Κάθε βδομάδα κλάσικο!

Για καθίστε, ρε μάγκες. Δηλαδή, θα πρέπει να περιμένω άλλες τέσσερις βδομάδες για να δω ξανά κλάσικο; Και μέχρι τότε τι θα κοιτάω; Σούπερ Λίγκα; Ή τα μεγάλα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα που όλα σχεδόν έχουν κριθεί ποια ομάδα θα σηκώσει την κούπα;

Μιλάμε για ματσάρα. Τι είδαν πάλι τα ματάκια μας, ρε μάγκες; Ούτε για κατούρημα σηκωνόσουνα από την πολυθρόνα. Δεν μπορούσες να ξεκολλήσεις βλέφαρο από την οθόνη. Η μια φάση μετά την άλλη. Τάκλιν. Μονομαχίες. Τσαλιμάκια. Δοκάρια. Πάθος. Τσαμπουκάς. Και τι δεν είχε…

Πάνω - κάτω

Θα πει κάποιος «φτωχό το 1-1». Δεν τρέχει τίποτα. Και το να χάσεις ευκαιρίες, μέσα στο παιχνίδι είναι κι αυτό. Το θέμα είναι τι ρυθμός υπάρχει. Αν πηγαίνει η μπάλα πάνω – κάτω αστραπιαία. Αν γίνονται ευκαιρίες. Αν υπάρχει ποιότητα.

Απ’ όλα είχε ο μπαξές, λοιπόν. Η καλύτερή μας εμάς που είδαμε το ματς. Η Μπάρτσα έβγαζε φάσεις συνέχεια μετά το 0-1 μπας και το καθαρίσει το ματσάκι με ένα δεύτερο γκολ. Δεν έβαλε και ήρθε η ισοφάριση απ’ αυτό το ταλέντο, τον Βαράν που έκανε τρομερή εμφάνιση.

Όλοι μ’ αυτό φτιάχνονται

Τέλος πάντων. Μην το ρίξουμε βραδιάτικα στην υψηλή κριτική. Εγώ λέω το εξής. Πέρασαν τόσοι μήνες μέχρι να ξαναδούμε απόψε Ρεάλ – Μπάρτσα. Θα περιμένουμε ένα μήνα ακόμα για την ρεβάνς, μετά παίζουν στο καπάκι για το πρωτάθλημα και άντε του χρόνου πάλι. Εκτός αν βρεθούνε στο τσάμπιονς λιγκ.

Ο κόσμος, όμως, απ’ αυτό το ματς καθηλώνεται. Με το κλάσικο φτιάχνονται οι ποδοσφαιρόφιλοι, όχι με τα ματσάκια της σειράς. Κι εδώ που τα λέμε και οι δυο ομάδες τον καλύτερό τους εαυτό τον φυλάνε για την μεταξύ τους κόντρα. Εκεί δίνουν ό,τι έχουν και δεν έχουν. Εκεί παίζουν τα ρέστα τους και δείχνουν πόσο μετράνε πραγματικά.

Άντε τώρα να κάνει μοντάζ…

Μας αποζημίωσαν, λοιπόν. Και λυπάμαι αυτόν τον Ισπανό που θα κάτσει τώρα να κάνει το μοντάζ για να φτιάξει το βίντεο με όλες τις καλές φάσεις από τον αγώνα. Θα βάζει, θα βάζει στιγμιότυπα και δεν θα τελειώνει. Θα το ξημερώσει μέσα στο στούντιο. Πάνω από είκοσι ευκαιρίες πρέπει να γίνανε… Χορτάτοι από θέαμα, δηλαδή, πάμε για ύπνο.