες καταδίκες να εμφανίζεται σήμερα ως υποψήφιος να αναλάβει την ΕΠΟ και να διαχειριστεί χρήματα; Τι θα ισχυριστεί; Οτι δεν καταλάβαινε τι δήλωνε στην Εφορία και ότι έχει μειωμένη αντίληψη; 
 
Πανηγύρια
 
Ακόμα πάντως και η μειωμένη αντίληψη είναι μικρότερο πρόβλημα από την ίδια την προηγούμενη θητεία του. Ο Γκαγκάτσης κατάφερε κάτι τρομακτικό: να πετάξει στα σκουπίδια την εθνική ευφορία που προκάλεσε η πρωτιά της Εθνικής στο Euro -αυτό αποτελεί το μεγαλύτερο έγκλημα σε βάρος του ποδοσφαίρου μας. Ως πρόεδρος της ΕΠΟ σκόρπισε εκείνο το απίστευτο συναίσθημα σε χρόνο-ρεκόρ: η Ομοσπονδία του δεν κατάφερε να εκπονήσει κάποιο σοβαρό πρόγραμμα αξιοποίησης εκείνης της χρυσής ευκαιρίας, ο ίδιος άρχισε να τσακώνεται με το κράτος οδηγώντας τις Ενώσεις σε μαρασμό, τα επαγγελματικά πρωταθλήματα παρέμειναν βουτηγμένα στην κακοπιστία, η ΕΠΟ συνέχισε να βαρύνεται με κατηγορίες κακοδιαχείρισης και υποψίες σκανδάλων. Το μόνο που απέμεινε από το 2004 ήταν γηπεδάκια με πλαστικό χόρτο που προπονητές σήμερα χαρακτηρίζουν «άθλια και επικίνδυνα» για τη σωματική ακεραιότητα των παιδιών. Α, να μην ξεχάσω και το πανηγύρι της περιφοράς του Κυπέλλου στην επαρχία και τα 20 ευρώ που ο κόσμος έπρεπε να πληρώσει για να το σηκώσει: πάλι καλά που δεν το έμαθαν στην ΟΥΕΦΑ, γιατί θα μας το έπαιρναν πίσω! 
 
Θυμάμαι
 
Δεν νομίζω ότι υπάρχει χώρα στη Γη που θα ξαναεμφανιζόταν να διεκδικήσει αξιώματα ο Γκαγκάτσης. Κανονικά θα έπρεπε να έχει ανάψει λαμπάδα στην Παναγία (ή στον Πιλάβιο που δεν φώναξε το ΣΔΟΕ στην ΕΠΟ), ώστε να μπορεί να κυκλοφορεί ελεύθερος. Δεν ξέρω τι είναι αυτό που τώρα υπόσχεται -δεν ξεχνάω όμως τι προηγήθηκε. Θυμάμαι το σόι του στην ΕΠΟ (πεθερά, γυναίκα, κουνιάδο κ.λπ.), θυμάμαι τις δηλώσεις ότι «η διαιτησία είναι γάγγραινα» (λες και γι' αυτό υπήρχε κάποιος άλλος περισσότερο υπεύθυνος), θυμάμαι τα κολλητιλίκια και το άδειασμα του Θωμά, θυμάμαι κουμπάρους του να ανεβαίνουν τρένο τις κατηγορίες, θυμάμαι τους πανηγυρισμούς στη σουίτα του Κόκκαλη, θυμάμαι την ένοχη αμηχανία του όταν ο Πατέρας τον έκραζε, θυμάμαι την τρομοκρατία των δημοσιογράφων και τις αγωγές (τις οποίες ΟΛΕΣ τις έχασε), θυμάμαι το υπέροχο εκείνο ξεφωνητό με το οποίο τον υποδέχτηκαν στην επιστροφή από την Πορτογαλία διακόσιες χιλιάδες άνθρωποι στο Καλλιμάρμαρο, που τον αποδοκίμασαν με το κύπελλο του πρωταθλητή στα χέρια. Αν είχε λίγο φιλότιμο έπρεπε από τότε να έχει πάει σπίτι.
 
Επιτυχία
 
Δεν γνωρίζω τον Γιώργο Σαρρή -από τα λίγα που ξέρω τον θεωρώ έντιμο άνθρωπο. Το να διοικήσεις το τέρας που λέγεται ΕΠΟ είναι πολύ δύσκολο. Του εύχομαι καλή επιτυχία. Δεν έχει αντίπαλο….
 
Ωραίοι οι νέοι
 
Ο Νίνης, μπαίνοντας από δεξιά, βρήκε το γκολ που άνοιξε την κλειστή -πλην όμως αργή άμυνα των Λιθουανών: όταν ο Σάντος του άλλαξε πτέρυγα, έμοιαζε μια χαρά παίκτης ενώ στο πρώτο ημίχρονο στ’αριστερά ταλαιπωρούσε την μπάλα. Ο Μήτρογλου σε συνεργασία  μες τον πρώην παίκτη του ΠΑΟ μπούκαρε λίγα λεπτά πάλι από δεξιά (από την αδύναμη πλευρά των φιλοξενούμενων) κι έκανε το 2-0: η συνεργασία των δύο θύμισε τις ωραίες τους μέρες στην Εθνική Νέων του Νιόπλια. Όταν οι Λιθουανοί επιχείρησαν να γίνουν απειλητική, ο Παπασταθόπουλος και ο Κυριάκος Παπαδόπουλος, καθάρισαν με ευκολία στα μετόπισθεν. Στο τέλος κανείς δεν θυμόταν την αργή ανάπτυξη του πρώτου ημιχρόνου και τα χαμένα γκολ του κουρασμένου Γκέκα (που δεν έκανε προετοιμασία): όλοι μιλούσαν για τους μικρούς, οι οποίοι την Τρίτη πραγματικά είχαν την τιμητική τους. Αυτοί και ο φορμαρισμένος Σπυρόπουλος ήταν οι καλύτεροι σε μια νίκη διαδικαστική, που έπρεπε να είναι πιο μεγάλη.
 
Μπράβο στους μικρούς λοιπόν και στον Σάντος, που σιγά σιγά τους εντάσσει όλους και τους μεταμορφώνει σε πρωταγωνιστές: προσοχή όμως, ας τους κρατήσουμε στο έδαφος, θυμίζοντας ότι τα δύο πρώτα εμπόδια ήταν χαμηλά-τα ματς με τους Σλοβάκους και κυρίως με τους Βόσνιους θα έχουν κι άλλες απαιτήσεις. Οι μικροί είναι χαρισματικοί- σύντομα θα έχουν μπροστά τους ματς για να μας αποδείξουν ότι έγιναν άντρες.
 
Η Εθνική του δεύτερου ημιχρόνου ήταν ορθολογική, σωστά στημένη και παίζοντας με δύο κυνηγούς βρήκε λύσεις.
 
Αυτή του πρώτου υπέφερε από την αστοχία του Γκέκα, τις κακές πάσες του Κατσουράνη, τις υπερβολές του Τοροσίδη και τη λάθος χρησιμοποίηση του Μανιάτη, που δεν μπορεί να γίνει και έξω δεξιά. Αν στη Λετονία τη νίκη έδωσε η εμπειρία, αυτή τη φορά οι μικροί καθάρισαν για τους παλιούς. Σε ένα μήνα όμως  θα χρειάζονται όλοι.
 
Campione 
 
Ζει μεγάλες στιγμές ο μικρός Δώνης στη Γιουβέντους. Είναι γνωστό ότι απόντων των πολλών διεθνών ο Κόντε τον δοκίμασε με την πρώτη ομάδα και έμεινε εντυπωσιασμένος από την εμφάνισή του. Ομως το πράγμα δεν σταματάει εκεί: ο κόουτς της Γιούβε σύμφωνα με ιταλικά δημοσιεύματα θέλει να τον ανεβάσει από τώρα στην πρώτη ομάδα ώστε να του δώσει χρόνο συμμετοχής στο Καμπιονάτο σε χρόνο-ρεκόρ! Ζήτησε μάλιστα να δεσμεύσουν τον μικρό με κανονικό επαγγελματικό συμβόλαιο διότι, όπως είπε στους συνεργάτες του, «όποιος τον δει να παίζει, θα προσπαθήσει να μας τον αρπάξει». 
 

Πηγή: Sportday

Γκαγκάτσης ΕΠΟ