Ηταν από πολλές πλευρές χρήσιμη η χθεσινή συνέντευξη Τύπου του προέδρου και των επιτελών της Super League.

Ο βασικός λόγος είναι ότι έδωσε λαβή για σκέψεις, κρίσεις και σχόλια, ενώ σε κάποια σημεία ήταν διαφωτιστική. Ουσιαστικά η γενική εντύπωση ήταν ότι κυριάρχησε ένας απολογητικός τόνος, μια προσπάθεια να περάσει προς τα έξω το ότι άδικα έχει μπει η ένωση στο στόχαστρο και κατηγορείται για όλα τα στραβά του ελληνικού ποδοσφαίρου, επαγγελματικού και μη.

Ο διευθυντής της ένωσης, ο κ. Κομνηνός, ήταν άριστα προετοιμασμένος και η προσωπική μου άποψη είναι ότι ήταν και απόλυτα διαφωτιστικός σε πολλά θέματα, τόσο που ακούγοντάς τον σκέφτηκα ότι ένα από τα σημεία στα οποία υστερεί η ένωση είναι η επικοινωνία, αφού πολλά απ' όσα ανέφερε θα μπορούσαν να έχουν γίνει γνωστά πολύ πιο πριν και να μην έχουν κυριαρχήσει στους φίλους του ποδοσφαίρου λανθασμένες εντυπώσεις. Δυστυχώς για την ηγεσία της Super League από τις τοποθετήσεις τόσο του κ. Μποροβήλου όσο και του προέδρου της κ. Μαρινάκη το τελικό συμπέρασμα είναι ότι δεν κατάφεραν να πείσουν για τις προθέσεις τους, αφού η κοινή γνώμη κρίνει από τα έργα και το αποτέλεσμα και όχι από τα λόγια. Και η γενική εντύπωση είναι ότι όσα είπαν δεν ήταν ικανά να ανασκευάσουν την άποψη που έχει ο κόσμος για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται το επαγγελματικό ποδόσφαιρο, αλλά και για την ευθύνη των προέδρων των ΠΑΕ γι' αυτήν.

Ειδικά ο κ. Μαρινάκης για μία ακόμη φορά έδειξε ότι δεν είναι ο κατάλληλος παράγοντας για να ηγείται της ένωσης. Η άρνησή του, και μάλιστα με άκομψο τρόπο, να απαντήσει στην ερώτηση για τις ανακρίσεις και τις κασέτες (μιλώντας στον ενικό στον συνάδελφο που του απευθύνθηκε στον πληθυντικό) για μένα αποτελεί μια πολύ... εύγλωττη απάντηση.

Ηταν σαν να του είπε: «Τι θες να σου πω τώρα, ότι είμαι ο Περπινιάδης;». Από την όλη συνέντευξη είναι πιστεύω σημαντικό το ότι αποδείχθηκε η πλήρης διάσταση απόψεων της Super League με την αστυνομία στο θέμα της βίας, πράγμα ιδιαίτερα ανησυχητικό.