«Εποχές Κοσκωτά… »

Εδώ είναι που λένε, ήμουν νιος και γέρασα. Την τελευταία φορά που η ΑΕΛ είχε νικήσει τον Παναθηναϊκό στο Αλκαζάρ, ήμουν 24 ετών, ζούσα ελεύθερο πουλί στην Καλλιθέα, και το θυμάμαι το ματς γιατί έκανα τότε ρεπορτάζ Παναθηναϊκού, με τον καλό μου Μπένγκτσον προπονητή αν δεν απατώμαι, και πήγα στη Λάρισα απεσταλμένος των 24 Ωρών, της εφημερίδας του Κοσκωτά!

Ο Κοσκωτάς μπήκε-βγήκε φυλακή, έκτοτε άλλαξα μερικές εφημερίδες προτού "κατακαθήσω" τα τελευταία 17 χρόνια στην Ελευθεροτυπία, προπονητές στον Παναθηναϊκό πήγαν κι ήρθαν, η ΑΕΛ κατέβηκε ως τη Γ' Εθνική, εγώ στο μεταξύ άφησα το ρεπορτάζ της ομάδας, έκλεισα τα 47, μετακόμισα στη Νέα Σμύρνη, μεγαλώνω τέσσερα παιδιά, κι η ΑΕΛ…νίκησε πάλι τον Παναθηναϊκό την Κυριακή, για πρώτη φορά από τότε.

Είναι η αναμενόμενη στιγμή που το φωτοστέφανο των οσιομαρτύρων του Καραϊσκάκη σιγά-σιγά σβήνει, και φέρνει τον Παναθηναϊκό να 'ναι ενώπιος-ενωπίω, όχι με τον Ολυμπιακό πια, μόνο με τον εαυτό του. Ο Ολυμπιακός... θα χαρεί ν' ανοίξει κι άλλο την απόσταση απ' τη δεύτερη θέση, οι παίκτες του Παναθηναϊκού μοιάζουν πράγματι αδειανοί από κουράγια και κίνητρα, έρμαια, και φυσικά η "μπάλα" είναι στο γήπεδο των άφαντων. Των μετόχων που δεν θέλουν να είναι μέτοχοι. Για μερικές ημέρες, τους "υποκατέστησαν" οι οπαδοί. Αλλ' αυτό, φύσει, δεν τραβάει πολύ.

Η ΑΕΚ έκανε το σωστό σκορ στο λάθος ματς. Στο ματς, το οποίο ο ΠΑΟΚ εμφανώς "άφησε" και το 'χασε... άνευ αγώνος. Η ιδανική πλατφόρμα, τέτοιας υφής αγώνες, για ένα showboater σαν τον Νάτσο Σκόκο. Το "πρόγραμμα" εξακολουθεί να υποχρεώνει τον ΠΑΟΚ να παίζει ασταμάτητα, δίχως ανάσα, ο Ολυμπιακός την Κυριακή (μετά τον Εργοτέλη την Τετάρτη) είναι παραδοσιακά μια ιδιαίτερη υποχρέωση γοήτρου και θα κρατήσει τη συσπείρωση στην όλη περί την ομάδα ατμόσφαιρα, αλλά μετά τον Ολυμπιακό ό,τι απέμεινε στη χρονιά είναι η ρεβάνς με την ΑΕΚ.

Φτάνουν τελικό; Όλα, τακτοποιημένα. Ετοιμάζουν την κάθοδο των μυρίων, μη τυχόν και... υστερήσουν έναντι των Αρειανών πέρυσι, είναι ένα παιγνίδι, είναι τίτλος, θα τον διεκδικήσουν σαν άχαστο φαβορί, και είναι και το βολικό εισιτήριο για το Γιουρόπα Λιγκ. Το κερδίζουν, και ποιος σκοτίστηκε για τα πλέι-οφ! Ας σκοτωθούν, ο Παναθηναϊκός με την ΑΕΚ. Δεν φτάνουν τελικό; Ανήφορος, και το λαμπάκι του ρεζερβουάρ αναμμένο. Συμμάζεμα των όποιων κομματιών, σε γενική δυσθυμία. Και, εάν έχουν μπει πεντάδα, η τυράννια των πλέι-οφ μόνο και μόνο για να κριθεί αν θα ξεκινήσουν στο Γιουρόπα Λιγκ μέσα Ιουλίου ή τέλη Ιουλίου. Όπως και να 'ναι, ως τον καιρό των πλέι-οφ ο Παναθηναϊκός κάπως θα ‘χει συνέλθει.

Το σωστό σκορ, με τον σωστό (ανατρεπτικό) τρόπο, στο σωστό ματς, το 'κανε ο Πανιώνιος. Το όλο εγχείρημα της εν εξελίξει διάσωσης, αναμφισβήτητα το πιστώνεται ο Τάκης Λεμονής. Σ’ αυτόν αντανακλά. Η φιγούρα της διάσωσης θα είναι, φυσικά, ο Μήτρογλου. Η επιτυχία του Πανιωνίου δεν ήταν ότι αυτός, ανάμεσα στους πολλούς που έκαναν όρεξη, δανείστηκε τον (ανόρεκτο, τότε, να ενταχθεί) Μήτρογλου. Η επιτυχία του Πανιωνίου είναι η "ψυχική συμμετοχή" του Μήτρογλου στο εγχείρημα. Το "φωνάζει»"ο Μήτρογλου ότι γουστάρει. Ότι δεν το κάνει αγγαρεία. Με κάποιον τρόπο, την έχει καταβρεί στον Πανιώνιο.

Μεσοβδόμαδα, πριν απ’ αυτό το ματς, "έγινε έργο" ανάμεσα στις δύο ΠΑΕ ότι η μία δεν έδωσε εισιτήρια για τους οπαδούς της άλλης. Το εντυπωσιακό ήταν ότι στο έργο παρενέβησαν οι Ατρομηταίοι (που είχαν έλθει, στον πρώτο γύρο, στη Νέα Σμύρνη) και είπαν, κόντρα σ' ό,τι έλεγε η ίδια η ομάδα τους, πως ήταν "θέμα μπέσας" να πήγαιναν κι οι Πανιώνιοι τώρα στο Περιστέρι. Πράγματι, οι Πανιώνιοι πήγαν. Στο τέλος, οι Ατρομηταίοι δοκίμασαν να τους την πέσουν! Η μπέσα, μπέσα. Κι η αντιπαλότητα, αντιπαλότητα. Είναι "άλλοι" οι κώδικες…

Πηγή: contra.gr