Για να μην βρεθούν στη δυσάρεστη θέση να ομολογήσουν οι ΠΑΕ ότι πολλές φορές αναγκάζονται μέχρι και… να ξεβρακωθούν ενώπιον των γούστων της εξέδρας, επιλέγουν την κουτοπονηριά κι έτσι αποφεύγουν τις υπαναχωρήσεις, τις αλλαγές αποφάσεων και το… στριπτίζ για να μη γελοιοποιηθούν τελείως στα μάτια της κοινής γνώμης!

Στην Ελλάδα, σε τούτη εδώ τη χώρα της υπερβολής και των ακραίων εκδηλώσεων, φτάσαμε στο σημείο οι οπαδοί να ελέγχουν ακραιφνώς τις διοικήσεις. Να περνούν από… έγκριση των οργανωμένων, οι όποιες μελλοντικές συμφωνίες, μεταγραφές, ενέργειές τους!

Δυστυχώς, αυτή είναι η πικρή αλήθεια. Πρόκειται για ένα (ακόμα) νέο δεδομένο στις σχέσεις ποδοσφαιρικών συλλόγων και σκληροπυρηνικών, που αποδεικνύει ότι σε αρκετές μάλιστα περιπτώσεις, οι διοικήσεις δεν ελέγχονται απλά, αλλά είναι «δέσμιες» και έρμαια των ταγών μιας μερίδας τυφλωμένων υποστηρικτών των ομάδων τους!

Όλα αυτά τα τραγελαφικά και… άσχετα βρήκαν εφαρμογή στο πρόσωπο του Νίκου Νταμπίζα, του οποίου η υποψηφιότητα ανάληψης του πόστου του τεχνικού διευθυντή στον Παναθηναϊκό από το καλοκαίρι «απορρίφθηκε» σαν ιδέα, καταπώς φαίνεται εν τη γενέσει της. Όπως ήρθε στα κεφάλια των «πράσινων» διοικούντων… έτσι κι έφυγε. Με «τη μία».

Αιτία, η «ερυθρόλευκη προϋπηρεσία» του Μακεδόνα διεθνή βετεράνου. Ναι, ναι, το «έγκλημα» του Νταμπίζα – όπως και σε αντίστοιχη περίπτωση, πρόσφατα, του Βύντρα - είναι ότι… έπαιξε μπάλα στον Ολυμπιακό και θα προκαλούνταν διαδηλώσεις, κινητοποιήσεις, επανάσταση, εφόσον επέμενε ο Αλαφούζος να τον προσλάβει.

Το κουμάντο που κάνουν από χρόνια οι «θύρες» στις ΠΑΕ δεν αρκεί τελικά στους οργανωμένους, οι οποίοι θέλουν να έχουν άποψη για όλα και για όλους. Να συν-διοικούν σα να λέμε. Οπότε… Νταμπίζα, λ.χ. θες; Προσκόμισε «πιστοποιητικό φρονημάτων» σαν τα παλιά τα χρόνια της φαγούρας και το συζητάμε το θέμα. Εκτός πάλι κι αν πια, στους σύγχρονους καιρούς ο υποψήφιος προπονητής, ποδοσφαιριστής και σία, διαθέτει… “οπαδικό ISO”! Μη χειρότερα.

Η εισαγωγή με την προσέγγιση σε ένα από τα κορυφαία θέματα των τελευταίων ημερών, μας βάζει στο πνεύμα της εβδομαδιαίας στήλης «Ο Καλός, ο Κακός και… ο Άσχετος». Για να τους δούμε…

Ο ΚΑΛΟΣ

1) ΑΝΔΡΕΑΣ ΤΑΤΟΣ: Ο άνθρωπος φαίνεται από το παρουσιαστικό του, την πάντα ήρεμη γηπεδική στάση, την κόσμια συμπεριφορά μέσα και έξω από τους αγωνιστικούς χώρους. Το πόσο μετρημένος είναι πάντα στις δηλώσεις, σε κάθε κίνηση του. Ένας πολύ καλός παίκτης, χαμηλών τόνων, με ήθος και αρχές. Ούτε πανηγύρισε το γκολ που έβαλε στην ομάδα που τον ανέδειξε (κι ας ήταν «σωτηρίας» για τον Άρη), ούτε προκάλεσε, σεβόμενος και αναγνωρίζοντας αξίες και πρόσωπα. Φυσική συνεπαγωγή νομίζω η αποθέωση που απόλαυσε από τους Περιστεριώτες όταν έγινε αλλαγή…

Για να αισθάνεσαι σίγουρος για την ασφάλιση του αυτοκινήτου σου, Anytime με την εγγύηση της INTERAMERICAN

2) ΖΛΑΤΑΝ ΙΜΠΡΑΪΜΟΒΙΤΣ: Αλτρουισμός, ειλικρίνεια, ανωτερότητα, μεγαλείο! Αυτές οι λέξεις μπορούν να «υπογράψουν» το… κυριλίκι του σπουδαίου αυτού επιθετικού στο πλαίσιο της αναφοράς του στην πρώην ομάδα του και τον άλλοτε συμπαίκτη του. Ο Σουηδός στράικερ παραδέχτηκε – ασχέτως αν είναι αντίπαλος της Παρί στα προημιτελικά του Champions League – ότι η Μπαρτσελόνα «είναι η καλύτερη ομάδα σε όλο τον κόσμο και ίσως η καλύτερη όλων των εποχών», ενώ για τον Λίο Μέσι είπε: «Θα πρέπει να δώσουν το όνομα του στην Χρυσή Μπάλα, γιατί θα πάρει και άλλες. Δεν θα δούμε κάποιον καλύτερο για αρκετό καιρό!» Ούτε… τον Ιμπραίμοβιτς εννοεί…

3) ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΗ ΕΠΟ: Επειδή συχνά (και ορθά) κριτικάρεται για υπερβολή ή ασχετοσύνη στις αποφάσεις της η συγκεκριμένη επιτροπή, καλό είναι να λέγονται όλα και να αναγνωρίζονται και τα θετικά. Νομίζω ότι σωστά δεν εξήντλησε την αυστηρότητα της η Πειθαρχική στο πολυσυζητημένο πρόσωπο του Γιώργου Κατίδη, επιβάλλοντας του την προβλεπόμενη ποινή. Χωρίς υπερβολές, καταστρατηγήσεις, εξόντωση. Έσφαλε, τιμωρείται, έχει χάσει το υπόλοιπο της σεζόν. Ωστόσο νέος είναι, στο χέρι του να βάλει μυαλό. Να διδαχθεί, να… αυτό-μαστιγωθεί και να διαγράψει τα (τόσα πολλά) κακώς κείμενα που τον συνοδεύουν. Γιατί είναι κρίμα. Έχει ταλέντο και αγωνιστική προοπτική για καριέρα.

Ο ΚΑΚΟΣ

1.ΝΙΚΟΣ ΑΝΑΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Προσοχή, δεν το λέμε εμείς, αλλά ο Σπανός, η ΠΑΕ και οι «Ατρομηταίοι» σύμφωνα με το ρεπορτάζ. Λες και γι αυτό τον απίστευτα απαράδεκτο απολογισμό του ενός γκολ σε 8 παιχνίδια, μπορεί ποτέ να ευθύνεται ένας προπονητής! Τι να κάνει δηλαδή ο Αναστόπουλος; Να τους δείξει πώς έσπρωχνε εκείνος την μπάλα στο πλεκτό; Ήρθαν Ναπολεόνι και Μάντζιος επί των ημερών του στην ομάδα, αλλά η δυστοκία δεν λύθηκε. Το αντίπαλο τέρμα, ακόμα… γραμματόσημο το βλέπουν οι επιθετικοί του Ατρομήτου. Αν τελικά λυθεί οριστικά η συνεργασία με τον «Νικολό» θεωρώ ότι θα πρόκειται για υπερβολική απόφαση της διοίκησης και φυσικά εντελώς άδικη για τον Έλληνα τεχνικό. Θα είναι άλλη μια επιβεβαίωση της έλλειψης υπομονής που μας διακρίνει σαν λαό…

2.ΑΓΑΝΘΟ & ΣΤΥΛΙΑΡΑΣ: Στους «κακούς» και οι δύο πρωταγωνιστές της πολύκροτης φάσης του 20ου λεπτού στο Περιστέρι. Και ο παίκτης και ο διαιτητής. Και εξηγούμαι αρχίζοντας από τον δεύτερο: Δεν εξαντλείς κύριε μου την αυστηρότητά σου, δεν εφαρμόζεις μέχρι… κεραίας το γράμμα του κανονισμού κάτω από «ειδικές συνθήκες». Δεν επρόκειτο να «χαριζόταν» στον Αγάνθο και τον Άρη ο Στυλιάρας αν δεν του έβγαζε σε εκείνο το χρονικό σημείο κόκκινη κάρτα. Τα «στραβά μάτια» θα έκανε, που επιβάλλεται κάποιες φορές ως αναγκαία πολιτική. Δεν την «γ…ας» την ομάδα – όπως του είπε με λυγμούς και βουρκωμένα μάτια ο Παπαζαχαρίας – με 70 λεπτά ματς ακόμα μπροστά! Αλλά και για τον Ισπανό επιθετικό, τους συχνούς θεατρινισμούς και την συνήθη προκλητική συμπεριφορά του, τι να πρωτοθυμηθεί κανείς. Πέρα των δύο αποβολών, 14 κίτρινες έχει πάρει ο άνθρωπος! Τυχαίο; Δε νομίζω.

3.ΠΑΟΛΟ ΝΤΙ ΚΑΝΙΟ: Δεν ξεχνιέται ο φασίστας! Εκείνος ο αλήστου μνήμης ναζιστικός χαιρετισμός του, το 2004, τότε που ήταν παίκτης της Λάτσιο θα τον συνοδεύει πάντα. Όπως και η παραδοχή του, «ναι, είμαι φασίστας». Με το που έγινε γνωστή και επίσημα η πρόσληψή του Ιταλού ως προπονητή στη Σάντερλαντ, ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων, με τον αντιπρόεδρο του συλλόγου και πρώην υπουργού Εξωτερικών της Μεγάλης Βρετανίας Ντέιβιντ Μίλιμπαντ, να υποβάλλει την παραίτησή του.


Και… ο ΑΣΧΕΤΟΣ

1) ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΜΠΟΤΗΣ: Τελικά το είπε ή δεν το είπε σε κατάσταση… παροξυσμού; Το ξεστόμισε εκείνο το «εγώ θα ρίξω την ΑΕΚ κατηγορία»; Καθύβριζε ανθρώπους και οπαδούς της «Ένωσης» μετά τον αγώνα της Λιβαδειάς την περασμένη Κυριακή; Ακόμα και αν ειπώθηκαν όλα αυτά από τον μεγαλομέτοχο του Λεβαδειακού, εκείνος το «έπαιξε άσχετος» την επομένη και… τα γύρισε, δηλώνοντας ότι «ουδέποτε είπα ότι θα ρίξω την ΑΕΚ». Ας τον πιστέψουμε.

2) ΦΑΜΠΡΙ: Άσχετος ήρθε, άσχετος έφυγε. Από τα «αζήτητα» της Ισπανίας τον… ψάρεψε ο Παναθηναϊκός και η λήξη της συνεργασίας μαζί του στις αρχές της εβδομάδας δεν ήταν τίποτα άλλο από την επικύρωση ενός προαναγγελθέντος διαζυγίου. Έκανε μπάχαλο τα αποδυτήρια και απολύθηκε για να μην τα διαλύσει όλα στο τέλος. Οι παίκτες του ΠΑΟ πάντως, Έλληνες και ξένοι, δεν πρόκειται να τον ξεχάσουν ποτέ. Τέτοια… περιπτωσάρα δεν πρόκειται να τους μάτα-τύχει! Να τους σκυλοβρίζει από το πρωί μέχρι το βράδυ.

3) ΑΛΕΞΗΣ ΚΟΥΓΙΑΣ-ΠΑΝΑΧΑΪΚΗ: Πάει και ο Διγκόζης. Μας… τελείωσε. Και η Παναχαϊκή διεκδικεί θέση στο βιβλίο Γκίνες αφού ο απολυθείς ήταν ο 7ος προπονητής που παίρνει «πασαπόρτι» μέσα στην ίδια χρονιά! Ανήκουστο. Ποιος τον «έφαγε» κι αυτόν; Θέλει και ρώτημα; Ο αφανής πρόεδρος, ο μεγαλομέτοχος-«φάντασμα», Αλέξιος Κούγιας. Με το όνομα, βεβαίως βεβαίως.

Λεβαδειακός Άρης Ποδόσφαιρο Παναθηναϊκός Superleague Ολυμπιακός