Όταν η τέχνη του γκολ αποτελεί δυσεύρετη περίπτωση σε διεθνές επίπεδο και κοστολογείται σε… ουγκιές χρυσαφιού. Όταν στην Ελλάδα οι γκολτζήδες συνιστούν είδος εν ανεπαρκεία, ξεπερνώντας σε σπανιότητα ακόμα και… την καρέτα-καρέτα, ο Ολυμπιακός ευτύχησε να έχει στις τάξεις του έναν πραγματικά χαρισματικό σκόρερ. Έναν επιθετικό κρούσης με το προτέρημα του… αγγίγματος του Μίδα. Που ότι ακουμπάει του δίνει τη λάμψη του χρυσού.

Ο Κώστας Μήτρογλου επιβεβαιώνει, παιχνίδι με παιχνίδι, την αλλαγή νοοτροπίας, σκέψης και συνηθειών του, στα χρόνια της μεγάλης, δικής του «φαγούρας». Τότε που τη μια έφευγε για Πανιώνιο και την άλλη για Ατρόμητο, περισσότερο για να «πήξει» το μυαλό του και λιγότερο για να βελτιώσει τα φυσικά του προσόντα, το χαρακτηριστικό ποδοσφαιρικό χάρισμα που τον συνοδεύει: την επαφή με τα δίχτυα.
Όσο περνάει ο καιρός ο διεθνής κυνηγός δικαιώνει πρώτα τον ίδιο τον εαυτό του, που εκείνος (και όχι ο Ισπανός τεχνικός) αδικούσε στα χρόνια του Βαλβέρδε και κατά δεύτερο λόγο τον Ολυμπιακό που τον ξεχώρισε από την Εθνική Ελπίδων και τον έκανε μεταγραφή. Και, φυσικά, επαληθεύει προσωπικά τον Μαρινάκη που επέμεινε στην αξία του, είχε την ακράδαντη βεβαιότητα ότι θα παίξει μπάλα και θα διαπρέψει με τα «ερυθρόλευκα», δένοντας τον με μακροχρόνιο συμβόλαιο και «βαρβάτη» ρήτρα.

Ο Μήτρογλου πάτησε πόδι στο γήπεδο μετά από μια ώρα αγώνα και αναδείχθηκε σε μια διαρκή απειλή στην αρκαδική περιοχή. Νικήθηκε εν πρώτοις από τον Φούλοπ σε ένα τετ α τετ, ύστερα έσπρωξε άουτ την μπάλα με τον… ώμο σχεδόν προ κενής εστίας (γιατί δεν πήρε την κατάλληλη ασίστ από τον Αμπντούν ο οποίος έπρεπε να του πασάρει χαμηλά), ώσπου σαν τον… ταχυδρόμο που χτυπάει πάντα τρεις φορές, η τρίτη παρουσία του στα καρέ του Αστέρα ήταν και η καθοριστική για την έκβαση του αγώνα.
Έχοντας χάσει δύο ιδανικές ευκαιρίες να ανοίξει το σκορ, ο επίλογος της βραδιάς για τον killer ήταν η ακριβής αποτύπωση της δραστηριότητας μιας πηγής κινδύνων για τους τερματοφύλακες.
Όλοι οι μεγάλοι σκόρερ είναι «μέσα» στις φάσεις, πρωταγωνιστές σε κάθε επιθετική στιγμή και επειδή είναι… αφύσικο να μη λανθάνουν ποτέ στο στόχο τους, αναπόφευκτα θα χάσουν και γκολ.
Την αποδεδειγμένη κλάση και αστείρευτη συνέπεια στο ραντεβού του με τα δίχτυα, ο «Γερμανός» την πιστοποίησε στις καθυστερήσεις. Εκεί που όλα οδηγούσαν στην ισοπαλία, εκεί που τέλειωνε το μπαρούτι της «ερυθρόλευκης» πολιορκίας, ο «Μίστερ Γκολ»… ήταν εκεί.
Έκανε τη φάση καθαρά προσωπική του υπόθεση. Κι από τη στάση του σώματος με πλάτη στο τέρμα, πάτησε τη μπάλα, έκανε στροφή γύρω από τον εαυτό του, ήρθε φάτσα με τον Φούλοπ και τον εκτέλεσε με αλλαγή ποδιού!
Μεγάλη η χάρη σου, ρε Κώστα!

Ελληνοποίηση και σεμινάριο εναλλακτικού κοουτσαρίσματος

Εκτός από τις… (πάντα) αναμμένες κάννες του Κώστα Μήτρογλου, μέσα από το (πραγματικό, με τα όλα του) ντέρμπι των πρωτοπόρων του πρωταθλήματος – το δεύτερο αξιοσημείωτο στοιχείο ήταν τα… βαρίδια του Μίτσελ.
Ο Ισπανός στην πρώτη… βουτιά του στα (πολύ κιόλας) ‘βαθιά’ με τον Ολυμπιακό, κόντρα σε μια ομάδα που απέδειξε εκ νέου ότι είναι με διαφορά ή 2η πίσω από τον σίγουρο πρωταθλητή – επέβαλε τις πρώτες καινοτομίες στην ομάδα, εμπιστευόμενος παιδιά, σαν τον Φετφατζίδη, τον Βλαχοδήμο, τον Φέισα, τον Παπάζογλου (ως δεξιό μπακ) που επί Ζαρντίμ έβλεπαν… με τα κιάλια ενδεκάδα και είχαν κουραστεί από τις μετατοπίσεις μεταξύ πάγκου και εξέδρας.
Έπαιξε με 5 Έλληνες στην 11άδα και είχε άλλους τόσους στην 18άδα. Εξαίρεσε από την αποστολή – για λόγους τακτικής – Πάντελιτς, Αβραάμ, Ντιακιτέ, παρότι δεν είχε στη διάθεση του λόγω τραυματισμών και ανετοιμότητας, βασικές μονάδες όπως οι Πίνο, Φουστέρ, Κάρολ, Γκρέκο.
Και επίσης φανέρωσε πόσο ανοιχτόμυαλος είναι, έχοντας άμεσες εναλλακτικές αποφάσεις στη φαρέτρα του κοουτσαρίσματος, αλλάζοντας τρεις φορές το σύστημα ανάλογα με τις επιταγές του αγώνα! Από το αρχικό 4-3-3 πέρασε στο 4-4-2 όταν ο Αστέρας έμεινε με 10 με τη (δίκαιη 100% δεύτερη κίτρινη-κόκκινη) αποβολή του Σανκαρέ και το μετέτρεψε και σε 4-2-3-1 στο φινάλε.

Στο ντεμπούτο του Μίτσελ ο Ολυμπιακός έδειξε γενικά πιο παθιασμένος, πιο εγωιστής στο γήπεδο, με παραπάνω τρεξίματα και ορθές αλληλοκαλύψεις στην ανασταλτική λειτουργία, συνολικά ήταν πιο ομάδα και ελάχιστα έως καθόλου προβλέψιμος.

Υ.Γ.: Οι αποδοκιμασίες και οι εντάσεις των γηπεδούχων κατά του Σπάθα ήταν το «τροπάριο της Κασσιανής» που το ξέρουμε πλέον καλά. Όπου παίζει ο Ολυμπιακός στήνεται το γνωστό, «θεατράλ» σκηνικό της… επανάστασης των αδικημένων! Από τον ορισμό των διαιτητών κάνουν τον… πρόλογο…

Υ.Γ.1: Φέισα και Βλαχοδήμος ανταποκρίθηκαν στα πρώτα κελεύσματα Μίτσελ.. Να πιστέψει σε καριέρα στον Ολυμπιακό ο Φέτφα…

Υ.Γ.2: Δεν είχε πολλή πίεση από την πλευρά του ο Τάσος Παπάζογλου. Θα επιμείνει ο Μίτσελ σ’ αυτόν για τη θέση του δεξιού οπισθοφύλακα. Τον ξεκίνησε βασικό, ενώ ξέρει ότι την Πέμπτη στη Βαλένθια με την Λεβάντε δεν θα τον έχει, αφού δεν είναι δηλωμένος στο Europa. Κι όμως άρχισε να το δίνει παιχνίδια…

Μήτρογλου Αστέρας Τρίπολης Superleague Ολυμπιακός