Μπορεί να έψαχναν και την ευκαιρία οι οπαδοί του Παναθηναϊκού για να γιουχάρουν τον παίκτη μετά τα όσα είχαν γίνει στο παιχνίδι με την Ξάνθη και την ιστορία με το μαλλί, αν και τότε είχε ξεκαθαρίσει με δηλώσεις του ότι δεν το έκανε για τους φιλάθλους της ομάδας.

Όπως και να έχει, η ουσία είναι ότι ο Λάζαρος τα άκουσε και μάλιστα για τα καλά. Πάντως, η αντίδραση του κόσμου μπορεί να χαρακτηριστεί και κάπως υπερβολική.

Δεν λέμε ότι ο Χριστοδουλόπουλος είναι ο παικταράς που βγάζει μάτια σε κάθε ματς. Κάθε άλλο. Και εμείς εδώ στον σκύλο έχουμε γράψει αρκετές φορές ότι είναι ένας πολύ ταλαντούχος παίκτης που όμως συχνά κινείται σε χαμηλά επίπεδα και δεν προσφέρει τα αναμενόμενα.

Ωστόσο, ποιος ποδοσφαιριστής είναι αυτός που ξεχωρίζει, ρε παιδιά, απ ΄αυτόν τον τραγικό Παναθηναϊκό; Όλοι οι άλλοι, δηλαδή, πετάνε μέσα στο γήπεδο και ο Λάζαρος σέρνεται; Όλη η ομάδα τα χάλια της έχει, γιατί δηλαδή τέτοιο πέσιμο στον Χριστοδουλόπουλο;

Τουλάχιστον αυτός τρέχει μέσα στο γήπεδο και μοχθεί. Και στο ντέρμπι με την ΑΕΚ, που τον γιούχαραν, το πάλεψε και ήταν αυτός που έβγαλε και την ασίστ στο γκολ της νίκης του Τοτσέ. Ο Σισοκό με τον Κουίνσι ή ο Φορναρόλι τα πάνε καλύτερα στην επίθεση του "τριφυλλιού"; Και στο κάτω κάτω, σε όσα ματς φέτος ο Παναθηναϊκός έκανε κάτι, ο Λάζαρος ήταν αυτός που τον οδηγούσε συνήθως!

Δεν είναι ούτε ο Ζιντάν, ούτε ο Ροναλντίνιο για να πάρει τον Παναθηναϊκό απ’ το χέρι και να τον αναστήσει μόνος του. Ό,τι μπορεί κάνει κι αυτός και κυρίως ό,τι του επιτρέπουν οι δυνατότητές του. Το αν αξίζει ή όχι να φοράει, δηλαδή, την πράσινη φανέλα είναι άλλη και μεγάλη ιστορία.

Γιατί αν το πάμε έτσι, πολύ αμφιβάλλουμε αν ο Παναθηναϊκός θα μπορούσε να κατεβάζει 11άδα σε κάθε ματς. Για κανένα 5Χ5 ίσως και να συμπλήρωνε σοβαρή ομάδα…