Τελικά η απάντηση στο ερώτημα για το αν η ΑΕΚ θα μπορούσε να υποστηρίξει ένα τέτοιο πρωτοφανές για τα δεδομένα της και τα δεδομένα του ελληνικού ποδοσφαίρου πρότζεκτ με πιτσιρίκια, που θα χρειάζονταν λογικά πολύ χρόνο για να γίνουν ομάδα και μέχρι τότε θα έμπαιναν ακόμα και στην περιπέτεια της παραμονής στην κατηγορία, ήρθε πολύ γρήγορα. Δεν χρειάστηκαν παρά οι πέντε πρώτες αγωνιστικές…

Και το εκπληκτικό της όλης υπόθεσης, που αποδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο πόσο έτοιμο είναι το ελληνικό ποδόσφαιρο για κάτι τέτοιο (που σε τελική ανάλυση δεν ήταν επιλογή αλλά αναγκαστική συνθήκη), είναι ότι η ΑΕΚ δεν άλλαξε μόνο προπονητή που σε τελική ανάλυση είναι συνηθισμένο να πληρώνει τη νύφη.

Η ΑΕΚ άλλαξε προπονητή, πρόεδρο, τεχνικό διευθυντή και γενικό αρχηγό… Και αν η Superleague μπορούσε να τροποποιήσει παρανόμως για μία ακόμα φορά τους κανονισμούς το πιθανότερο είναι ότι θα άλλαζε και ολόκληρη την ομάδα!

Το ζητούμενο βεβαίως για την ΑΕΚ δεν είναι τόσο οι φυσιολογικές για το ελληνικό ποδόσφαιρο αλλαγές και η τροποποίηση των πλάνων που ποτέ δεν τηρούνται και ουδέποτε έχουν φτάσει μέχρι την τελική τους ολοκλήρωση.

Τέσσερις ήττες σε πέντε αγωνιστικές είναι πολλές για μία ΑΕΚ ασχέτως αν μέχρι τον περασμένο Αύγουστο κανείς δεν ήξερε αν θα υπάρχει, κάτι που ούτε σήμερα είναι δεδομένο. Αλλάζουμε και προχωράμε από την αρχή. Μέχρι την επόμενη αρχή. Η ιστορία της ΑΕΚ τα τελευταία χρόνια είναι άλλωστε γεμάτη από νέα ξεκινήματα. Πρέπει να είναι η μοναδική ομάδα που μόνο ξεκινάει και ποτέ δεν τερματίζει…

Το ζητούμενο για την ΑΕΚ είναι ποιος τελικά κυβερνά αυτή την ομάδα; Ποιος την διοικεί; Ποιος κάνει κουμάντο; Ποιος παίρνει τις αποφάσεις; Ποιος είναι ο ισχυρός παίκτης και ποιος όχι; Ποιος είναι μπροστά και ποιος κρύβεται πίσω από τις κουρτίνες;

Γιατί είναι τελείως διαφορετικό μία μεγάλη ομάδα να διανύει μία δύσκολη περίοδο στην ιστορία της και τελείως διαφορετικό μέσα σ' όλα να διαδραματίζεται και θέατρο σκιών, χωρίς ο οπαδός της να μπορεί να καταλάβει πλέον ποιος είναι ο υπεύθυνος και σε ποιον πρέπει να καταλογίσει τις ευθύνες…

Ο κυνικός, άκομψος και στο τέλος – τέλος αισχρός τρόπος με τον οποίο αναγκάστηκε ο Θωμάς Μαύρος να τεθεί στο περιθώριο, αν και θεωρητικά πρόεδρος αυτής της ομάδας με αποφασιστικές αρμοδιότητες, αυτό που καταδεικνύει είναι ένα παραμύθι χωρίς τέλος και χωρίς όνομα… Ένα παραμύθι που μαρτυρά ότι οι αιτίες του κακού σε αυτή την ομάδα είναι πιο βαθιές από τα πουκάμισα του Μαύρου, τις επιλογές του Τσιάρτα, το κοουτσάρισμα του Βλάχου και τις ικανότητες των νεαρών παιδιών που στελεχώνουν αυτή την ομάδα.

Αυτό που φαίνεται ξεκάθαρα είναι ότι ο Θωμάς Μαύρος, που βγήκε ξαφνικά στο προσκήνιο και σίγουρα χάλασε τη μαγιά όσων θέλουν ακόμα και σήμερα να μην φαίνονται αλλά να κάνουν το κουμάντο σε μία τόσο μεγάλη ομάδα, τελικά χρησιμοποιήθηκε ως κατ' επίφαση πρόεδρος για να περάσουν τα δύσκολα και όταν είχε επιτελέσει την αποστολή του (να «καθαρίσει» την μπουγάδα και με τη στήριξη του κόσμου να μπορέσει η ΑΕΚ να κάνει το επόμενο βήμα προσαρμοζόμενη στις πενιχρές πλέον δυνατότητές της) πετάχτηκε σαν στυμμένη λεμονόκουπα.

Αυτό που αποδείχτηκε είναι ότι υπήρχαν δύο ΑΕΚ. Η ΑΕΚ του Μαύρου που ήταν η ιδανική για να περάσει στον κόσμο και η ΑΕΚ των μετόχων και των υπολειμμάτων τους, ένα ΔΣ που απαρτίζεται από κάποιους που έχουν αυτοανακηρυχθεί παράγοντες και για τους οποίους ο Μαύρος ήταν ταυτόχρονα και κάλυψη αλλά και εμπόδιο.

Κράτησαν την κάλυψη και όταν τους δόθηκε η ευκαιρία στο πρόσωπο του Βαγγέλη Βλάχου και με την αναμονή της έλευσης Βιντιάδη, «τελείωσαν» και με το υψηλό εμπόδιο. Οι ισχυρές προσωπικότητες κάνουν κακό σε όσους έχουν μικρύνει την ΑΕΚ ή σε όσους θέλουν να έχουν λόγο σε μία μικρή ΑΕΚ.

Μην γελιέστε… Για τους μετόχους της ΑΕΚ ο Θωμάς Μαύρος αποτέλεσε ένα ξαφνικό εμπόδιο από το πουθενά. Ένα ξεχωριστό κομμάτι στην ιστορία αυτής της ομάδας, που ξεφύτρωσε… εκεί που δεν τον έσπειραν και που σίγουρα δεν τον περίμεναν. Και τους είπε πολύ απλά: «Η αφήστε με να κάνω κουμάντο ή να φύγω και να έρθετε εσείς πίσω για να πληρώσετε τα χρέη σας». Ε, λοιπόν, ούτε τον Μαύρο άφησαν να έχει το κουμάντο, ούτε τις υποχρεώσεις τους ανέλαβαν. Για μία ακόμα φορά τη… σκαπούλαραν!

Από την άλλη πλευρά ο Μαύρος δεν θα μπορούσε να παίξει το ρόλο ενός Αδαμίδη ή ενός Θανόπουλου. Γιατί ο Μαύρος δεν θα μπορούσε εύκολα να κουλαντριστεί προς τα εκεί που επιθυμούσαν, αλλά θα ήθελε να έχει λόγο. Με σωστές ή λάθος αποφάσεις και επιλογές δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία. Ποιος νοιάζεται… Το πρόβλημα είναι ότι δεν θα μπορούσε να κάνει τον… καραγκιόζη στο θέατρο σκιών της ΑΕΚ. Το πρόβλημα είναι ότι ο Μαύρος είναι υπαρκτός, ο Μαύρος θυμίζει κάτι από τα περασμένα μεγαλεία αυτής της ομάδας, ο Μαύρος αποτελεί κομμάτι της ιστορίας της και όλα αυτά τα ανθρωπάκια σήμερα είναι και αύριο δεν θα τα θυμάται κανείς!

Ο Μαύρος τελικά έγινε με πολύ έντεχνο τρόπο ένας ακόμα κρίκος στην αλυσίδα των χαμένων… μορφών! Η ΑΕΚ «έκαψε» τον Νικολαϊδη (πέρα από τη δική του μεγάλη χαμένη ευκαιρία εξαιτίας των λαθών του, αν και εκείνος είχε τον πρώτο λόγο), τελείωσε με συνοπτικές διαδικασίες έναν Μανωλά, έχει προλάβει από το 1998 να στείλει στην εφεδρεία τον τεράστιο Λάκη Νικολάου, έχει απενεργοποιήσει μετά και τη δεύτερη καταδικασμένη σε αποτυχία επιστροφή τον… ξεπερασμένο Μπάγεβιτς, αλλά τουλάχιστον διαθέτει… Original και Supporters!

Mπορεί επικοινωνιακά σε μεγάλο βαθμό τα πράγματα να είναι ελεγχόμενα στο πλαίσιο ότι ακόμα κι αυτή η μικρή πίτα έχει κάποια κομμάτια που μοιράζονται για να γίνεται παιχνίδι, μπορεί το μεγαλύτερο κομμάτι του υγιώς σκεπτόμενου κόσμου αυτής της ομάδας να απέχει αηδιασμένο, μπορεί η ΑΕΚ να κινδυνεύει να γίνει ένα κλειστό club και να περιοριστεί στην γραφική της καθημερινότητα, μπορεί να είναι καταδικασμένη σε… αυτοπεριορισμό γιατί μόνο έτσι μπορεί να την ελέγχουν κάποιοι ανύπαρκτοι, αλλά το κοκτέιλ γίνεται ολοένα και πιο επικίνδυνο.

Και αν βεβαίως υπάρξει η λύση Βιντιάδη και αν η συγκεκριμένη προοπτική αποδειχθεί (πολύ σύντομα θα φανεί) επαρκής ή και σωτήρια για την επόμενη μέρα της ΑΕΚ και αν υπάρξουν οι στοιχειώδεις προϋποθέσεις για να βγει από το τούνελ, τα πράγματα θα πάρουν το δρόμο τους.

Ούτως ή άλλως ο Θωμάς Μαύρος δεν φαίνεται να υπήρχε στα σχέδια των νέων επενδυτών και σε τελική ανάλυση κανείς δεν μπορεί να επιβάλλει σε έναν… πραγματικό επενδυτή ποιους ανθρώπους θα έχει δίπλα του. Οποιος πληρώνει, δικαιούται απόλυτα να έχει τον πρώτο λόγο. Η ΑΕΚ είναι ιστορία αλλά και εταιρεία. Το πρόβλημα δεν είναι με όσους την αντιμετωπίζουν σαν ιστορία ή σαν εταιρεία. Το πρόβλημα υπάρχει με όσους κινούνται ενδιάμεσα…

Αν από την άλλη πλευρά η λύση Βιντιάδη αποδειχθεί μία απλή παράταση ζωής του σημερινού σαθρού καθεστώτος στο στυλ… «τι λέτε, ρε, που θα ελέγξουμε τον Βιντιάδη;», τότε θα παραμείνει το ερώτημα για το ποιος… «κυβερνά αυτή την ομάδα;». Και τότε οι… Μαύροι θα έχουν τελειώσει.

Και το ερώτημα είναι πόσους θα προλάβει να σώσει ο Ανδρέας Δημητρέλος στα διαλείμματα μετά τα πήγαιν-έλα στην εφορία…

Πηγή: sentragoal.gr

Μαύρος Superleague