Τι ήταν να «κάτσει» η ισοπαλία του Ολυμπιακού στο Αγρίνιο κατά τα τέλη Σεπτεμβρίου; Το καλύτερο «κοκτέιλ» για την πυροδότηση των σεναρίων περί έλλειψης ετοιμότητας του Μίτσελ να… κάνει παρέλαση μέσα στον Οκτώβρη…

Βούιξαν τα ραδιόφωνα, πήραν φωτιά οι πέννες και τα πληκτρολόγια, «κατακλύστηκαν» τα μικρόφωνα από γνώμες και απόψεις «ειδικών» και… ανειδίκευτων… Ο καθείς με το μακρύ και το κοντό του.

Ένα το συμπέρασμα από όσα κατάφερα να περισυλλέξω, ανάμεσα στο καταιγιστικό κύμα κρίσεων και προγνωστικών: Φεύγει, τον… φεύγουν δηλαδή, τον Ισπανό, άμα «γκελάρει» ο Ολυμπιακός στις Βρυξέλλες.

Σωπάστε! Αλήθεια; Οι μάντεις των Δελφών ομίλησαν. Πόση φιλοσοφία άραγε χρειάζεται για να αντιληφθούν και… οι πέτρες ότι αν οι πρωταθλητές Ελλάδας αποτύχουν στο τρέχον Champions League η τεχνική ηγεσία θα… πάει «άπατη»;
Με τόσο χρήμα που έπεσε - ειδικά αυτό το καλοκαίρι - από τον Μαρινάκη, με τα καλύτερα δυνατά υλικά που έχει στη διάθεση του, ίσως το κορυφαίο ρόστερ που διέθετε ποτέ στη σύγχρονη ιστορία του (!) και (για να τα λέμε όλα) με ένα κάρο χρήματα ως ετήσιες απολαβές στις τσέπες, για να πάρει το πρωτάθλημα και το κύπελλο βρίσκεται εκεί που βρίσκεται ο Ισπανός προπονητής;
Για να κάνει την ευρωπαϊκή υπέρβαση, να παίζει ωραία μπάλα η ομάδα, να έχει διάρκεια στην απόδοσή της και όχι να τρομάζει με «πυροτεχνήματα» ενός ημιχρόνου την Παρί και κάθε αντίπαλο της και, ακολούθως, να… τρομάζει τους οπαδούς της με την επακόλουθη «κατάπτωση» της;

Δεν θα πάω στο άλλο άκρο της υπερβολής και των λογής ασυναρτησιών που ακούγονται από πολλούς και διάφορους οι οποίοι ανοίγουν το στόμα τους και δεν ξέρουν τι λένε, γιατί οι πιο πολλοί από δαύτους σάμπως έχουν κλοτσήσει και ποτέ στη ζωή τους τόπι;
Όχι, δεν είναι τόσο πια απλά τα πράματα: Ότι δηλαδή ο φετινός Ολυμπιακός τον κατακτά (κι αυτόν) τον τίτλο με… αυτόματο πιλότο. Και χωρίς τεχνικό υπεύθυνο! Αρκεί να αυτοσχεδιάζουν οι τόσοι πολλοί παίκτες κλάσης και αξίας που έχει στο δυναμικό του!
Οι φανέλες, τα ονόματα και η θεωρητική υπεροχή δεν φέρνουν αποτελέσματα. Δεν κερδίζουν τα ματς και τα πρωταθλήματα.
Όχι βέβαια πως θα ζοριστούν ιδιαίτερα κιόλας οι «ερυθρόλευκοι». Εκείνοι – και είναι πάρα πολλοί, γιατί το γνωρίζουμε ότι η μισή Ελλάδα είναι Ολυμπιακοί και η άλλη μισοί «αντί-Ολυμπιακοί» - που βιάστηκαν να κρυφό-χαμογελάσουν στην πρώτη ισοπαλία και να πλάσουν όνειρα σκληρής διεκδίκησης του τροπαίου ως το νήμα ή κάπου εκεί τέλος πάντων, με τον ΠΑΟΚ, θα τύχουν ανώμαλης προσγείωσης.
Με τις πρώτες αναταράξεις μάλιστα να βρίσκονται πιθανώς και πολύ κοντά μας χρονικά: Ήδη ο Σταύρος ο Κόλκας, που λέει ότι δεν θέλει να ασχολείται με τον Ολυμπιακό, δείχνει να τον έχει δει από τώρα τον «εφιάλτη του Ηρακλείου», έχοντας ηχήσει καμπανάκι για να έχει καλυμμένα τα νώτα του…
(Με την ευκαιρία να σημειώσω ότι υπό «κανονικές συνθήκες», χωρίς εννοώ… τρομοκρατίες ή και διαιτητικά «χαϊδέματα», αμφιβάλλω ποσώς για το αν ο ΠΑΟ μπορεί, έστω και στη Λεωφόρο, να κερδίσει στα ίσια τον Αστέρα. Γενικά θα δούμε νομίζω αρκετούτσικα στην επόμενη αγωνιστική…).

Με αγκύλωση στη σκανδάλη

Για να ξαναγυρίσω στο θέμα Μίτσελ, που σαν «θέμα» υπό την κλειστή έννοια του όρου δεν υφίσταται αυτή τη στιγμή και παρά τα όποια λάθη και ευθύνες του, διαφωνώ με το συνεχές «πέρασμά του» από… πριονοκορδέλα.
Ο προπονητής του Ολυμπιακού είναι ο προπονητής του Ολυμπιακού. Θα κριθεί και θα κρίνεται αυστηρά από το μικροσκόπιο. Κι όχι σε κάθε αγώνα, αλλά μέσα από τις καθημερινές ενέργειές του, σε κάθε προπόνηση στο Ρέντη.
Ειδικά όταν υπάρχουν τεράστιες προοπτικές για την ομάδα και σ’ αυτό τον άνθρωπο έχει επενδύσει η πειραϊκή διοίκηση τις ελπίδες και τα άμεσα ευρωπαϊκά της σχέδια…
Ωστόσο άλλο να περνάς από κόσκινο την τεχνική ηγεσία και άλλο να έχεις το δάχτυλο στη σκανδάλη συνεχώς έτοιμο να… πάθει αγκύλωση για να τον πυροβολήσεις. Να τον περιμένεις στη γωνία και να τον εκτελείς με την πρώτη αφορμή.
Εν ολίγοις βρίσκω άτοπη (πάλι) όλη αυτή την προπονητολογία των τελευταίων 24ώρων, μολονότι ο Μίτσελ και σε οφθαλμοφανή λάθη υποπίπτει και εξακολουθεί τα αρκετά ακαταλαβίστικα του, για τα οποία γράφω από τα φιλικά του καλοκαιριού.
Πού ‘ναι ο Ολαϊτάν, οέο; Όταν το rotation είναι επιβεβλημένο για να μην ακούγονται μετά οι ανοησίες περί κούρασης από Τρίτη σε Κυριακή (γι’ αυτό έχεις… τρεις ομάδες κ. Μίτσελ!)
Γιατί δεν έπαιξε στο Champions League ένας από τους ταχύτερους Ευρωπαίους στόπερ; Ο Κώστας Μανωλάς την έδωσε στο Αγρίνιο την απάντηση στον προπονητή του…
Του Ντομίνγκες δεν του «βγαίνει» ακόμα. Άραγε γιατί μετά την Παρί έπρεπε να ξεκινήσει και με Παναιτωλικό;
Ο Σαβιόλα αποκτήθηκε για να νικάει ο Ολυμπιακός την Καλλονή και τον Λεβαδειακό;
Πού είναι ο Μιγκέλ Τόρες που θεωρητικά ήταν έτοιμος για να αποκτηθεί αλλά τελικά έχει 6 μήνες να παίξει ποδόσφαιρο;
Ποιο ακριβώς ήταν το σύστημα και η κατεύθυνση του Ολυμπιακού στο γήπεδο του Αγρινίου ειδικά μετά το 60’ όταν βρέθηκε στο τερέν με τις αλλαγές, με 4 επιθετικούς (Μήτρογλου, Σαβιόλα, Βάις, Κάμπελ), δύο μπακ-εξτρέμ (Μανιάτη δεξιά, Χολέβα αριστερά), τον Γιαταμπαρέ επίσης σε ρόλο επιθετικού μέσου στο τελευταίο 20άλεπτο!
Και αρκετές ακόμα παρατηρήσεις…

Προσοχή όμως στις βιαστικές Κασσάνδρες, γιατί τα «κόζα» αλλάζουν από τη μια στιγμή στην άλλη στο ποδόσφαιρο και τη ζωή:
-Θυμηθείτε την κατάσταση γύρω από το πρόσωπο του προπονητή μετά την Καλλονή και μέχρι το… ημίχρονο με την Π.Σ.Ζ.: «Μια χαρά ο προπονητής. Στρώνει, ρολάρει σιγά σιγά η ομάδα»…
-Σκεφθείτε: Φωκικός (Κύπελλο), Πανιώνιος, Άντερλεχτ, Βέροια. Όχι απίθανο 4 νίκες, έτσι; Ξανά μανά τότε… «μια χαρά ο προπονητής»; Και μετά τι; Η… άλλη παρέλαση, της 25ης ή η Πρωτοχρονιά του ’14;

Υ.Γ.: Στο επόμενο θα πούμε για πολλούς άλλους: Διαιτησία, Σιδηρόπουλους, Κουκουλάκηδες και Μαντάκηδες, τα «είπα-ξείπα» του Ιβάν για Κάτσε, την αδιανόητα συνεχιζόμενη επικοινωνιακή τακτική Αλαφούζου όταν βρεθήκαμε πολύ κοντά σε τραγικά περιστατικά με το van της Nova… Μπόλικα τέτοια…

Μίτσελ Ολυμπιακός