Εγινε ξαφνικά ή ήταν μια σκέψη που απασχολούσε καιρό;  Πάει ο πρώην τερματοφύλακας για πρώτος προπονητής; Να σας πω μερικά πράγματα που έμαθα, για να ξέρετε.
 
 
Κάποιοι θα θυμόσαστε ότι όταν τον Απρίλιο ανακοινώθηκε το συναινετικό διαζύγιο του Ολυμπιακού με τον Ερνέστο Βαλβέρδε, είχε κυκλοφορήσει το όνομα του Νικοπολίδη ως πιθανού αντικαταστάτη του Ισπανού. Αυτός που πρότεινε στον Βαγγέλη Μαρινάκη τότε να δώσει στον Νικοπολίδη μια ευκαιρία ήταν ο ίδιος ο Βαλβέρδε, που εκτιμάει τον πρώην τερματοφύλακα περισσότερο από οποιονδήποτε ποδοσφαιριστή που γνώρισε στην Ελλάδα.
 
Εκτίμηση
 
Η εκτίμηση είναι εξηγήσιμη. Ο Βαλβέρδε αισθανόταν ότι ο Νικοπολίδης, στο πρώτο πέρασμά του από τον Ολυμπιακό, τον βοήθησε πολύ -ειδικά μετά τον αποκλεισμό από την Ανόρθωση. Δεν ξέχασε ποτέ πόσο τον υπερασπιζόταν ο Νικοπολίδης στα αποδυτήρια, που τον καιρό εκείνο «φλέγονταν», αφού ο κόουτς είχε τη συνήθεια ν' αφήνει εκτός ενδεκάδας «τέρατα ιερά» όπως ο Λέτο, ο Τζόρτζεβιτς και ο Κοβάσεβιτς με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Θυμόταν επίσης τη δημόσια υπέρ του τοποθέτηση –κόντρα μάλιστα στον Σωκράτη Κόκκαλη όταν αυτός έφερε τον Κετσπάγια! Ο Νικοπολίδης στην επιστροφή του Βαλβέρδε αποδέχτηκε τον ρόλο του αναπληρωματικού του Πάρντο και στήριζε πάντα τον προπονητή, ακόμα και όταν είχε πάψει να είναι βασικός. Η σχέση των δυο είναι τόσο στενή, ώστε ο Ισπανός έχει υποσχεθεί στον Νικοπολίδη να του δώσει το δικαίωμα να παρακολουθήσει προετοιμασία και δουλειά στην επόμενη ομάδα που θα πάει, αν φυσικά έχει χρόνο.
 
Προβληματισμός
 
Μετά το ματς με τη Σάλκε (και όχι μετά το ματς με τον Αστέρα), στον Ολυμπιακό υπήρξε ανησυχία για κάποιες από τις επιλογές του Ζαρντίμ, όπως το rotation στους τερματοφύλακες, ο αποκλεισμός του Ιμπαγάσα κ.λπ. Η εξήγηση που έδωσε ο Ζαρντίμ για αυτά προβλημάτισε. «Αφήνω έξω Ιμπαγάσα και Κάρολ, γιατί τους θεωρώ απαραίτητους στο πρωτάθλημα που παραμένει πρώτος στόχος» είπε ο Πορτογάλος προσθέτοντας ότι «το ελληνικό πρωτάθλημα είναι πολύ δύσκολο και ότι ειδικά ο Ιμπαγάσα πρέπει να είναι φρέσκος στο ματς με τον Πανθρακικό (!) που ακολουθεί». Η εξήγηση αυτή έδειξε δυο πράγματα: πρώτον ότι ο Ζαρντίμ έχει άγχος και δεύτερον ότι δεν καταλαβαίνει ακόμα καλά πού βρίσκεται. Στην ιστορία, ποτέ για τον Ολυμπιακό δεν είχε αξιολογηθεί ως «δύσκολο» ένα ματς με τη φιλότιμη ομάδα της Κομοτηνής στο Καραϊσκάκη: όταν ο Μαρινάκης έμαθε την αξιολόγηση αυτή αποφάσισε ότι ο Ζαρντίμ χρειάζεται κάποιον που να μπορεί να τον βοηθήσει να προσαρμοστεί εξηγώντας του κάποιες τεχνικές ιδιαιτερότητες.
Προϊστάμενοι
 
Ο Ζαρντίμ βλέπει τον Σάββα Θεοδωρίδη περισσότερο ως προϊστάμενο και λιγότερο ως συνεργάτη -το ίδιο και τον Κοβάσεβιτς. Με κανένα δεν συζητούσε τη δυναμικότητα των αντιπάλων ή το ματς που ακολουθεί: αυτά είναι συζητήσεις τεχνικές και όχι διοικητικές. Επιπλέον ο Ζαρντίμ ανακάλυψε και ότι οι πιο πολλές εφετινές ελληνικές ομάδες δεν έχουν καμία σχέση με τις περσινές! Ο,τι έχει δει σε dvd, φέτος δεν ισχύει, αφού το καλοκαίρι όλοι άλλαξαν. Το ότι άλλαξαν προς το χειρότερο έχει μικρή σημασία: για τον Πορτογάλο είναι άγνωστοι! Οχι τυχαία το καλύτερο ματς του Ολυμπιακού ήταν αυτό κόντρα στην Αρσεναλ: ο Ζαρντίμ ήξερε τον αντίπαλο και προετοιμάστηκε σωστά.
 
Παράδειγμα
 
Οταν μπήκε στο τραπέζι το θέμα της βοήθειας στον Ζαρντίμ, το όνομα του Νικοπολίδη ήταν το πρώτο που έπεσε: χρειαζόταν να μπει δίπλα στον Πορτογάλο κάτι από Βαλβέρδε. Ο Νικοπολίδης ανέλαβε έναν ρόλο που δεν είναι τόσο απλός. Θα είναι βοηθός του κόουτς και καθοδηγητής του, θα έχει βαρύτητα στα αποδυτήρια (η ελπίδα είναι να εξακολουθήσει να είναι ηγέτης, όπως και όταν ήταν παίκτης) και ο Μαρινάκης τον θέλει να λειτουργεί ως ζωντανό παράδειγμα της νοοτροπίας της ομάδας: πρώτα από όλα θα εξηγεί σε προπονητές και παίκτες σε ποιον σύλλογο δουλεύουν, ποιες είναι οι ιδιαίτερες απαιτήσεις και τι περιμένει από αυτούς ο κόσμος. Ολα αυτά μην τα θεωρείτε αυτονόητα: ο Ζαρντίμ π.χ. αρκετά δυσκολεύεται να τα καταλάβει.
 
Φιλοδοξίες
 
Ο Μαρινάκης έβαλε δίπλα στον Πορτογάλο, όχι έναν στρατιώτη του Ολυμπιακού, αλλά έναν πρωταθλητή –μια σημαία της ομάδας. Ο Ζαρντίμ θα είναι ο προπονητής -ο Νικοπολίδης καλείται να παίξει τον ρόλο του ανθρώπου του συλλόγου, αυτού που εγγυάται συνέχεια πρέπουσα νοοτροπία, ολυμπιακό φρόνημα. Ο Μαρινάκης βρήκε κάποιον που αυτά μπορεί να τα κάνει. Η ερώτηση, που με τον καιρό θα απαντηθεί, είναι αν ο Νικοπολίδης έχει μεγαλύτερες φιλοδοξίες. Αν έχει, κάποια στιγμή θα γίνει και πρώτος προπονητής -μου μοιάζει σίγουρο.          
 
 
Ριφιφί
Φοβόμουν ότι η Εθνική θα έχει κακή απόδοση με τη Σλοβακία, αλλά δεν μπορούσα να φανταστώ αυτό που είδαν τα μάτια μου: η Εθνική μας κέρδισε στο χειρότερο ματς που έχει κάνει, όχι στην εποχή του Σάντος, αλλά στα δέκα τελευταία χρόνια τουλάχιστον! Είναι δεδομένο ότι το συμπέρασμα θα είναι ότι αφού το τέλος ήταν καλό, όλα είναι καλά: λυπάμαι, αλλά δεν το βλέπω έτσι. Ελπίζω ο Σάντος να κρατήσει πραγματικά μόνο το αποτέλεσμα - γιατί όλα τα υπόλοιπα θέλουν διόρθωση.
Η Εθνική μας ήταν άνευρη, κακοστημένη και πολύ μαλθακή: δεν κατάφερε να κάνει στοιχειώδη κατοχή μπάλας ούτε καν στα τελευταία δέκα λεπτά όταν οι Σλοβάκοι έπαιζαν με τρία φορ, δυο εξτρέμ και δυο μέσους, προσπαθώντας όχι να ισοφαρίσουν, αλλά να νικήσουν την απίστευτη ατυχία τους. Ακόμα κι απέναντι στη συγχυσμένη Σλοβακία, που έχανε χωρίς να καταλάβει πώς, οι παίκτες μας δεν άλλαξαν δυο πάσες της προκοπής: αν για κάτι αξίζουν μπράβο είναι γιατί εμφανώς έδωσαν ό,τι είχαν, παίζοντας ανοργάνωτα, αλλά τουλάχιστον ηρωικά. Καμιά φορά αυτό φτάνει - με τον καιρό οδηγεί όμως στο απόλυτο πουθενά. Το αποτέλεσμα είναι προφανώς σπουδαίο - ουσιαστικά κάνει την Εθνική μας πρώτο φαβορί για την πρωτιά στον όμιλο. Ομως η εμφάνιση είναι καμπανάκι συναγερμού και η μόνη παρηγοριά είναι ότι χειρότερα δεν γίνεται.
 
Ο Σάντος έδειξε εμπιστοσύνη στους παίκτες του: τον δικαίωσαν κυρίως ο Σαλπιγγίδης και ο Κατσουράνης. Ο πρώτος πέτυχε ένα γκολ από τα δικά του: σημαντικό και κόντρα στη ροή του ματς. Ο δεύτερος έδωσε στον Σάλπι την καθοριστική ασίστ, έκοψε στο 88' τον Χολόσκο όταν ήταν έτοιμος να ισοφαρίσει και στις καθυστερήσεις διόρθωσε το μοναδικό λάθος του άριστου Καρνέζη. Αυτοί οι τρεις, με τον Σιόβα και τον Παπασταθόπουλο έκαναν το ριφιφί της χρονιάς…      
 
 
Μέχρι και βιβλίο
Μου το είπε ένας φίλος που ξέρει καλή ΑΕΚ, πολύ καλή. «Ο Μαύρος όταν μίλησε αποδείχτηκε κατώτερος των περιστάσεων, αφού δεν είχε να πει και πολλά. Ο Τσιάρτας ήταν ο γνωστός Τσιάρτας που όταν αποφασίζει να μιλήσει, τα λέει έξω από τα δόντια. Αλλά θα σπάσουν τα κοντέρ όταν αποφασίσει να το κάνει και ο Βαγγέλης Βλάχος. Που έχει τόσα πολλά μαζεμένα να πει για κάποιους, που μπορεί να βγάλει μέχρι και βιβλίο!».

Πηγή: Sportday

Νικοπολίδης Superleague Ολυμπιακός