Όταν απογειώθηκε το "Φάντομ" (BINTEO)

Το προσωνύμιο «Φάντομ», το οποίο ακόμα και σήμερα χρησιμοποιούμε για τον διεθνή τερματοφύλακα, βγήκε εκείνη τη βραδιά. Έκπληκτοι από τις εντυπωσιακές αποκρούσεις του οι Δανοί, τον παρομοίασαν με τα γνωστά μαχητικά αεροπλάνα, χωρίς πιθανόν να γνωρίζουν ότι βρέθηκε στον δρόμο τους από θέλημα… της μοίρας!

Είναι άλλη μία από αυτές τις ωραίες ιστορίες του ποδοσφαίρου. Μέχρι το καλοκαίρι του ’80 ο Σαργκάνης αγωνιζόταν στην Καστοριά. Είχε ήδη κάνει αισθητή την παρουσία του, αλλά, ως συνήθως, όταν παίζεις σε επαρχιακή ομάδα που μάχεται για τη σωτηρία της, είναι σχεδόν αδύνατο να κληθείς στην Εθνική. Ακόμα κι αν κατακτήσεις το Κύπελλο, όπως κατάφεραν οι «γουναράδες» εκείνη τη χρονιά. Τότε, όμως, ήρθε για τον Σαργκάνη η μεταγραφή στον Ολυμπιακό. Και η τύχη του άλλαξε.

Δεν ήταν όμως μόνο αυτό το παιχνίδι της μοίρας. Ο Αλκέτας Παναγούλιας κάλεσε μεν τον Σαργκάνη για το ματς της Κοπεγχάγης, το πρώτο για τα προκριματικά του Μουντιάλ του ’82, αλλά δεν τον προόριζε για βασικό. Πρώτη επιλογή ήταν ο σαφώς πιο έμπειρος Λευτέρης Πουπάκης του ΟΦΗ, ο οποίος είχε παίξει λίγους μήνες νωρίτερα και σε ένα ματς του Euro ’80. Όμως, στην τελευταία προπόνηση πριν το ματς με τους Δανούς, ο Πουπάκης τραυματίστηκε σοβαρά στο γόνατο και τέθηκε νοκ άουτ.

Ο Παναγούλιας φώναξε εσπευσμένα από την Αθήνα τον Βασίλη Κωνσταντίνου, αλλά είχε πάρει ήδη την απόφαση να εμπιστευθεί τον Σαργκάνη, ο οποίος μπορεί να μην είχε εμπειρίες από διεθνή παιχνίδια, αλλά δεν ήταν και κανένα… νιάνιαρο. Στα 26 του, είχε ήδη αρκετές παραστάσεις από παιχνίδια κόντρα σε μεγάλους αντιπάλους, όπως αναμενόταν να είναι εκείνο με τους Δανούς. Έτσι, ο Παναγούλιας ανακοίνωσε ότι θα ήταν εκείνος ο βασικός γκολκίπερ, από το βράδυ της παραμονής.

Και δικαιώθηκε. Ο Σαργκάνης όχι μόνο δεν… μάσησε, αλλά έπιασε τα άπιαστα εκείνο το βράδυ. Ειδικά η απόκρουση στο κοντινό σουτ του Σίμονσεν στο 71’ έχει μείνει στην ιστορία. Αλλά η συνολική εμφάνισή ήταν τόσο επιβλητική, ώστε να σταθεί αρκετή για να τον καθιερώσει κάτω από τα δοκάρια της Εθνικής για την επόμενη δεκαετία. Και να αναγκάσει τον μεγάλο Σίμονσεν να πει: «Από μικρό παιδί μέχρι σήμερα, ποτέ δεν είδα τέτοιο τερματοφύλακα σαν τον Σαργκάνη! Με άφησε κατάπληκτο το σουτ που έπιασε στο 71’. Τότε πίστεψα ότι δεν είχαμε ελπίδες με τέτοιον τερματοφύλακα κάτω από τα δοκάρια της Ελλάδας».

Η εμφάνιση του Σαργκάνη επισκίασε ακόμα και τον σκόρερ, τον ούτως ή άλλως σεμνό Ντίνο Κούη, ο οποίος με ένα δυνατό φάουλ στο 50’ (η μπάλα κόντραρε στο τείχος και άλλαξε ελαφρά πορεία) πέτυχε το γκολ που χάρισε τη μνημειώδη νίκη στην Εθνική. Μία Εθνική, η οποία δεν έπαιξε όλο άμυνα εκείνο το βράδυ. Κοίταξε στα μάτια τους Δανούς, είχε δοκάρι στο 8’ με τον Γιώργο Κωστίκο και σίγουρα κυνήγησε την τύχη της, μέχρι αυτή -με τη συνδρομή του Σαργκάνη- να της χαμογελάσει.

Δανία - Ελλάδα 0-1

(50’ Κούης)

Δανία (Ζεπ Πιόντεκ): Κβιστ, Ράσμουσεν, Μ. Όλσεν, Ζίγκλερ, Γιέργκεν, Πέτερσεν (59’ Νίλσεν), Άρνεσεν, Λέρμπι, Σίμονσεν, Γιένσεν (74’ Μπάστρουπ), Έλκιερ.

Ελλάδα (Αλκέτας Παναγούλιας): Σαργκάνης, Κυράστας, Ιωσηφίδης, Καψής, Φοιρός, Λιβαθηνός, Αρδίζογλου, Κούης, Κωστίκος (87’ Μητρόπουλος), Δεληκάρης (72’ Παράσχος), Μαύρος.

Το γκολ του Κούη