Για τους οπαδούς του Ολυμπιακού ο Βραζιλιάνος δεν έφυγε ποτέ. Είναι κάπου εδώ. Μέσα στο «Γ. Καραϊσκάκης». Περιμένουν όταν κάτι δεν πάει καλά τον «μάγο» να βγει και να κάνει το απρόβλεπτο, την απίθανη ασίστ, το τακουνάκι, την ντρίμπλα που θα χαζέψει τους πάντες. Δεν υπάρχει άλλος που να έχει δεθεί τόσο πολύ ο κόσμος μαζί του. Στη συγκεκριμένη περίπτωση και ο Ζιοβάνι έχει δεθεί πολύ με τον κόσμο. Είναι μία ξεχωριστή σχέση. Δεν πουλάει φούμαρα ο Βραζιλιάνος όταν έρχεται στη χώρα μας. Δεν μιλάει πολύ. Οταν το κάνει, ό,τι λέει το εννοεί. 
 
Για τους φίλους των «ερυθρολεύκων» ο «Ζίο» είναι κάτι παραπάνω από ένας παίκτης. Μπορεί να υπήρξαν παίκτες που να είχαν την ίδια ποδοσφαιρική αξία και να έπαιξαν στο λιμάνι.  Ο Ζιοβάνι, όμως, είχε και έχει το κάτι άλλο. Είναι στην καρδιά του κόσμου, παιδί δικό του. Λες και γεννήθηκε στα σοκάκια του Πειραιά. Σαν να μην έπαιξε για άλλη ομάδα. Πέρασε από Μπαρτσελόνα και Σάντος, αλλά για τους οπαδούς του Ολυμπιακού είναι μόνο δικός τους. Μία τεράστια προσωπικότητα, ένας άνθρωπος με όλη τη σημασία της λέξης. Ξέφυγε εντελώς από τα στενά όρια της έννοιας «ποδοσφαιριστής». Πάντα ταπεινός και με το βλέμμα κάτω, δεν ένιωσε ποτέ κάτι παραπάνω από τον διπλανό του. Θα είναι πάντα εκεί για να βοηθήσει όποιον του το ζητήσει. Δεν ήταν ποτέ βεντέτα. Το ακριβώς αντίθετο. Έγινε ένα με τον κόσμο και για αυτό ο κόσμος τον λάτρεψε.
 
Είναι ο μοναδικός που έτυχε καθολικής αποδοχής από όλους τους φιλάθλους, έσπασε το φράγμα της ποδοσφαιρικής μισαλλοδοξίας και δέχτηκε συγχαρητήρια από αντιπάλους για γκολ που πέτυχε. Έπαιζε μπάλα γιατί το γούσταρε και όχι για τα λεφτά. Το σημαντικότερο από όλα είναι πως όταν έφυγε δάκρυσε όχι από συγκινησιακή φόρτιση, αλλά επειδή το ένιωθε. Δεν είναι τυχαίο, αλλά κάτι το μοναδικό, που τη στιγμή της αποχώρησής του ένας παίκτης-μύθος όπως ο «Τζόλε» δάκρυσε κι αυτός. Η αλήθεια είναι ότι λείπει σε όλους μας. Όχι μόνο για τα γκολ-ποιήματα, όπως αυτό με τη Γαλατά, ή για την αστείρευτη γκάμα ποδοσφαιρικών του εμπνεύσεων, αλλά κυρίως για το στυλ του. Για αυτό το κάτι διαφορετικό που τον έβγαζε έξω από τις νόρμες και τα «πρέπει». Για τον λόγο αυτό ο Ζιοβάνι δεν έφυγε ποτέ από εδώ. Είναι πάντα μέσα στην καρδιά και το μυαλό όλων μας. Το Σάββατο στο Καραϊσκάκη θα το καταλάβουμε για μία ακόμη φορά...

Πηγή: Sportday

Τζιοβάνι Superleague Ολυμπιακός