Ο Τζιοβάνι ήταν ένας σπουδαίος ποδοσφαιριστής και σε αυτό δεν έχει κανείς αμφιβολία. Και μόνο η κουβέντα που έχει ανοίξει πάλι, αν ήταν ο καλύτερος ξένος παίκτης που πέρασε από τα ποδοσφαιρικά γήπεδα στην Ελλάδα, δείχνει την αξία του.

Αυτό, όμως, δεν σημαίνει απαραίτητα πως μπορεί να γίνει καλός σκάουτερ. Το παράδειγμα του Κοβάσεβιτς στον Ολυμπιακό, θα μπορούσε να αποτελεί το κύριο επιχείρημα όσων το υποστηρίζουν. Υπάρχει, όμως, κάτι ακόμα: το καλοκαίρι του 2008, ο Τζιοβάνι βοήθησε όσο λίγοι για να γίνει η μεταγραφή του Ντιόγκο στον Ολυμπιακό.

Δεν ήταν ο μάνατζέρ του, ούτε ο άνθρωπος που τον ανακάλυψε στην Πορτουγκέζα. Δεν λέμε αυτό. Το γεγονός, όμως, πως βοήθησε για να πιάσει Λιμάνι ο Ντιόγκο, σημαίνει πως πίστευε στην αξία του. Ενώ ήξερε τις απαιτήσεις του Ολυμπιακού και τους ...πειρασμούς (βλέπε μπουζούκια) στην Ελλάδα, πίστεψε πως ο Ντιόγκο ήταν κατάλληλος για τους "ερυθρόλευκους". Ένας καλός σκάουτερ δεν πρέπει να κοιτάζει και αυτά τα θέματα, για παράδειγμα;

Αλλά και κάτι άλλο: ακόμα και αν στην Πορτουγκέζα σάρωνε ο Ντιόγκο, όπως έκανε και με τη φανέλα του Ολυμπιακού την πρώτη σεζόν, από τότε υπήρχαν άνθρωποι του ποδοσφαίρου που "κόβει" το μάτι τους (ακόμα και μέσα στην ομάδα!), που έλεγαν πως ο νεαρός τότε Βραζιλιάνος δεν ήταν κάποια σπουδαία περίπτωση ποδοσφαιριστή! Δεν έκανε "μπούκες" στην περιοχή με την μπάλα στα πόδια, δεν είχε σπουδαία ντρίπλα, στην ουσία έλεγες πως δεν ήταν ...Βραζιλιάνος! Όποιος εξέφραζε τότε αυτή την άποψη, βέβαια, θα θεωρείτο τουλάχιστον εκτός τόπου και χρόνου.

Έλα, όμως, που αυτή ήταν η αλήθεια! Κάτι που φάνηκε τα επόμενα χρόνια, με τον Ντιόγκο να παρασέρνεται από τη ζωή της νυχτερινής Αθήνας, να έχει πρόβλημα να "σηκώσει" το βάρος της φανέλας του Ολυμπιακού και το ταλέντο του να μην μπορεί από μόνο του να τον κάνει να ξεχωρίσει μέσα στο γήπεδο. Ο Ιμπαγάσα, για παράδειγμα, ακόμα και απροπόνητος ή ξενύχτης, έχει την ποιότητα να ξεχωρίσει. Ο Ντιόγκο ακόμα και στην καλύτερή του μέρα, το μόνο που μπορεί να κάνει πια είναι να τρέξει κάποια χιλιόμετρα μέσα στο γήπεδο!

Όλα αυτά δεν έπρεπε ένας καλός σκάουτερ να τα καταλάβει; Ποιο νομίζετε πως είναι το μυστικό των μεγάλων ευρωπαϊκών ομάδων, δηλαδή, όταν αγοράζουν ποδοσφαιριστές; Πως η επιτυχία στην επιλογή τους αγγίζει το απόλυτο! Μήπως ο λόγος που δεν ασχολήθηκε καμία μεγάλη ομάδα με τον Ντιόγκο ήταν γιατί έβλεπαν αυτά που γράφει ο σκύλος σήμερα; Αλλά, είπαμε, ένας καλός σκάουτερ μπορούσε να δει πιο μπροστά και να αποφύγει το ρίσκο με τον Βραζιλιάνο. Ο Τζιοβάνι, από την άλλη, έβαλε ένα χεράκι από τη μεριά του για να έρθει ο συμπατριώτης του στο Λιμάνι!

Αυτό είναι το "πρώτο δείγμα" της δουλειάς του Τζιοβάνι σαν σκάουτερ, έστω και ανεπίσημα τότε και δεν είναι καθόλου ενθαρρυντικό. Καλός ποδοσφαιριστής δεν σημαίνει απαραίτητα και καλός προπονητής, τεχνικός διευθυντής ή σκάουτερ, όταν τελειώσει την καριέρα του. Τα παραδείγματα είναι πολλά ανά την Ευρώπη και, πολύ περισσότερο, στην Ελλάδα...

Τζιοβάνι Ντιόγκο Superleague Ολυμπιακός