Κάθε φορά στο ίδιο έργο θεατές. Όταν είναι να δούμε ένα ντέρμπι στο είτε στο μπάσκετ, είτε στο ποδόσφαιρο, είτε οπουδήποτε, γίνεται χαμός. Δηλώσεις, ανακοινώσεις και κόντρα ανακοινώσεις, προετοιμασίες, συσκέψεις, διαμαρτυρίες, μέτρα αστυνομίας και δεν συμμαζεύεται. Τα ίδια και τα ίδια. Κάθε φορά! Λες και δεν γίνονται προετοιμασίες για ένα απλό παιχνίδι μπάσκετ, αλλά για πόλεμο.

Εγώ, λοιπόν, θα γράψω το εξής. Μην διαβάζετε τίποτα άλλο. Μην ακούτε τίποτα. Μπορείτε; Μόνο σε ένα πράγμα δώστε βάση, αν γίνεται. Στις πρόσφατες δηλώσεις του Διαμαντίδη για τον Σπανούλη. Και στις δηλώσεις του Σπανούλη για τον Διαμαντίδη. Από εκεί βγαίνει η υγεία. Από τους παίκτες κι όχι από τα διάφορα «παιχνίδια», επικοινωνιακού ή άλλου τύπου, που γίνονται κάθε φορά τριγύρω με διάφορες αφορμές.

Κάθε φορά οι προπονητές και οι παίκτες ρίχνουν τους τόνους. Ο Ομπράντοβιτς πέρυσι μίλαγε με τα καλύτερα λόγια για τον Ίβκοβιτς. Και ο Ίβκοβιτς για τον Ομπράντοβιτς. Και δεν ξέρουν αυτοί, ενώ ξέρουν όλοι οι άλλοι;

Αυτοί που ιδρώνουν μέσα στο παρκέ είναι οι παίκτες. Αυτοί είναι που μάχονται, που τραυματίζονται, που τα δίνουν όλα και μετά δεν μπορούν να περπατήσουν από την κούραση. Αυτοί και οι προπονητές τους, οι οποίοι περνάνε ένα κλίμα σεβασμού προς τον αντίπαλο. Γιατί, λοιπόν, να δίνω βάση σε όλους τους υπόλοιπους, εκτός από τους πραγματικούς πρωταγωνιστές;

Ο Σπανούλης και ο Διαμαντίδης έδειξαν πώς θα έπρεπε να είναι οι αγώνες μπάσκετ, αλλά και γενικά όλα τα ντέρμπι στην Ελλάδα. Παρόμοιες δηλώσεις από παίκτες και προπονητές έχουμε δει και στο παρελθόν. Όποιος, λοιπόν, θέλει να πιάσει τα μηνύματα που περνάνε οι πρωταγωνιστές, μπορεί να το κάνει. Τόσο απλό είναι. Κι όποιος δεν θέλει, μπορεί να πιστεύει ότι ο γιαλός είναι στραβός…

Σπανούλης Διαμαντίδης Α1 Παναθηναϊκός Ολυμπιακός