Οποιος παρακολουθούσε είτε μέσω τηλεόρασης, είτε δια ζώσης τον ...τελικό των τελικών για την ΑΕΚ, καταλάβαινε χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια πως στην ενδεκάδα του Λίνεν υπήρχε ένας παίκτης, ο οποίος ξεχώριζε από τους υπόλοιπους σαν τη μύγα μες στο γάλα.
Κι αυτός δεν ήταν άλλος από τον Παναγιώτη Λαγό. Θεωρητικά θα έπρεπε να είναι ο παίκτης, που θα ηγείτο των υπόλοιπων. Αυτός που θα έδινε το καλό παράδειγμα. Που θα έτρεχε πρώτος στις φάσεις, θα συμβούλευε τους μικρούς, θα έδειχνε με κάθε τρόπο ότι είναι δίπλα τους για να τους στηρίξει.
Ο έμπειρος μέσος, όμως, έκανε οτιδήποτε άλλο εκτός από αυτό. Δεν ξέρουμε αν είναι μπερδεμένος από την αλλαγή προπονητή, ή αν τραβάει δικά του ζόρια που δεν του επιτρέπουν να είναι συγκεντρωμένος. Τη στιγμή, πάντως, που όλοι οι υπόλοιποι, έστω κι αν (στο πρώτο ημίχρονο) δεν μπορούσαν να αλλάξουν δύο πάσες, έδιναν όλο το είναι τους, για να φτιάξουν μία φάση και να προστατεύσουν το μηδέν στην άμυνα, ο Λαγός λειτουργούσε σαν ...ελίτ.
Η γλώσσα του σώματος μαρτυρούσε ότι στη διάρκεια του αγώνα, δεν είχε την παραμικρή καμπύλη ενέργειας. Με αποκορύφωμα μία φάση στο α'μέρος, όταν ο Πλατανιάς, κλέβοντας τη μπάλα στο αριστερό άκρο του γηπέδου, ο Λαγός, κι ενώ η δράση λάμβανε χώρα τρία μέτρα μακριά του, όχι μόνο δεν έκανε προσπάθεια για να ανακόψει τη φάση των αντιπάλων, αλλά περπατούσε (κυριολεκτικά) προς την αντίθεση κατεύθυνση.
Ουδείς μπορεί, επίσης, να αντιληφθεί τι προσπάθησε να κάνει, όταν σε μία από τις ελάχιστες φάσεις που η ΑΕΚ πάτησε περιοχή στο πρώτο ημίχρονο, επιχείρησε με κεφαλιά από πολύ πλάγια θέση να παραβιάσει την κλειστή γωνία της εστίας του Πλατανιά, αντί να σπάσει τη μπάλα παράλληλα όπου περίμεναν 2-3 συμπαίκτες του. Μήπως επειδή ένα γκολ θα αποτελούσε το ιδανικό άλλοθι;
Η ΑΕΚ δεν έχει ποδοσφαιρική ποιότητα και είναι ξεκάθαρο αυτό. Ούτε εμπειρία. Εχει όμως νέα παιδιά, έτοιμα να δαγκώσουν τον αντίπαλο που αναζητούν 2-3 νίκες για να ξεφορτώσουν από πάνω τους το μεγάλο βάρος του άγχους. Και παλεύουν. Σαν θηρία. Και με τα θηρία! Ο Λαγός, και ο κάθε Λαγός οφείλει να εναρμονιστεί σε αυτή τη λογική και όχι να είναι flat κι αδιάφορος.
Μπορεί ο άνθρωπος να είναι κι απογοητευμένος, ή τόσο στεναχωρημένος για την κατάσταση που επικρατεί, ή προβληματισμένος... Μπορεί να είναι χίλια πράγματα. Αυτό που δεν μπορεί να είναι όμως, δεν χωράει κουβέντα. Δεν μπορεί να είναι ξεχωριστός από τους υπόλοιπους. Δεν μπορεί να μην παλεύει, να μην βοηθάει τους μικρότερους. Δεν μπορεί να είναι μπερδεμένος, ούτε αδιάφορος, όταν γύρω του πέφτουν κορμιά.